Λογικά δεν θα έχεις δώσει ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) έμφαση στη συχνότητα με την οποία ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου. Πληροφοριακά, λοιπόν, οι άνθρωποι εκτελούμε αυτήν την κίνηση περίπου μία φορά κάθε 3-5 δευτερόλεπτα. Συνήθως, δεν συνειδητοποιούμε καν ότι συμβαίνει, παρά το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία είναι τόσο σημαντική, καθώς μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης των ματιών, καθαρίζει την επιφάνεια του κερατοειδούς χιτώνα και μπορεί αντανακλαστικά να προστατεύσει τα μάτια από τη σκόνη ή και από μικροαντικείμενα.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας σε απροσδόκητα μοτίβα που δεν φαίνεται να έχουν καμία σχέση με τη διατήρηση της υγρασίας σε αυτήν την περιοχή. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, η συγκεκριμένη κίνηση αναπτύχθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εξελικτικής ιστορίας. Ενδεικτικά, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την περασμένη χρονιά στο «Proceedings of the National Academy of Sciences», διατύπωσε την υπόθεση ότι η μετάβαση από την υδρόβια ζωή στη ζωή στην ξηρά, έκανε αυτήν την κίνηση σημαντική για την επιβίωση - ακόμα και για τους δικούς μας προγόνους.
Ένας λόγος είναι γιατί οι κερατοειδείς χιτώνες στα μάτια μας δεν έχουν αιμοφόρα αγγεία, με αποτέλεσμα να αντλούν οξυγόνο με διάχυση από το περιβάλλον τους. Το οξυγόνο διαχέεται ευκολότερα σε υγρές επιφάνειες και το αυθόρμητο ανοιγοκλείσιμο των ματιών βοηθά στη διατήρηση ενός λεπτού, υγρού στρώματος στα μάτια. Ένας ακόμα λόγος, είναι ότι τα επικίνδυνα αντικείμενα ταξιδεύουν πιο γρήγορα μέσω του αέρα παρά μέσω του νερού. Επομένως, η συγκεκριμένη κίνηση προστατεύει τα μάτια από τραυματισμούς.
Τι δείχνει για την υγεία σου ο τρόπος που ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου
Όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται, μια αλλαγή στον ρυθμό με τον οποίο ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου, μπορεί ακόμα και να προμηνύει κάποιο πρόβλημα υγείας.
Όταν ο ρυθμός είναι μειωμένος
Το να ανοιγοκλείνεις πολύ αργά ή σπάνια τα βλέφαρά σου, μπορεί να είναι ένα από τα πρώιμα σημάδια της νόσου του Πάρκινσον. Αρκετές μελέτες, έχουν διαπιστώσει ότι ο ρυθμός με τον οποίο ανοιγοκλείνουμε αυθόρμητα τα μάτια μας αντικατοπτρίζει τη δραστηριότητα της ντοπαμίνης στον εγκέφαλό μας, του νευροδιαβιβαστή που επηρεάζει την ικανότητα της προσοχής και της ευελιξίας. Όσο χαμηλότερη είναι η ντοπαμίνη, τόσο λιγότερο συχνά ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου Πάρκινσον είναι ο εκφυλισμός των νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη.
Παράλληλα, σύμφωνα με όσα σημειώνει η Washington Post, oι ασθενείς με τη νόσο του Graves, εμφανίζουν επίσης αλλαγές στο μοτίβο με το οποίο ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους, οι οποίες μπορεί να σχετίζονται με τη βλάβη του κερατοειδούς.
Όταν ο ρυθμός είναι αυξημένος
Από την άλλη πλευρά, η αυξημένη συχνότητα αυτής της κίνησης, μπορεί να είναι σημάδι υπνηλίας ενώ προσπαθείς να εκτελέσεις μια απαιτητική εργασία, όπως η οδήγηση σε κατάσταση κόπωσης. Το υπερβολικό ανοιγοκλείσιμο των ματιών μπορεί να συμβεί, επίσης, όταν το σώμα προσπαθεί να αντισταθμίσει την ξηροφθαλμία, η οποία εμφανίζεται για διάφορους λόγους, όπως το σύνδρομο Sjogren ή το να κάθεσαι πολλές ώρες μπροστά από μια οθόνη.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
