Τι γίνεται με τα όρια, το σεβασμό, τους κανόνες; Πώς νιώθουν οι γονείς; Τα παιδιά;
Σήμερα, τα παιδιά δεν έχουν καμία διάθεση να δεχτούν μια θέση υποταγής. Οι γονείς αναγκάστηκαν να παραδεχτούν, ότι η αυταρχική αντιμετώπιση δεν έχει πέραση. Υποχωρώντας όμως απ' αυτή τη μέθοδο ανατροφής των παιδιών, πάρα πολλοί γονείς πέρασαν στο άλλο άκρο: υιοθέτησαν την επιτρεπτικότητα, η όποια ούτε ρυθμίζει, ούτε κατευθύνει, ούτε βάζει κανόνες απλά, ανοίγει την πόρτα στην ασυδοσία, που δεν έχει, ούτε σταθερό έλεγχο, ούτε πλαίσια, ούτε κίνητρα.
Ωστόσο, τα παιδιά σας χρειάζονται την επιβεβαίωση και την καθοδήγηση σας για να βρουν τη θέση τους σ' ένα κόσμο γεμάτο νόμους και κανόνες. Είναι σημαντικό λοιπόν για τα παιδιά να έχουν όρια γιατί χωρίς αυτά νιώθουν ανασφάλεια και έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος απ΄τους γονείς τους. Τα όρια που θέτουν οι γονείς θα πρέπει να μην εμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Επίσης, η ντροπή και η ενοχή είναι ισχυρά συναισθήματα και πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Παρομοίως, οι κατηγορίες δεν οδηγούν απαραίτητα στην επιθυμητή συμπεριφορά. Αντίθετα, όταν τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι η πράξη τους προκαλεί πρόβλημα τότε νιώθουν υπεύθυνα και υπόλογα και προσπαθούν να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους.
Τα παιδιά όταν υποστηρίζονται και καλούνται να αναλάβουν τις συνέπειες των πράξεων τους, μαθαίνουν να γίνονται υπεύθυνα και κατανοούν τη φύση της σχέσης αίτιου-αιτιατού. Η ανάπτυξη της ικανότητας να προβλέπουν και να αξιολογούν πιθανά αποτελέσματα, χρειάζεται χρόνο. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν καταλαβαίνουν τα όρια τους, που η συμπεριφορά τους ενοχλεί ή παρεμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών των άλλων. Γίνονται πιο ικανά να σεβαστούν τα αισθήματα των άλλων και να ζητήσουν συγνώμη για το λάθος τους.
