Αλήθεια, πόσες φορές έχεις νιώσει ότι βιώνεις κάτι σαν déjà vu όταν τσακώνεσαι με τον σύντροφό σου, τη μητέρα σου ή κάποιον φίλο σου; Εμείς, πολλές. Γιατί συνήθως σε κάθε τσακωμό, ακούς ή λες τα ίδια επιχειρήματα, τις ίδιες δικαιολογίες, με διαφορετικό τρόπο.
Κάντο εικόνα: Μπαίνεις στο σπίτι μετά από ώρες στη δουλειά, ο σύντροφός σου έχει γυρίσει νωρίτερα και είχατε συνεννοηθεί να μαγειρέψει εκείνος σήμερα. Αλλά, το ξέχασε ή ήταν κουρασμένος. Σου είπε τους λόγους που δεν το έκανε, και τελικά η συζήτηση έγινε τσακωμός, ενώ δεν θα έπρεπε. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Μαρκ Τράβερς, ωστόσο, ο τσακωμός κλιμακώνεται πάντα για έναν λόγο: Ζητάμε συγγνώμη χωρίς να αναγνωρίζουμε τον συναισθηματικό αντίκτυπο που έχει αυτό στον άλλον.
Είναι το είδος της συγγνώμης που ακούγεται ως εξής:
- «Είπα ήδη ότι λυπάμαι».
- «Δεν είχα σκοπό να σε στεναχωρήσω».
- «Αντιδράς υπερβολικά – είπα ότι δεν ήταν σκόπιμο».
Και ενώ επιφανειακά κάποιος μπορεί να το κάνει καλοπροαίρετα, τελικά γίνονται τα πράγματα χειρότερα. Γιατί η συγγνώμη, σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να λέγεται για να επικυρώνουμε τη συναισθηματική πραγματικότητα κάποιου.
3 λόγοι για τους οποίους αυτό το λάθος επηρεάζει τόσο μια σχέση
- Διαταράσσει την ανάγκη του άλλου να ολοκληρώσει ό,τι θέλει να πει
Οι άνθρωποι είναι εγγενώς συνδεδεμένοι με την αφήγηση ιστοριών. Όταν βιώνουμε συναισθηματικό πόνο, ιδιαίτερα μετά από συγκρούσεις ή χωρισμούς, ενστικτωδώς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια εσωτερική αφήγηση. Όταν, λοιπόν, κάποιος πει μια συγγνώμη, όπως με το να πει βιαστικά «δεν το εννοούσα» ή «πάμε παρακάτω» — παρεμβαίνει σε αυτήν τη διαδικασία της εσωτερικής επεξεργασίας. Ως αποτέλεσμα, το άτομο που δέχεται τη συγγνώμη συνεχίζει να αναπαράγει νοερά την κατάσταση, προσπαθώντας να συμπληρώσει τα κενά και να κατανοήσει τι συνέβη.
- Δημιουργεί συναισθηματική ασάφεια
Όταν μια συγγνώμη είναι ασαφής ή συναισθηματικά αποστασιοποιημένη, αφήνει το άτομο που τη δέχεται σε αβεβαιότητα. Ο εγκέφαλος, ιδιαίτερα τα μέρη που επεξεργάζονται κοινωνικές και συναισθηματικές πληροφορίες, προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει εάν η συγγνώμη αναγνωρίζει πράγματι το «κακό» που έγινε και αν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί ξανά αυτό το άτομο. Εάν η συγγνώμη δεν λέγεται σε ένα πλαίσιο σαφήνειας ή συναισθηματικής σύνδεσης, ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει τα καθησυχαστικά σήματα που χρειάζεται για να επιλυθεί αυτή η ασάφεια.
- Εμποδίζει τη δημιουργία κοινού νοήματος
Όταν ένας καυγάς διαχειρίζεται σωστά, μπορεί να αποτελέσει αφορμή για βαθύτερη κατανόηση και συναισθηματική ωριμότητα μέσα σε μια σχέση. Εάν όμως η συγγνώμη είναι βιαστική ή αμυντική, τότε αποτρέπει τη σύγκρουση από το να εξελιχθεί σε εποικοδομητικό διάλογο. Όταν η συγγνώμη είναι αμυντική ή επιφανειακή, η σχέση μένει στάσιμη. Το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με το βάθος που του αξίζει και δεν προκύπτει νέα κατανόηση.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
