Πολλές φορές οι έφηβοι νιώθουν περιθωριοποιημένοι από την ίδια τους την οικογένεια.
Η απόρριψη του εφήβου από την οικογένεια εκφράζει μια δυσλειτουργία και αποτελεί την πηγή δυσλειτουργιών στην ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Η απόρριψη αποτελεί εμπόδιο στην κοινωνικοποίηση του εφήβου.
Τι σημαίνει απόρριψη;
Η απόρριψη εκφράζεται μέσω της έλλειψης φροντίδας και δημιουργεί το ερώτημα του έφηβου «Τι γνώμη έχουν οι γονείς μου για μένα»; «Πόσο σημαντικός είμαι εγώ για εκείνους»;
Η ελλιπής φροντίδα δημιουργεί κενά στην σημαντικότητα την οποία αντιλαμβάνεται ότι έχει ο έφηβος για την οικογένεια και κατ” επέκταση για τον εαυτό του. Αυτή η αντίληψη καθορίζει την στάση του προς τον εαυτό του και προς την οικογένεια αλλά και καθορίζει και την μετέπειτα στάση του στην κοινωνία. Η απόρριψη εκφράζεται με τον λόγο και την γενική στάση και συμπεριφορά του γονέα και μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές μέσα στην οικογένεια. Η αδιαφορία, η εχθρική στάση, η επιθετικότητα, ο θυμός, η αυστηρή αξιολόγηση του εφήβου, οι μεγάλες προσδοκίες των γονέων από αυτό, είναι μερικές από τις μορφές που μπορεί να πάρει η απόρριψη.
Η περιθωριοποίηση ενός ατόμου ξεκινάει πρώτα από την περιθωριοποίηση μέσα στην οικογένεια. Οι γονείς του έφηβου αυτού έχουν μεγαλώσει σε μια οικογένεια με το ίδιο βίωμα. Πολλοί γονείς λοιπόν μπορούν να λειτουργούν απορριπτικά προς τα παιδιά τους, χωρίς να έχουν επίγνωση.
Η απόρριψη των γονιών μπορεί να εκδηλώνεται με τους παρακάτω λόγους:
• της ελλιπούς φροντίδας
• των μεγάλων γονεϊκών προσδοκιών
• της αυστηρής αξιολόγησης του παιδιού
Ο λόγος είναι πως οι περισσότεροι γονείς έχουν μεγαλώσει και γαλουχηθεί με την πεποίθηση πως όσο τονίζεις τα αρνητικά στοιχεία κάποιου, τόσο καλύτερος γίνεται. Είναι μια λανθασμένη αντίληψη που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα. Η αποδοχή του ατόμου το βοηθά να γίνει το καλύτερο που μπορεί.
