"Δεν είμαστε αυτό που μας αναγκάζουν να είμαστε. Διψάμε για ελευθερία, για καινούργιους τόπους, ολόφρεσκα πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα που θα μας ξαφνιάσουν"
Ο
Jack Kerouac (1922-1969), συγγραφέας και ποιητής, είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Μπητ γενιάς (Beat Generation) και εισηγητής του ομώνυμου όρου. Έζησε τη ζωή σαν σε road movie, γρήγορα και έντονα, οδηγώντας με ταχύτητα πάνω σε ένα δικό του "δρόμο". Ένας δραπέτης του κομφορμιστικού κόσμου των πόλεων, εγκατέλειψε τις σπουδές στο πανεπιστήμιο Κολούμπια για να γνωρίσει την Αμερική των μεγάλων ανοιχτών δρόμων και των πεδιάδων, που για τον Kerouac αντιπροσώπευαν την απόλυτη ελευθερία. ‘Αλλαξε σπίτια, δουλειές και έκανε τρεις γάμους. Η τελευταία του σύντροφος, η Ελληνικής καταγωγής Στέλλα Σάμπας, ήταν κοντά του όταν τον Οκτώβριο του 1969 έφυγε από τη ζωή από κύρωση του ύπατος.
Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς, αν και κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν έτυχε της ίδιας αναγνώρισης από τους κριτικούς.
Το βιβλίο του "Στο δρόμο" (On the Road, 1957) το καλύτερο έργο της γενιάς των μπιτ, άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγγραφείς που ακολούθησαν αργότερα, όπως ο Tom Robbins και ο Richard Brautigan. Ο Jack Kerouac αποτέλεσε τεράστια έμπνευση για τον κόσμο της ροκ μουσικής και συγκριμένα για τους Beatles, The Doors και βέβαια για τον ροκ ποιητή Bob Dylan...
"Πλάι-πλάι παίρναν τους δρόμους και γεύονταν το καθετί με τον χαρακτήρα που είχε τότε η πρώτη τους φιλία και που, αργότερα έγινε τόσο περίλυπη, μίζερη και άδεια. Άλλα τότε πήγαιναν χορεύοντας μέσα στους δρόμους σαν τρελοί, και σερνόμουν από πίσω τους όπως κάνω σ’ όλη μου τη ζωή για ανθρώπους που μ’ ενδιαφέρουν...
...γιατί οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνο στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, ή λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και, στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει κι ο καθένας κάνει: «Άααα!»."
"Η ανωνυμία στον κόσμο των ανθρώπων αξίζει περισσότερο απ’ τη φήμη στον ουρανό, γιατί τι είναι ο ουρανός; Τι είναι η γη; Ιδέες του κεφαλιού..."
"Ποιος ξέρει αν πίσω απ’ αυτή τη βιτρίνα εγωισμού και σκληρότητας, το σύμπαν δεν είναι τελικά μια μεγάλη ευσπλαχνική θάλασσα, μια απέραντη γλύκα; Και ποιος ξέρει αν δεν είναι η μοναξιά της τωρινής μοναδικότητας του αγέννητου στοιχείου της μελλοντικής ουσίας του καθενός που αρνείται τη μοναδική, αγνή αιωνιότητα, αυτό το μεγάλο απόλυτο δυναμικό που μπορεί να ακτινοβολήσει τα πάντα, αυτή τη λαμπρή ευτυχία, το Ματιβαζρικαρούνα, ο Υπερβατικός Αδαμάντινος Οίκτος!
Jack Kerouac "Στο Δρόμο"
Info: Mέσα στο 2012 αναμένονται οι ταινίες "On the Road" και "Big Sur" που βασίζονται στα βιβλία του.
Ο Jack Kerouac (1922-1969), συγγραφέας και ποιητής, είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Μπητ γενιάς (Beat Generation) και εισηγητής του ομώνυμου όρου. Έζησε τη ζωή σαν σε road movie, γρήγορα και έντονα, οδηγώντας με ταχύτητα πάνω σε ένα δικό του "δρόμο". Ένας δραπέτης του κομφορμιστικού κόσμου των πόλεων, εγκατέλειψε τις σπουδές στο πανεπιστήμιο Κολούμπια για να γνωρίσει την Αμερική των μεγάλων ανοιχτών δρόμων και των πεδιάδων, που για τον Kerouac αντιπροσώπευαν την απόλυτη ελευθερία. ‘Αλλαξε σπίτια, δουλειές και έκανε τρεις γάμους. Η τελευταία του σύντροφος, η Ελληνικής καταγωγής Στέλλα Σάμπας, ήταν κοντά του όταν τον Οκτώβριο του 1969 έφυγε από τη ζωή από κύρωση του ύπατος.
Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς, αν και κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν έτυχε της ίδιας αναγνώρισης από τους κριτικούς.
Το βιβλίο του "Στο δρόμο" (On the Road, 1957) το καλύτερο έργο της γενιάς των μπιτ, άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγγραφείς που ακολούθησαν αργότερα, όπως ο Tom Robbins και ο Richard Brautigan. Ο Jack Kerouac αποτέλεσε τεράστια έμπνευση για τον κόσμο της ροκ μουσικής και συγκριμένα για τους Beatles, The Doors και βέβαια για τον ροκ ποιητή Bob Dylan...
"Πλάι-πλάι παίρναν τους δρόμους και γεύονταν το καθετί με τον χαρακτήρα που είχε τότε η πρώτη τους φιλία και που, αργότερα έγινε τόσο περίλυπη, μίζερη και άδεια. Άλλα τότε πήγαιναν χορεύοντας μέσα στους δρόμους σαν τρελοί, και σερνόμουν από πίσω τους όπως κάνω σ’ όλη μου τη ζωή για ανθρώπους που μ’ ενδιαφέρουν...
...γιατί οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνο στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, ή λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και, στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει κι ο καθένας κάνει: «Άααα!»."
"Η ανωνυμία στον κόσμο των ανθρώπων αξίζει περισσότερο απ’ τη φήμη στον ουρανό, γιατί τι είναι ο ουρανός; Τι είναι η γη; Ιδέες του κεφαλιού..."
"Ποιος ξέρει αν πίσω απ’ αυτή τη βιτρίνα εγωισμού και σκληρότητας, το σύμπαν δεν είναι τελικά μια μεγάλη ευσπλαχνική θάλασσα, μια απέραντη γλύκα; Και ποιος ξέρει αν δεν είναι η μοναξιά της τωρινής μοναδικότητας του αγέννητου στοιχείου της μελλοντικής ουσίας του καθενός που αρνείται τη μοναδική, αγνή αιωνιότητα, αυτό το μεγάλο απόλυτο δυναμικό που μπορεί να ακτινοβολήσει τα πάντα, αυτή τη λαμπρή ευτυχία, το Ματιβαζρικαρούνα, ο Υπερβατικός Αδαμάντινος Οίκτος!Jack Kerouac "Στο Δρόμο"