Συνήθως εκδηλώνεται μετά τα 50 έτη και χαρακτηρίζεται από υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα. Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, αποτελεί τον δεύτερο πιο κοινό τύπο καρκίνου του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος και το τέταρτο πιο συχνό αίτιο θνησιμότητας στις γυναίκες παγκοσμίως σε νοσήματα που σχετίζονται με τον καρκίνο.
Επειδή η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι ζωτικής σημασίας, ο Δρ. Παναγιώτης Σκλαβούνος, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος και Διευθυντής της Β' Κλινικής Γυναικολογικής Ογκολογίας του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ, απαντά στις ερωτήσεις του jenny.gr και δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για τον καρκίνο των ωοθηκών, για τα πρώιμα συμπτώματα, για την αξία της έγκαιρης διάγνωσης και το ρόλο που παίζουν τα αντισυλληπτικά χάπια, καθώς και για τις θεραπευτικές επιλογές που έχουν οι γυναίκες στη διάθεσή τους.
Ο καρκίνος των ωοθηκών ανήκει στις πιο θανατηφόρες μορφές καρκίνου, με βασική αιτία την καθυστερημένη διάγνωση της νόσου. Ποια είναι τα πρώιμα σημάδια που μπορεί να αναγνωρίσει μια γυναίκα, προκειμένου να προλάβει την εξέλιξή της;
Πράγματι ο καρκίνος των ωοθηκών διαγιγνώσκεται συνήθως σε ένα προχωρημένο στάδιο κι αυτή η καθυστερημένη διάγνωσή της είναι η κυριότερη αιτία για την υψηλή θνητότητα της νόσου. Μάλιστα, στο 70% περίπου των περιπτώσεων, ο καρκίνος των ωοθηκών ανακαλύπτεται μόνο όταν ο όγκος είναι ήδη προχωρημένος. Αυτό οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι o καρκίνος των ωοθηκών δεν προκαλεί πρώιμα συμπτώματα στην αρχή και αφετέρου τα συμπτώματα, που συνήθως εμφανίζονται μόνο σε προχωρημένο στάδιο, είναι μάλλον μη ειδικά. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε πολλές άλλες ασθένειες. Επιπλέον, δεν υπάρχουν αξιόπιστα τεστ έγκαιρης ανίχνευσης για το καρκίνο των ωοθηκών, γεγονός που καθιστά μη αποτελεσματικό έναν προληπτικό έλεγχο.
Τα μη ειδικά συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν στο προχωρημένο στάδιο του καρκίνου των ωοθηκών περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:
- πόνο στην κάτω κοιλιακή χώρα,
- συχνοουρία,
- γαστρεντερικά προβλήματα, όπως δυσπεψία, φούσκωμα και δυσκοιλιότητα.
Επιπλέον, οι γυναίκες που επηρεάζονται συχνά νιώθουν κούραση, εξάντληση και αισθάνονται ότι υπολειτουργούν. Άλλα πιθανά συμπτώματα είναι:
- αιμορραγία εκτός εμμήνου ρύσεως ή μετά την εμμηνόπαυση,
- ασαφής απώλεια βάρους που δεν εξηγείται από διατροφικές συνήθειες, καθώς και
- αύξηση της περιφέρειας της κοιλιάς χωρίς αύξηση βάρους, που προκαλείται από την περίσσεια υγρών στην κοιλιά, τον λεγόμενο ασκίτη.
Εφόσον η διάγνωση της νόσου γίνει έγκαιρα, πόσο θεραπεύσιμος είναι ο συγκεκριμένος καρκίνος και ποιο είναι το προσδόκιμο ζωής για μια γυναίκα; Μπορούμε να μιλάμε για οριστική αντιμετώπιση;
Ο καρκίνος των ωοθηκών ταξινομείται σε διάφορα στάδια, ανάλογα με την εντόπιση της νόσου στο σώμα της πάσχουσας γυναίκας. Όταν αφορά μόνο στην ωοθήκη ταξινομείται στο στάδιο Ι, ενώ όταν αναπτύσσεται στο κατώτερο τμήμα της κοιλιάς χωρίς την προσβολή των λεμφαδένων ταξινομείται στο στάδιο ΙΙ. Στο στάδιο ΙΙΙ και ΙV της νόσου αναπτύσσονται οζίδια ή όγκοι, επιφανειακά, σε όλη την έκταση της κοιλιάς, ή στους λεμφαδένες (Στάδιο III) ή πιο σπάνια μέσα στα άλλα όργανα (ήπαρ, έντερο, πνεύμονας κλπ. – Στάδιο IV). Μέχρι και το στάδιο IIΑ ο καρκίνος των ωοθηκών θεωρείται πρώιμος και θεραπεύσιμος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και σε μεγαλύτερα στάδια τα ποσοστά επιβίωσης δεν είναι υψηλά, εφόσον η αντιμετώπισή του γίνει σε εξειδικευμένα κέντρα από ειδικούς στη νόσο Γυναικολόγους-Ογκολόγους.
Με βάση τα νεότερα δεδομένα από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ και την Αμερικανική Ογκολογική Εταιρεία, η πενταετής επιβίωση ασθενών με καρκίνο των ωοθηκών ανεξάρτητα από το στάδιο της διάγνωσης της νόσου ανέρχεται σε ποσοστό 50,8%. Ωστόσο, εφόσον η διάγνωση γίνει έγκαιρα και ο καρκίνος διαγνωσθεί σε στάδιο Ι τότε η πενταετής επιβίωση ανέρχεται σε ποσοστό 92,4%. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι ασθενείς που διαγιγνώσκονται σε πρώιμο στάδιο με καρκίνο των ωοθηκών και αντιμετωπίζονται με βάση τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες κι από ειδικούς Γυναικολόγους-Ογκολόγους, έχουν εξαιρετικές πιθανότητες επιβίωσης. Όταν ο καρκίνος των ωοθηκών διαγνωσθεί στο στάδιο ΙΙ και ΙΙΙ το πενταετές ποσοστό επιβίωσης είναι 72,9 %, ενώ ο καρκίνος των ωοθηκών σταδίου ΙV έχει πενταετή επιβίωση μόνο 31,5%.
Τα τελευταία χρόνια η μεγάλη διαφορά που έχουμε αφορά στη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου των ωοθηκών και στην εισαγωγή των PARP αναστολέων (ολαπαρίμπη, νιραπαρίμπη, ρουκαπαρίμπη), οι οποίοι πραγματικά έχουν σημαντικό όφελος στην επιβίωση των ασθενών σε προχωρημένο στάδιο της νόσου. Αυτή η εξέλιξη έχει προκύψει μέσα από την μοριακή ανάλυση του καρκίνου των ωοθηκών. Όταν μία γυναίκα διαγνωστεί με καρκίνο των ωοθηκών, πρέπει να κάνει -όπως ορίζουν και οι παγκόσμιες οδηγίες- μοριακό έλεγχο, ώστε να δει αν υπάρχει κάποια παθολογική μετάλλαξη στα γονίδια BRCA1 και BRCA 2, τα οποία ως γνωστόν σχετίζονται και με τον καρκίνο του μαστού. Μία ασθενής με καρκίνο των ωοθηκών έχει 20% πιθανότητα να έχει μία τέτοια μετάλλαξη. Πολυάριθμες μελέτες σε παγκόσμιο επίπεδο δίνουν ελπίδες ότι η χρήση των PARP αναστολέων μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη συνολική επιβίωση σε όλες τις ομάδες ασθενών με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών, όχι μόνο στις ασθενείς που φέρουν μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA1/2. Το εντυπωσιακό αυτό αποτέλεσμα δημιουργεί ελπίδες ότι η χρήση των PARP αναστολέων μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη συνολική επιβίωση σε αυτούς τους ασθενείς, αποτέλεσμα που προσφέρει ελπίδα σε όσες γυναίκες πάσχουν και βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο, για μια καινούργια και ιδιαίτερα αποτελεσματική θεραπευτική δυνατότητα. Παρ΄όλα αυτά, απέχουμε αρκετά από το να μπορούμε να μιλάμε για οριστική αντιμετώπιση των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών, καθώς χρειάζεται να περάσει κάποιο διάστημα μέχρις ότου να δούμε μακροχρόνια αποτελέσματα.
Τι ρόλο παίζουν τα αντισυλληπτικά χάπια στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου στις ωοθήκες;
Η λήψη από του στόματος αντισυλληπτικών μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών και του ενδομητρίου. Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό “Cancer Research” από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία έδειξε ότι η προστατευτική δράση των αντισυλληπτικών παραμένει μάλιστα ενεργή ακόμα και για αρκετές δεκαετίες μετά τη διακοπή της αντισύλληψης.
Ο στόχος της μελέτης ήταν να προσδιοριστούν οι μακροπρόθεσμες συσχετίσεις μεταξύ της χρήσης από του στόματος αντισυλληπτικών και της ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών, του ενδομητρίου και του μαστού. Η δημοσίευση αναφέρει πως, επειδή τα από του στόματος αντισυλληπτικά είναι πλέον διαθέσιμα ως μέθοδος αντισύλληψης για περίπου 60 χρόνια, είναι πλέον δυνατή μια μακροπρόθεσμη αξιολόγηση των κινδύνων και των οφελών.
Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 256.661 γυναίκες που γεννήθηκαν μεταξύ 1939 και 1970. Το 82% των γυναικών είχε χρησιμοποιήσει ή εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί από του στόματος αντισυλληπτικά στο παρελθόν, ενώ το υπόλοιπο 18% δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ από του στόματος αντισυλληπτικά. Τα αποτελέσματα της μελέτης βασίζονται σε δεδομένα για διαγνώσεις καρκίνου που αναφέρθηκαν από τα άτομα ή συλλέγονται από εθνικά μητρώα.
Συνολικά καταγράφηκαν 17.739 (6,9%) περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, 1.966 (0,76%) ωοθηκών και 2.462 (0,9%) καρκίνου του ενδομητρίου. Η έρευνα αυτή έδειξε ότι οι γυναίκες που είχαν χρησιμοποιήσει αντισυλληπτικά χάπια είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο τόσο των ωοθηκών, όσο και του ενδομητρίου. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη διακοπή των από του στόματος αντισυλληπτικών, ο κίνδυνος ήταν περίπου 50% χαμηλότερος. Διαπιστώθηκε επίσης μειωμένος κίνδυνος έως και 30-35 χρόνια μετά τη διακοπή λήψης τους. Ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού, από την άλλη πλευρά, ήταν ελαφρώς αυξημένος στους χρήστες από του στόματος αντισυλληπτικών, αλλά υποχώρησε μέσα σε λίγα χρόνια μετά τη διακοπή.
Οι συγγραφείς της μελέτης αυτής καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το αντισυλληπτικό χάπι όχι μόνο προστατεύει από την εγκυμοσύνη, αλλά και από την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών και του ενδομητρίου στις γυναίκες.
Ποιες οι πιθανότητες για μια γυναίκα να εμφανίσει καρκίνο των ωοθηκών μετά από υστερεκτομή ή μετά από επέμβαση ολοκληρωτικής αφαίρεσης των ωοθηκών και των σαλπίγγων ως προληπτικό μέτρο;
Πράγματι οι πρώτες ενδείξεις ότι πολλά είδη καρκίνου των ωοθηκών δεν προέρχονται από τις ωοθήκες, αλλά από τις σάλπιγγες εμφανίστηκαν στη διεθνή βιβλιογραφία τη δεκαετία του '90. Μόλις το 2007, όμως, απεδείχθη ότι μια προκαρκινική κατάσταση στις σάλπιγγες είναι πιθανό να προκαλέσει κάποιους από τους καρκίνους των ωοθηκών: αυτή η προκαρκινική κατάσταση είναι το ορώδες ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα των σαλπίγγων (STIC). Η προκαρκινική αλλοίωση STIC εντοπίζεται σε φορείς μετάλλαξης (BRCA 1/2) στο 1 έως 5% των περιπτώσεων.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το ορώδες καρκίνωμα ωοθήκης χαμηλής διαφοροποίησης, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ιστολογική υποομάδα καρκίνου των ωοθηκών, αλλά και η πλειονότητα των χαμηλού βαθμού καρκινωμάτων έχουν την προέλευσή τους στη σάλπιγγα.
Τα τελευταία συνδέονται συνήθως με μετάλλαξη στα γονίδια BRAF ή KRAS, ενώ η πρώτη με μετάλλαξη στο γονίδιο TP53. Στο πλαίσιο αυτό έχει αυξηθεί η συχνότητα με την οποία συστήνεται προληπτικά και ταυτόχρονη αφαίρεση των σαλπίγγων σε γυναίκες που υποβάλλονται σε υστερεκτομή για καλοήθεις ενδείξεις. Η προφυλακτική σαλπιγγεκτομή μπορεί σε αυτές τις περιπτώσεις να μειώσει μακροπρόθεσμα τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών έως και 65%.
Ειδικά σε ασθενείς με μεταλλάξεις BRCA1 ή BRCA2, ο κίνδυνος ανάπτυξης ωοθηκών μπορεί να μειωθεί περισσότερο από 90%. Καμία άλλη μέθοδος δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα. Η μείωση αυτού του κινδύνου ωστόσο δεν αφορά ασθενείς χωρίς τις μεταλλάξεις BRCA1 ή BRCA2.
Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές που έχει στη διάθεσή της μία ασθενής με καρκίνο των ωοθηκών;
Η θεραπεία συνδυάζει συνήθως το χειρουργείο και τη συστηματική χημειοθεραπεία, η οποία δρα επί των καρκινικών κυττάρων, όπου κι αν βρίσκονται στο σώμα. Είναι, ωστόσο, αναμφισβήτητο πλέον, ότι η χειρουργική αντιμετώπιση αυτών των ασθενών είναι κομβικής σημασίας για την πρόγνωση, γι’ αυτό πρέπει να απευθύνονται σε έμπειρους και εξειδικευμένους Γυναικολόγους-Ογκολόγους για τη θεραπεία τους.
Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, καθώς και των οργάνων στα οποία ο όγκος έχει εξαπλωθεί. Για τους ασθενείς με επιλεγμένα προφίλ κινδύνου, ωστόσο, συνιστάται πρόσθετη θεραπεία (που ονομάζεται συμπληρωματική χημειοθεραπεία), διότι μειώνει τον κίνδυνο του όγκου να εξελιχθεί και/ή να επανεμφανισθεί.
Στην αντιμετώπιση του πρώιμου καρκίνου των ωοθηκών (στάδιο Ι και ΙΙ κατά FIGO), ο ειδικός Γυναικολόγος-Ογκολόγος μέσω της λαπαροτομίας υπό γενική αναισθησία καθορίζει οπτικά την παρουσία και την τοπική επέκταση του καρκίνου των ωοθηκών. Με άλλα λόγια, ο χειρουργός θα καθορίσει το «στάδιο» του καρκίνου. Στη συνέχεια, ο ειδικός Γυναικολόγος-Ογκολόγος θα εκτελέσει:
- ολική κοιλιακή υστερεκτομή (εκτομή της μήτρας),
- αμφοτερόπλευρη σαλπιγγοωοθηκεκτομή (εκτομή των ωοθηκών και των σαλπίγγων και στις δύο πλευρές)
- επιπλοεκτομή (εκτομή του ιστού που επικαλύπτει το έντερο).
Επιπλέον, ως μέρος της διαδικασίας σταδιοποίησης, ολόκληρη η κοιλιακή κοιλότητα αξιολογείται και περιλαμβάνει:
- εκτίμηση του πυελικού, παραορτικού και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου (ο χώρος πίσω από τον ιστό που καλύπτει την κοιλιακή κοιλότητα στην περιοχή της πυέλου και της αορτής),
- λήψεις βιοψιών από το περιτόναιο (ο ιστός που επενδύει την κοιλιακή κοιλότητα εσωτερικά),
- περιτοναϊκή έκπλυση (χρησιμοποιείται φυσιολογικός ορός για την πλύση της κοιλιακής κοιλότητας και, στη συνέχεια, εξετάζεται για την παρουσία κακοήθων κυττάρων).
Σε ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών σταδίου Ι, ο βαθμός κακοήθειας είναι ο ισχυρότερος δείκτης για τον κίνδυνο υποτροπής. Πιο συγκεκριμένα:
- Χαμηλός κίνδυνος: στάδιο ΙΑ και ΙΒ, βαθμός κακοήθειας (Grading) 1
- Μέτριος κίνδυνος: στάδιο ΙΑ και ΙΒ, βαθμού κακοήθειας (Grading) 2
- Υψηλός κίνδυνος: στάδιο IA βαθμού 3, το στάδιο IC βαθμού 1, 2 ή 3, στάδιο IB βαθμού 2 ή 3 και ιστολογία διαυγοκυτταρικού καρκίνου
Στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία συνιστάται να χορηγηθούν 6 κύκλοι χημειοθεραπείας με καρβοπλατίνη (σε συνδυασμό πολλές φορές με πακλιταξέλη), που χορηγείται ενδοφλεβίως. Η επικουρική συμπληρωματική χημειοθεραπεία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της υποτροπής και/ή εξέλιξης της νόσου.
Σε ασθενείς με προχωρημένη νόσο, (στάδια ΙΙΒ και IIIC κατά FIGO) ή μεταστατική νόσο (στάδιο IV κατά FIGO) η αρχική χειρουργική επέμβαση έχει ως στόχο να μειώσει το μέγεθος του όγκου, πράγμα που σημαίνει ότι ο χειρουργός θα προσπαθήσει να αφαιρέσει χειρουργικά όλο τον ορατό όγκο. Η διαδικασία αυτή αναφέρεται επίσης ως μέγιστη (ή βέλτιστη) κυτταρομείωση. Μετά την αρχική χειρουργική μείωση του όγκου, η συνήθης θεραπεία για ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών είναι η θεραπεία με βάση την πλατίνα ιδιαίτερα ενός συνδυασμού καρβοπλατίνης και πακλιταξέλης που χορηγείται ενδοφλεβίως σε έξι κύκλους ανά τρεις εβδομάδες πολλές φορές σε συνδυασμό με στοχευμένες Θεραπείες (όπως η μπεβασιζουμάμπη και η ολαπαρίμπη ή η νιραπαρίμπη).
Ποιες θεωρείτε πως ήταν οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις στη θεραπεία του καρκίνου των ωοθηκών τα τελευταία χρόνια;
Τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι έχει πραγματοποιηθεί μια «επανάσταση» στην αντιμετώπιση ασθενών με καρκίνο των ωοθηκών. Στην πρώτη γραμμή ήταν η ανακάλυψη ότι ένα αντίσωμα, η λεγόμενη μπεβασιζουμάμπη, μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης ασθενών με προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών. Η μπεβασιζουμάμπη (bevacizumab), η οποία προσδένεται στον Αυξητικό Παράγοντα του Αγγειακού ενδοθηλίου (VEGF) συστήνεται ως αρχική θεραπεία σε ασθενείς είτε με σταδίου ΙΙΙ καρκίνο και τον υπολειμματικό όγκο άνω του 1 cm μετά από χειρουργική επέμβαση ογκομείωσης (debulking) ή καρκίνου σταδίου IV μαζί με τη χημειοθεραπεία. Είναι εμφανές πως τα τελευταία χρόνια ήταν μια πολύ σημαντική ανακάλυψη στη θεραπεία του καρκίνου ωοθηκών.
Η μεγαλύτερη ωστόσο επανάσταση στη θεραπεία αυτών των ασθενών συντελέστηκε με την ανακάλυψη του ρόλου των αναστολέων PARP (PARP inhibitors) που παρεμβαίνουν στο σύστημα διόρθωσης του DNA κι έδειξαν εξαιρετικά αποτελέσματα, για προχωρημένα στάδια, όχι μόνο στον κληρονομούμενο καρκίνο της ωοθήκης, που αποτελεί το 20%, αλλά και στον επίκτητο. Οι γνωστότεροι PARP αναστολείς είναι το Olaparib, το Niraparib, το Rucaparib. Διατίθενται υπό μορφή χαπιών και έχουν ικανοποιητικό προφίλ ασφαλείας με παρενέργειες συνήθως καλά διαχειρίσιμες από τους ασθενείς. Όπως έδειξε η μεγαλύτερη ως τώρα διεθνής έρευνα PAOLA-1, η λήψη ενός PARP-Aναστολέα της Ολαπαρίμπης για 2 χρόνια σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών και με μεταλλάξεις BRCA1 ή BRCA2 μείωσε τη θνησιμότητα κατά ένα εντυπωσιακό ποσοστό της τάξης του 38%.
Σε ό,τι αφορά στη χειρουργική αντιμετώπιση, η μεγαλύτερη ανακάλυψη στη θεραπεία του καρκίνου των ωοθηκών τα τελευταία χρόνια αφορά στα αποτελέσματα της έρευνας DESKTOP III/ENGOT-ov20. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, ασθενείς που υποτροπιάζουν στον καρκίνο, δηλαδή όταν ο καρκίνος ωοθηκών επανεμφανίζεται παρόλες τις προαναφερθείσες θεραπείες, μπορούν να ωφεληθούν από ένα νέο χειρουργείο και να ζήσουν περισσότερα χρόνια, εφόσον αντιμετωπισθούν βεβαίως σε εξειδικευμένα κέντρα από ειδικούς στην Γυναικολογική Ογκολογία ιατρούς και πληρούν ειδικά κριτήρια. Η έρευνα αυτή δίνει ελπίδα σε ήδη χειρουργημένες ασθενείς που επανεμφανίζουν καρκίνο και οι οποίες ως σήμερα είχαν και την μικρότερη επιβίωση.
Δρ. Παναγιώτης Σκλαβούνος, Μαιευτήρας - Γυναικολόγος, Εξειδικευμένος Γυναικολόγος Ογκολόγος, Διευθυντής της Β' Κλινικής Γυναικολογικής Ογκολογίας του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ
- Ιατρείο Νοσοκομείου Μητέρα: Ερυθρού Σταυρού 6, 151 23, Μαρούσι Αττικής / Τ: 210 6869000, 6988636932
- Ιατρείο Μεγάρων: Σαλαμίνος 146 & Α. Ρούσου, Μέγαρα / Τ: 22960-81970, 6988636932
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
