Στηρίζουν, εθελοντικά, παιδιά που νοσούν από καρκίνο.
Αγγελική Κατεμή, Μαρεβίνα Κουτσοβασίλη, Μαρία Τρυφωνίδη Γουδί, Αττική.
Από την Εύα Μανωλαράκη
Φωτογραφίες: Γεράσιμος Φρόνιμος Μακιγιάζ-Μαλλιά: Ελένη Παπαδάκη
Ο ξενώνας με τα χαρούμενα χρώματα στα δωμάτια, το εκκλησάκι και την τραπεζαρία με το μεγάλο τραπέζι και τα λευκά σερβίτσια βρίσκεται στο Γουδί, λίγα μέτρα από τα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας για να είναι εύκολη η πρόσβαση των παιδιών και των γονιών τους. Οι πόρτες του ξενώνα -αλλά και των αυτόνομων σπιτιών της Φλόγας σε πολλές πόλεις της Ελλάδας- είναι ανοιχτές σε όσους αναζητούν καταφύγιο, στέγη, συμβουλές, μια κουβέντα συμπαράστασης κατά τη διάρκεια των θεραπειών στα ογκολογικά τμήματα των παιδιατρικών νοσοκομείων Αγία Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού. «Στόχος μας είναι να βοηθάμε όλη την οικογένεια. Καλύπτουμε τα κενά των γονιών, γιατί κι εμείς τα είχαμε κάποτε. Όταν ένα παιδί αρρωσταίνει, έχει αντίκτυπο σε όλη την οικογένεια. Τα αδέλφια μένουν παραμελημένα. Εμένα η κόρη μου, η οποία αρρώστησε το 1984 και την έχασα δύο χρόνια αργότερα, άλλαζε παπούτσια και φουστάνι κάθε μέρα, του γιου μου τα παπούτσια είχαν λιώσει και δεν το είχα καταλάβει» λέει η Πρόεδρος του Συλλόγου Φλόγα, Μαρία Τρυφωνίδη, ενώ δίπλα της η εθελόντρια, Μαρεβίνα Κουτσοβασίλη, 23, κρατά αγκαλιά τον Μάριο, ένα τρίχρονο αγοράκι που πάσχει από καρκίνο, και δίπλα λίγα βήματα δεξιά της καθισμένη σ’ έναν από τους καναπέδες του ξενώνα η επίσης εθελόντρια, Αγγελική Κατέμη, 23, συγκινείται καθώς μονολογεί σχεδόν ότι «από τα παιδιά της Φλόγας πήρα περισσότερα πράγματα απ’ όσα έδωσα».
«Κύριο μέλημά μας είναι να γίνουν καλά τα παιδιά. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε ακτινοθεραπευτικό κέντρο στο Νοσοκομείο Παίδων παρότι –αν και στοιχίζει πολλά χρήματα- μπορεί πραγματικά να κάνει τα παιδιά να ζήσουν. Εμείς βρήκαμε χορηγό, όμως, και τον αγοράσαμε. Από το ταμείο της Φλόγας πληρώθηκαν όλα τα υπόλοιπα που χρειάζονταν, όπως και ο αξονικός τομογράφος που υπάρχει σήμερα στο Νοσοκομείο Αγία Σοφία, ο οποίος κόστισε 500.000 ευρώ» λέει η κυρία Τριφωνίδη, ενώ η Αγγελική προσθέτει: «Η βελτίωση της υγεία ενός παιδιού κατά το 50% οφείλεται στα φάρμακα, αλλά το υπόλοιπο είναι αποκλειστικά βασισμένο στην ψυχολογία τους. Αυτό κάνουμε εμείς εδώ. O κόσμος ακούει τη λέξη “καρκίνος” και θεωρεί δεδομένο πως το παιδί θα φύγει. Αν και δύο στα τρία παιδιά γλιτώνουν. Ο κόσμος φοβάται γιατί υπάρχει άγνοια».
Η Φλόγα αποτελείται αποκλειστικά από γονείς παιδιών που έχουν νοσήσει και είτε ζουν είτε χάθηκαν. Η ιδέα ξεκίνησε το 1982, όταν οι ανάγκες για τα παιδιά με καρκίνο ήταν τεράστιες αλλά δεν υπήρχαν χώροι ψυχολογικής υποστήριξης. Σήμερα στους χώρους του ξενώνα τα παιδιά ζουν μία κανονική ζωή, έχουν τα δωμάτιά τους όπου μένουν με τους γονείς τους, το μεσημέρι τρώνε το φαγητό που τους ετοιμάζουν οι μητέρες τους, τα απογεύματα παίζουν στον παιδότοπο ή διαβάζουν στο αναγνωστήριο. «Στις 13 του μήνα θα ξεκινήσει να λειτουργεί το σχολείο που στεγάζεται στον ξενώνα. Είναι η μοναδική βοήθεια που δεχτήκαμε από το υπουργείο Παιδείας, το οποίο μας έστειλε αποσπασμένους δασκάλους για σχεδόν όλες τις τάξεις μέχρι το γυμνάσιο. Τα παιδιά μπορεί να μείνουν μήνες στον ξενώνα, αλλά παράλληλα δεν πρέπει να χάσουν τη χρονιά τους, γι’ αυτό και λειτουργεί ο χώρος διδασκαλίας μας» εξηγεί η Μαρία Τρυφωνίδη και συμπληρώνει: «Ο ξενώνας είναι το κεντρικό αυτό κτίριο και έχουμε και κάποια αυτόνομα διαμερίσματα. Στα διαμερίσματα μένουν παιδιά τελικού σταδίου μαζί με τις οικογένειες τους γιατί προτιμάμε να μη μένουν με τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί δεν πρέπει να βλέπουν ένα παιδί που φεύγει. Χάνουν τις ελπίδες τους».
Ο Σύλλογος Φλόγα ζει αποκλειστικά μέσα από τα έσοδα των οικογενειών, τις δωρεές, και την εθελοντική εργασία. «Ο εθελοντισμός που υπάρχει είναι δύο διαφορετικών επιπέδων. Έχουμε τους γονείς που έρχονται εδώ επειδή έχουν κάποια ανάλογη ιστορία, όπως εγώ που αρχικά ερχόμουν εδώ για να βοηθηθώ από άλλους γονείς και βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω να βοηθάω εγώ τους άλλους. Το δεύτερο κομμάτι εθελοντισμού είναι ο άνθρωπος που έρχεται και μας δίνει 10 ευρώ ή έρχεται εδώ και “εργάζεται”. Είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί πρέπει να έχεις κατανοήσει τη λέξη “καρκίνος”. Αν σε φοβίζει η ιδέα του καρκίνου, δεν μπορείς να είσαι μαζί με τα παιδιά. Γι’ αυτό θέλουμε νέα παιδιά εδώ για να μην έχουν κατανοήσει απόλυτα το τι συμβαίνει. Πρέπει όμως να είναι συνεπείς, γιατί τα παιδιά δένονται με αυτούς τους ανθρώπους, εισβάλλουν στη ζωή τους και πρέπει να είναι εκεί. Αυτοί οι εθελοντές είναι πολλοί λίγοι» εξηγεί η πρόεδρος του Συλλόγου.
Αιγίου 6-8, Γουδί, ΤΚ 11527, Αθήνα, τηλ. 210-7485000, e-mail:
[email protected]
