Πολλοί γονείς όταν νιώθουν απελπισία μπροστά στις μη αποδεκτές συμπεριφορές των παιδιών τους χρησιμοποιούν τιμωρίες, φωνές και γενικότερα άλλες μεθόδους πειθαρχίας.
Στην πραγματικότητα όμως, οι μέθοδοι αυτοί μπορεί να δρουν αποτελεσματικά τη στιγμή εκείνη αλλά σε βάθος χρόνου δημιουργούν προβλήματα στην προσωπικότητα του παιδιού. «Θα φας ξύλο μέχρι να γίνεις άνθρωπος», «άρπα την για να μάθεις..», «θα σου βγάλω το αυτί αν δεν ακούς αυτό που σου λέω εγώ»…Με πόσες τέτοιες φράσεις έρχονται αντιμέτωπα τα παιδιά καθημερινά; Θυμηθείτε, πόσες φορές έχετε έρθει και εσείς κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας; Τελικά, μήπως οι γονείς στην προσπάθεια τους να επιβάλλουν την άποψη τους αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν μικρογραφίες ανθρώπων με λιγότερα δικαιώματα;
Οι γονείς χρησιμοποιούν την εξουσία τους ως μέθοδο επιβολής των απόψεων τους. Η φράση «Μέχρι να γίνεις άνθρωπος, και να κάνεις αυτό που σου λέω εγώ θα μείνεις τιμωρία». Δυστυχώς, η σωματική τιμωρία αποτελεί συνηθισμένη και αποδεκτή τακτική για πειθαρχία των παιδιών σε αρκετές χώρες και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή και στην Ελλάδα. Η εφαρμογή και αποδοχή της σωματικής τιμωρίας σχετίζεται άμεσα με τη στάση και τις αντιλήψεις των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα ως προς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών.
Αρχικά, τι σημαίνει σωματική τιμωρία;
Ως σωματική τιμωρία νοείται κάθε πράξη που προκαλεί πόνο ή σωματική δυσφορία σε ανήλικο με απώτερο στόχο το σωφρονισμό, την πειθαρχία ή τον έλεγχο της συμπεριφοράς του. Οι σωματική τιμωρία μπορεί να προκληθεί με το χτύπημα στο χέρι ή με αντικείμενο σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, το τράβηγμα (του αυτιού, των μαλλιών), το δάγκωμα ,το σπρώξιμο, το ταρακούνημα και σε άλλες πιο ακραίες μορφές.
Οι συνέπειες της σωματικής βίας:
•Έντονη δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις: Αυτό εκφράζεται είτε με απόσυρση ή με επιθετικότητα, χρήσης βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς με παραβίαση των ηθικών κανόνων και του νομικού πλαισίου, συναισθηματικών προβλημάτων (με μειωμένη αυτοεκτίμηση, θλίψη, απάθεια, αυτοκτονικές τάσεις, χρήση ουσιών), χαμηλής σχολικής επίδοσης (με πιθανή εμφάνιση μαθησιακών δυσκολιών).
•Θυμός: Δυσκολία ώστε να καταφέρνουν να ελέγχουν επιθετικά τις εκρήξεις θυμού τους.
•Μίμηση της μεθόδου: Το ξύλο εκλαμβάνεται ως μορφή επιβολής των απόψεων και των επιθυμιών του θύτη προς το θύμα του. Όταν χτυπάμε μας φοβούνται και έτσι δημιουργείται ένα αίσθημα απόλυτης κυριαρχίας και εξουσίας σ’ αυτόν που χτυπά. Πιθανότητα να γίνουν και οι ίδιοι βίαιοι γονείς.
•Το ψέμα και υποτιθέμενη συμμόρφωση: Τα παιδιά που δέχονται σωματική βία συχνά λένε ψέματα προκείμενου να αποφύγουν την κατάσταση αυτή. Αρχίζουν να μαθαίνουν να δρουν παρασκηνιακά.
•Εγκληματική Συμπεριφορά: Έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν εγκληματική συμπεριφορά ως ενήλικες.
•Στοιχεία ψευδοωριμότητας: Το παιδί δείχνει σοβαρό, λιγότερο αυθόρμητο και πιο προβληματισμένο από τους συνομήλικους του. Μπορεί ακόμα να καταβάλλει υπερβολική προσπάθεια να γίνει αγαπητό εκδηλώνοντας υποδειγματική συμπεριφορά, άριστη σχολική επίδοση ή τελειομανία. Η ψευδής αυτή ωριμότητα συνδέεται με την χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού, το φόβο απόρριψης ή την επανάληψη της κακοποίησης.
•Ψυχωσικές αντιδράσεις: σε περιπτώσεις σοβαρής κακοποίησης έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις ψυχωσικών αντιδράσεων, όπου χάνεται προσωρινά ή περιορίζεται προσωρινά η επαφή του παιδιού με την πραγματικότητα.
Προσπαθήστε να βγάλετε το ξύλο από την ζωή σας. Μιλήστε με τα παιδιά σας και ενισχύστε την ιδέα του διαλόγου στη ζωή σας. Ακούστε τις ανάγκες των παιδιών σας και μιλήστε για τις δικές σας. Το γεγονός ότι το παιδί δεν έχει το ανάλογο φυσικό μέγεθος με τους γονείς αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς μπορούν να επιβάλλουν τη δύναμη τους με την βία. Αν ο σύντροφος σας δεν συμφωνεί μαζί σας δεν χειροδικείτε, προσπαθείτε με το διάλογο να λύσετε τα προβλήματα σας. Γιατί αυτό να διαφέρει για τα παιδιά σας;
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
