Πώς μπορούν οι γονείς να το εντάξουν στη ζωή τους;
Το κίνημα «Go Slow movement» είναι μια στάση, που λειτουργεί ως αντίδοτο στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Το κίνημα ξεκίνησε το 1986 στην Ιταλία, συγκεκριμένα από τον Carlo Petrini, ο οποίος αντέδρασε στο να ανοίξουν Mc Donalds, σε μια περιοχή της Ιταλίας, αντίθετος με την ιδέα του γρήγορου φαγητού. Ετσί, δημιούργησε το «Slow Food organization», που αρχίσε να αποτελεί πηγή έμπενευσης και σ’ άλλους τομείς, slow travel, slow design, slow living, slow fashion. O Geir Berthelsen ίδρυσε το 1999 το Παγκόσμιο Institute of Slowness, οπού οραματίστηκε ένα νέο πλανήτη, Slow Planet, που θα κινείται σε αργούς ρυθμούς, προλαβαίνοντας να ζει. Ο ίδιος ισχυρίζεται σε μια συνέντευξή του πως, η βιομηχανική επανάσταση μας βοήθησε να δημιουργήσουμε μεγάλες πόλεις, υπέροχα κτίρια, μέσα στα οποία θα ζουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, η κοινωνία άρχισε να επικεντρώνεται στον καταναλωτισμό και όχι στο άτομο. Οι άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν την επιτυχία, την επαγγελματική εξέλιξη, η τεχνολογία άρχισε να προκαλεί το μυαλό του ανθρώπου για νέα πράγματα, όμως τι γίνεται με το συναισθηματικό του κόσμο; Ο άνθρωπος δεν αρκείται στο να αποκτήσει ένα υπέροχο σπίτι και μια καλή δουλειά. Η ανάγκη του για επικοινωνία, χρόνο για κοινωνικοποίηση, τι γίνεται με τα συναισθήματα; Ο Geir Berthelsen δηλώνει πως «we are not rats and life is not a race», μήπως έχει δίκαιο, πως όντος η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας;
Κάποιος που έχει επιλέξει το «Go slow movement» μπορεί να το εντάξει σε κάθε πτυχή της ζωής του. Έτσι λοιπόν, για κάποιους γονείς η ανατροφή των παιδιών μοιάζει με αγώνα δρόμου ενώ για άλλους με ευχάριστο περίπατο. Το slowparenting σημαίνει μετά από μια βδομάδα ασταμάτητης τρεχάλας να περνάτε το Σαββατοκύριακο στο σπίτι με τα παιδιά φορώντας πιτζάμες, παίζοντας monopoly και απολαμβάνοντας σπιτικές βάφλες.
Οι ειδικοί χαρακτηρίζουν τους γονείς που ασχολούνται σε υπερβολικό βαθμό με τα παιδιά τους ως overparenting. Mια «παρενέργεια» που αφορά τους γονείς των τελευταίων γενιών που αποκτώντας από επιλογή ένα ή δύο παιδιά διαθέτουν περισσότερο χρόνο και χρήμα για αυτά, έχοντας όμως ταυτόχρονα και πιο αυξημένες προσδοκίες. Με παιδιάτρους, ψυχολόγους, γυμναστές, παιδαγωγούς στο πλευρό τους ανάγουν την ανατροφή των παιδιών σε επιστήμη και ιερή αποστολή, καταλήγοντας όμως σε υπερβολές που τελικά σαμποτάρουν την οικογενειακή ευτυχία. Η υπερπροσπάθεια αυτή των γονιών να οργανώνουν άψογα την ζωή των παιδιών τους βάσει αυστηρού πλάνου, θα παίξει τόση ώρα, θα πρέπει μέχρι να τελειώσει το σχολείο, να γνωρίζει 3 γλώσσες, ένα μουσικό όργανο, να ασχολείται μ’ ένα άθλημα, να φοιτήσει στο καλύτερο πανεπιστήμιο φαίνεται πως δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα αφού πολλές φορές αφήνει πίσω παιδιά με αίσθημα ανικανοποίητου και γονείς πτώματα στον καναπέ με πονοκέφαλο. Όλη αυτή η «τρεχάλα» ως τρόπος ζωής υιοθετήθηκε από τις περισσότερες οικογένειες. Να προλάβουν πράγματα να δώσουν όσα περισσότερα εφόδια μπορούν ώστε να αντεπεξέλθουν τα παιδιά τους στο συνεχές μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο.
Ποιο είναι το αντίδοτο στο overparenting;
Είναι ένας πιο χαλαρός τρόπος προσέγγισης της ανατροφής των παιδιών που αποφορτίζει την οικογενειακή ζωή και όλα τα μέλη της από παράλογες πιέσεις και άνευ ουσίας υποχρεώσεις. Βασικός στόχος, είναι να επανέλθει η χαμένη ισορροπία στην οικογένεια λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων και του έντονου τρόπου ζωής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σε μια «slow» οικογένεια δεν υπάρχει πρόγραμμα, όρια και κανόνες πειθαρχίας. Υπάρχει όμως μεγαλύτερη ευελιξία. Επιπλέον το slowparenting επιτρέπει στα παιδιά να είναι παιδιά και στους γονείς να διαφοροποιούνται κάποιες φορές από αυτά. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς δίνουν στα παιδιά τους τον χρόνο, τον χώρο και τα περιθώρια να εξερευνήσουν τον κόσμο και μόνα τους χωρίς διαρκείς υποδείξεις και οργανωμένα πλαίσια. Δεν φορτώνουν υπερβολικά την καθημερινότητά τους με δραστηριότητες για το παιδί ή με το παιδί. Αντίθετα κρατούν το πρόγραμμα υπό έλεγχο ώστε να υπάρχει χρόνος για χαλάρωση και ξεκούραση ή απλά για να είναι όλη η οικογένεια μαζί χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να κάνουν «κάτι». Διατηρώντας τα τρία απαραίτητα είδη χρόνου της οικογένειας: προσωπικός, ένας προς έναν και όλοι μαζί.
Σε κάθε περίπτωση και οι δυο τύποι γονιών έχουν το ίδιο στόχο, θέλουν για τα παιδιά τους το καλύτερο. Δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να πει πως ο πρώτος ή ο δεύτερος τρόπος είναι ο πιο σωστός. Καθώς, η ανατροφή των παιδιών εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Για παράδειγμα, η ιδιοσυγκρασία, οι εμπειρίες, τα βιώματα, ο τρόπος ζωής και ο τρόπος ανατροφής που έχει δεχτεί ο κάθε γονιός. Αυτό όμως που έχει απαραίτητη σημασία και παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών είναι οι συναισθηματικές εμπειρίες που μοιράζεται με τους γονείς του και όχι μόνο. Σαφώς, οι γνωστικές είναι απαραίτητες αλλά ότι έχει να κάνει με το συναίσθημα είναι πολύ σημαντικό για την πορεία του παιδιού.
Πώς μπορούν οι γονείς να βάλουν το slow parenting στην ζωή τους:
• Ελαφρώστε το πρόγραμμα: Οι πολλές δραστηριότητες εντός κι εκτός του σπιτιού αυξάνουν το στρες. Προσπαθήστε να οργανώσετε το πρόγραμμα σας προκειμένου να εξοικονομήσετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
• Εντάξτε το γέλιο στην ζωή σας: Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζετε με αισιοδοξία τη ζωή και με αίσθηση του χιούμορ ακόμα και αν όλα πηγαίνουν στραβά.
• Δεν γίνεται να τα κάνετε όλα τελεία: Ακόμα, και τις γκάφες ή κάποια λάθη που κάνατε ως γονείς μπορείτε να τα μοιραστείτε με τους φίλους σας ή ακόμα και με τα παιδιά σας.
• Κάντε το με τον δικό σας τρόπo: Μην υιοθετείτε μια στάση ή συμπεριφορά επειδή βλέπετε ότι το κάνουν οι περισσότεροι γονείς. Κάτι που λειτουργεί για την πλειονότητα μπορεί να μην είναι αποτελεσματικό για το δικό σας παιδί.
• Γνωρίστε καλύτερα το παιδί σας: Μην εστιάζετε μόνο στη φροντίδα, στη διατροφή ή στη μελέτη. Το παιχνίδι με το παιδί, οι βόλτες στο πάρκο ακόμα και το να δείτε μαζί τηλεόραση βοηθάει κι εσάς να χαλαρώσετε αλλά παράλληλα σας δίνει και την ευκαιρία να το γνωρίσετε καλύτερα. Ο ποιοτικός χρόνος που περνάτε με το παιδί κάνοντας κάτι ευχάριστο, βοηθά το δέσιμο της σχέσης.
• Μην συγκρίνετε το παιδί σας μ΄ άλλα παιδιά σε θέματα ανάπτυξης και όχι μόνο: Είναι καλό να είστε ενημερωμένη για τα στάδια της ανάπτυξης του παιδιού χωρίς όμως να αγχώνεστε. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί έχει όχι μόνο τον δικό του ρυθμό εξέλιξης αλλά και το δικό του ταμπεραμέντο.
• Αποδεχτείτε το παιδί σας: Είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού σας η ειλικρινή αποδοχή από μέρους σας. Του δίνετε τον τρόπο να αγωνιστεί για να γίνει αυτό που θέλει και όχι αυτό που θέλετε εσείς. Ακόμα, όταν ένα άτομο ξέρει ότι το αποδέχονται νιώθει ασφάλεια και αυτοπεποίθηση.
• Μην ξεχάσετε τον εαυτό σας: Να θυμάστε πως εκτός από τις υποχρεώσεις σας έχετε και δικαιώματα. Μην ξεχνάτε την προσωπική αλλά και κοινωνική σας ζωή.
