Τη βρήκα στο κουτί με τις παλιότερες φωτογραφίες και προσπάθησα να θυμηθώ το που, πότε, και γιατί. Μετά σκέφτηκα «δεν έχει σημασία. Εγώ αρκετά χρόνια πριν». Σκέφτηκα λίγο την εποχή της αθωότητας, τις αναζητήσεις της εφηβείας τότε που πιστεύεις ότι η ζωή είναι προγραμματισμένη ν’ αρχίσει αύριο κι ο χρόνος έχει άλλη διάσταση. Ένιωσα αυτό που λέμε πάντα μεταξύ μας, ότι τελικά είμαστε οι παιδικές αναζητήσεις μας. Οι πρώτες σκηνές ενός έργου και οι πιο κρίσιμες για την εξέλιξη της υπόθεσης, τα όνειρα, το συναίσθημα της ελευθερίας.
Σέβομαι πάντα αυτό που ήμουν σαν κορίτσι γιατί με καθόρισε σαν προσωπικότητα. Κρατάω πάντα κάτι απο εκείνη την εποχή γιατί μου δίνει δύναμη.
