Πόσους εαυτούς και πρόσωπα έχετε;

Μπορεί να σας ακούγεται «τρελό» αλλά η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελείται από τρία μέρη.

Σκεφτείτε πως έχετε μέσα σας τρία διαφορετικά ανθρωπάκια, που ναι μεν λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, αλλά ταυτόχρονα αλληλοεπηρεάζονται και αποτελούν και τα τρία μαζί το αδιαίρετο και ενιαίο σύνολο της προσωπικότητας.

Οι υποεαυτοί λοιπόν, όπως χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ως εξής:

Ο γονέας: Μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι επειδή συγκεντρώνει όλες εκείνες τις πεποιθήσεις, τις ιδεολογίες, τις δοξασίες, τα ήθη και τα έθιμα, τους νόμους της ζωής κτλ. Είναι όλες αυτές οι απόψεις που έχει ο καθένας για θέματα γύρω από το γάμο, το διαζύγιο, τα πολιτικά, τη θρησκεία, το θάνατο και γενικότερα για τη ζωή.

Το παιδί: Αντιπροσωπεύει το τμήμα της προσωπικότητας που βρίσκονται όλα τα συναισθήματα, η φαντασία, τα όνειρα και η δημιουργικότητα.

Ο ενήλικας: Συνδέει και τα δύο προηγούμενα. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται φέρει στοιχεία του παιδιού και του γονέα.

Η παραπάνω οπτική βοηθάει να καταλάβει κανείς πως λειτούργει ο άνθρωπος και ποια συμπεριφορά επιλέγει ανάλογα με το ερέθισμα που έχει μπροστά του κάθε φορά. Ανάλογα, με το περιβάλλον που έχει μεγαλώσει και τα στοιχεία που έχει υιοθετήσει από τους γονείς αλλά και τους λοιπούς συγγενείς, διαμορφώνουν τη προσωπικότητά του. Σύμφωνα, λοιπόν με τα στοιχεία αυτά ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά και συμπεριφέρεται με ανάλογο τρόπο μπροστά σε ένα γεγονός.

Συγκεκριμένα, ο γονέας και το παιδί, που τελικά καθορίζουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό την προσωπικότητά του ατόμου, διαμορφώνονται και ολοκληρώνονται μέχρι την ηλικία των εφτά χρόνων. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως από πολύ μικρή ηλικία έχετε ήδη διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για τις απόψεις που θα υιοθετήσετε μεγαλώνοντας, για όλα τα θέματα.

Σήμερα, όλοι πιστεύουν πως οι απόψεις που έχει ο καθένας σχετικά με την πολιτική, το χρήμα, τον έρωτα ή το γάμο, είναι εκείνες που διαμορφώνονται ως ενήλικοι από τις εμπειρίες και τις γνώσεις που απέκτησαν από τις σπουδές μας και τη ζωή. Κι όμως, η άποψη αυτή είναι λάθος.

Δεδομένου αυτού, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς πώς στην ουσία η υποκειμενικότητα του καθενός είναι αποτέλεσμα του συστήματος των πεποιθήσεων και των συναισθημάτων που έχουν καταγραφεί στα επτά πρώτα χρόνια της ζωής. Είναι λογικό λοιπόν να χρειάζεται να αντικατασταθούν ή να τροποποιηθούν προκειμένου να βρούμε την ευτυχία.

Μπορεί να ακούγεται «σκληρό» ή περίεργο, αλλά δυστυχώς ισχύει. Ο καθένας είναι εγκλωβισμένος στα πρέπει και τις πεποιθήσεις των γονιών του. Οι οποίες έχουν διαμορφωθεί από την κοινωνία και γενικότερα από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, μέσω των αισθήσεων.

Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;

Η αυτογνωσία είναι το κλειδί. Θα πρέπει να έρθει κανείς σε επαφή με τον εσωτερικό του κόσμου. Να καταλάβει για ποιο λόγο αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά μπροστά σε ένα φοβικό ερέθισμα, σε μια συμπεριφορά του παιδιού του, του φίλου του ή του συντρόφου του. Γιατί κυριευμένος από έντονο άγχος στη ζωή του; Μήπως επειδή είναι τα πρέπει του είναι άκαμπτα; Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους; Κι αν συμβεί κάποιο λάθος, τότε τι γίνεται; Σε ποια θέση βρίσκονται οι δικές σας ανάγκες και σε ποια η ικανοποίηση των αναγκών των άλλων;

Μήπως, οι πεποιθήσεις της μητέρας σας, να είναι μια γυναικά, που θα πρέπει να υπηρετεί τους πάντες και να τους φροντίζει, έχοντας σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό της, να μην ταιριάζει με τα δικά σας θέλω και ανάγκες; Μπορεί ο στόχος σας να είναι μια λαμπρή καριέρα ή μια ευτυχισμένη οικογένεια, ή μήπως όχι;

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, να αναζητήσετε μέσα σας τις δικές σας αλήθειες. Αυτά που εκφράζουν εσάς. Βρείτε αν ο κριτής που υπάρχει μέσα σας, έχει διοριστεί απ΄ εσάς ή παραμένει εκεί από τους γονείς σας, προκείμενου να ελέγχει και να κρίνει τι είναι σωστό και τι όχι. Κι όταν κάτι είναι λάθος, να γεμίζει με τύψεις, που δεν μπορείτε να διαχειριστείτε.

Προσπαθήστε να έρθετε σε επαφή με την αλήθεια που κρύβετε μέσα σας.