Γιατί η θεωρία του εθισμού στα τρόφιμα, μας παραπλανεί από την αλήθεια

Η θεωρία του εθισμού στα τρόφιμα είναι αμφιλεγόμενη. Παρά το τι σας έχουν κάνει να πιστεύετε τα μέσα ενημέρωσης και οι γκουρού της διατροφής, η έρευνα μέχρι σήμερα δεν έχει καταλήξει κάπου.

Ως εκ τούτου, η τρέχουσα θεωρία για τον εθισμό στα τρόφιμα είναι περισσότερο παραπληροφόρηση, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί φόβο. Για παράδειγμα, ας ρίξουμε μια ματιά στην υπάρχουσα φρενίτιδα αποτοξίνωσης από τη ζάχαρη. Σίγουρα δεν χρειάζεστε ζάχαρη για να ζήσετε, χρειάζεστε όμως τους υδατάνθρακες.

ΥΓΕΙΑ + ΔΙΑΤΡΟΦΗ

7 μύθοι για το νερό που σίγουρα έχετε πιστέψει κάποια στιγμή

Ωστόσο είναι πολύ συνηθισμένο για όσους ενδιαφέρονται για την κατανάλωση ζάχαρης να κατηγορούν όλους τους τύπους υδατανθράκων, με αποτέλεσμα να καταλήξουν να ακολουθούν περιοριστικά διατροφικά πρότυπα που δεν είναι επαρκή διατροφικά. Έτσι, ενώ δεν υπάρχει γενικό επιχείρημα για το αν η ζάχαρη είναι υγιεινή ή όχι, αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι η επίδραση που έχει η εξάλειψη της ζάχαρης (και οποιωνδήποτε άλλων υδατανθράκων) στις διατροφικές συμπεριφορές.

Στην πραγματικότητα, εάν ψάξουμε πιο βαθιά την έρευνα, γίνεται σ προφανές ότι το σκεπτικό για τον εθισμό στα τρόφιμα ή για πιθανές εθιστικές συμπεριφορές στα τρόφιμα είναι βαθιά ριζωμένο στο στίγμα του βάρους και στην καταπολέμηση της «επιδημίας της παχυσαρκίας».

Ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι το στίγμα του βάρους –ή τα στερεότυπα που αφορούν το βάρος ενός ατόμου–δημιουργούν δυσαρέσκεια για το σώμα και μπορεί να προκαλέσουν μέχρι και διατροφικές διαταραχές.

Η θεωρία εθισμού στα τρόφιμα έχει δύο συγκεκριμένα μειονεκτήματα: 1) μελετήθηκε από εργαλεία ελέγχου για τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. και 2) δεν λαμβάνει υπόψη τα περιοριστικά πρότυπα διατροφής.

Καταρχάς πρέπει να ενθαρρύνουμε την αποχή από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, αλλά όχι από το φαγητό. Πρέπει να τρώμε. Δεύτερον, στην περίπτωση της ζάχαρης, το να δηλώνετε ότι δεν θα τη φάτε ποτέ ξανά και να λέτε πάντα όχι, μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε ότι «έχετε τον έλεγχο» στιγμιαία, αλλά στη συνέχεια αισθάνεστε ότι ελέγχεστε από τους διατροφικούς κανόνες που έχετε υιοθετήσει και νιώθετε ντροπή αν και όταν παραβείτε αυτούς τους κανόνες.

Μπορεί να έχετε ακούσει αναφορές για μελέτες σε αρουραίους και τον τρόπο με τον οποίο η ζάχαρη άνοιξε τις ίδιες νευρικές οδούς με την κοκαΐνη. Ωστόσο, όταν διαβάσετε προσεκτικά αυτές τις μελέτες, αυτό συνέβη μόνο όταν οι αρουραίοι υποβλήθηκαν σε αναγκαστικό περιορισμό - όπως ένας άνθρωπος σε δίαιτα. Με άλλα λόγια, η στέρηση αυξάνει την ανταμοιβή για φαγητό, αλλά δεν κάνει τον εγκέφαλο να εξαρτάται από αυτό.

Επίσης, είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε ότι αυτά τα ίδια κέντρα ανταμοιβής ανταποκρίνονται όταν ακούτε μουσική, χαϊδεύετε τη γάτα σας ή ακούτε το γέλιο μωρού. Επιπλέον, δεν είστε αρουραίος. Χρειαζόμαστε ανθρώπινες μελέτες για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε πλήρως οποιαδήποτε ερευνητικά ευρήματα.

Η αλήθεια είναι ότι η νοοτροπία του «όλα ή τίποτα» δεν ήταν ποτέ χρήσιμη. Και η επισήμανση της ζάχαρης ή οποιουδήποτε τροφιμου ως «ανθυγιεινό», «τοξικό» ή «εθιστικό» μπορεί να οδηγήσει σε υπερκατανάλωση, κάτι που είναι πιο ανθυγιεινό από οποιοδήποτε τρόφιμο. Τελικά, η ισορροπία, η ποικιλία και η ευελιξία είναι πάντα το κλειδί για για ένα πιο υγιές σώμα.