Από ευτυχισμένες στιγμές θα έλεγε κανείς, αλλά σίγουρα όχι από ευτυχισμένες εποχές. Γιατί όμως;
Ποιος καθορίζει την ευτυχία; Ποιος καθορίζει τη διάρκεια της; Γιατί είναι τόσο εύθραυστη; Γιατί να μην μείνουμε ευτυχισμένοι για πάντα; Δεν θα ήταν πολύ ωραίο να νιώθαμε αυτή την εσωτερική γαλήνη και πληρότητα συνέχεια. Ή μήπως τότε δεν θα ήταν το ίδιο;
Σκεφτείτε λίγο, έπειτα από μια εβδομάδα με συννεφιά, η ηλιόλουστη μέρα φαίνεται σαν θαύμα της Δημιουργίας. Κάπως έτσι μοιάζει να είναι η χαρά και η ευτυχία. Όταν βγαίνει κανείς από μια άσχημη περίοδο με έντονη θλίψη, η ευτυχία βιώνεται διαφορετικά και πιο έντονα. Έρχεται σαν λύτρωση.
Τα δύο συναισθήματα φαίνεται να αλληλοσυμπληρώνονται και χρειάζονται το ένα το άλλο, γιατί ούτε η μελαγχολία είναι αιώνια ούτε θα μπορούσαμε να υποφέρουμε εκατό χρόνια ευτυχία. Θα χανόταν η σημασία τους. Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα που νιώθει κανείς όταν βγαίνει από μια δύσκολη κατάσταση. Νιώθει πιο δυνατός, πιο σίγουρος για τον εαυτό του, έτοιμος να αντιμετωπίσει τα πάντα. Η ευτυχία λείπει έρχεται να τον γεμίσει αισιοδοξία και να του δώσει κουράγιο.
Ένας από τους παράγοντες του στρες της σύγχρονης κοινωνίας είναι ακριβώς αυτός: το να πιστεύετε ότι έχετε την υποχρέωση να είστε ευτυχισμένοι πάντα και παντού. Η άρνηση της θλίψης προκαλεί τη διάδοση της κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών και των θεραπειών, όπως και τη σπατάλη σε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. Μοιάζει σαν να πρέπει να νιώθουμε ντροπή αν δεν έχουμε ένα μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό μας.
Αντίθετα, προς αυτή την ψευδή και παιδαριώδη οπτική γωνία, υπάρχει μια άλλη που υποστηρίζει πως η ευτυχία δίνεται μόνο σε αναλαμπές, κι όταν εμείς προσπαθούμε να τη διαιωνίσουμε καταστρέφουμε ακόμα και τις στιγμές αυτές, που μας βοηθούν να προχωράμε στη ζωή μας, που ναι είναι δύσκολη.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
