O Harry Styles στην πιο αληθινή φωτογράφιση - συνέντευξη μέχρι τώρα: «Μετά από καιρό, νιώθω επιτέλους άνθρωπος»

Εμφανίστηκε στη σκηνή ως Dorothy από τον Μάγο του Οζ. Έχει φορέσει φτερά μπόα, παντελόνια καμπάνα, φούστες, πανύψηλες πλατφόρμες – ο Harry Styles είναι το style icon που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν. Κι ο ίδιος μάλλον δεν το έχει καταλάβει.

«Είναι αστείο γιατί εγώ δεν με θεωρώ κάτι τέτοιο… αλλά το ότι ενώνω τους ανθρώπους, είναι αυτό που με κάνει περήφανο περισσότερο από κάθε τι. Στις συναυλίες, κάθομαι μπροστά – μπροστά για να δω τους ανθρώπους να μπαίνουν στον χώρο και να είναι ο εαυτός τους. Όχι να έρχονται μπροστά στη σκηνή, αλλά να κάθονται στο πίσω μέρος, να χορεύουν σαν να μην βλέπει κανείς. Να περνούν καλά, με την πιο απλή έννοια. Άνθρωποι να αλληλεπιδρούν και να αποδέχονται ο ένας τον άλλο», δήλωσε σε συνέντευξή του στο Dazed.

Ο Styles φωτογραφήθηκε και μίλησε για όλα – με gender fluid ρούχα, γεμάτος αυτοπεποίθηση, χαρούμενος. Καμία σχέση με το χαμηλών τόνων αγόρι που γνωρίσαμε από το βρετανικό X-Factor και τους One Direction.

«Ήμουν 16 όταν ξεκίνησε όλο αυτό, είχα μόλις τελειώσει το σχολείο και δεν ήξερα τι ήταν αυτό που συνέβαινε», εξήγησε. «Όλα ήταν τόσο καινούργια και ενδιαφέρονται και δεν ήξερα πόσο θα κρατούσε». Και η αλήθεια είναι πως περίμενε ότι όλα θα τελείωναν γρήγορα.

«Παλιά, μικρότερος, όταν ήμουν στο συγκρότημα, με φόβιζε η ιδέα πως όλα θα τελείωναν. Δεν ήξερα ποιος ήμουν, μακριά από την μπάντα. Τώρα, η ιδέα εκείνων που λένε ότι δεν τους αρέσει η μουσική μου, δε με τρομάζει. Νομίζω ότι κάποτε με τρόμαζε. Τώρα μου δίνει την ελευθερία να πω “Τέλεια!” γιατί δε δουλεύω με φόβο. Δουλεύω επειδή θέλω να προσπαθήσω και να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα», πρόσθεσε.

Το δεύτερο solo album του, Fine Line, που κυκλοφόρησε το 2019, έγινε δύο φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ, κέρδισε Grammy, Brit και Ivor Novello Award. Το Rolling Stone το κατέταξε στους 500 καλύτερους δίσκους όλων των εποχών – «ήταν η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να το απολαύσω από τότε που έφυγα από το σπίτι, για να πω την αλήθεια. Οπότε, στο μέλλον, θα απολαμβάνω το τώρα – πόσο όμορφα είναι  μερικά πράγματα, όχι πόσο καλά δεν είναι – και θα τα παρατηρώ. Όταν επιστρέψουμε σε κάποια κανονικότητα, θα ψάξω τον εαυτό μου και θα βεβαιωθώ πως δε θα χαθώ ξανά, θα με ξαναμαζέψω».

Ασχολείται με τη μουσική, αλλά έπαιξε και στη Δουνκέρκη(2017) του Christopher Nolan. Όταν, λόγω πανδημίας, η περιοδεία του μπήκε σε παύση, έγινε ξανά ηθοποιός για το ψυχολογικό θρίλερ Don’t Worry Darling, το οποίο σκηνοθετεί η σύντροφός του, Olivia Wilde. Θα τον δούμε και στο My Policeman, την κινηματογραφική  μεταφορά του μυθιστορήματος του Bethan Roberts.

«Μου αρέσει να δοκιμάζομαι και να κάνω κάτι διαφορετικό, και οι ταινίες είναι σίγουρα ο τομέας που με βγάζει έξω από τα νερά μου», είπε. «Προέρχομαι από τη μουσική, όπου κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς κάνει, αλλά νιώθω σίγουρα άνετα. Αλλά με τις ταινίες, όταν πηγαίνω, είμαι άλλος άνθρωπος. Είχα καιρό να παίξω κάπου και είναι τέλειο, νιώθω ότι έχω μάθει τόσα και αυτό είναι η ζωή, το να μαθαίνεις».

Τώρα, ο  Harry Styles ασχολείται και με τις επιχειρήσεις. Ίδρυσε την εταιρεία Pleasing, η οποία έχει ξεκινήσει με τρία beauty προϊόντα – ένα serum, ένα λάδι χειλιών κι ένα βερνίκι νυχιών – τα οποία έχουν δημιουργηθεί με φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους. 

«Θεωρώ πως όλο αυτό μπορεί να γίνει πολλά περισσότερα από απλά προϊόντα που αγοράζεις. Νομίζω είναι περισσότερο το να προσφέρεις και να ανταποδίδεις. Είμαι ευλογημένος που έχω fans οι οποίοι είναι τόσο υποστηρικτικοί, οι οποίοι πιστεύουν στην ελευθερία και έχουν δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο ο ένας για τον άλλο. Η Pleasing είναι για εκείνους. Αυτό το αίσθημα κοινότητας είναι που θέλουμε να δώσουμε με την Pleasing», εξήγησε.

Ο Harry Styles είναι τόσο αγαπητός γιατί ποτέ δεν είχε τη συμπεριφορά του σταρ. Είναι προσγειωμένος, ήρεμος, δε θεωρεί ότι έχει κάτι παραπάνω. «Ξέρετε, διάβασα ένα βιβλίο του John Ronson με τίτλο So You’ve Been Publically Shamed», τόνισε. «Με έβαλε σε σκέψεις, για καιρό το μυαλό μου ήταν στο πόσο φοβισμένος ήμουν να πω ή να κάνω το λάθος πράγμα, και σε τι μπελάδες θα με έβαζε αυτό. Μεγάλωνα ακόμα, έκανα λάθη. Δεν ντρέπομαι για αυτά, πια. Έχω αλλάξει, υποσυνείδητα, σε πολλούς τομείς της ζωής μου».

Ο καλλιτέχνης είναι έτοιμος να πάρει ρίσκα. «Ξεκλείδωσα τη δυνατότητα να απελευθερωθώ, χωρίς αναστολές», δήλωσε. «Άρχισα να ακούω κλασική μουσική επειδή ένιωθα λες και μου έδινε λευκό καμβά να χρησιμοποιήσω. Άκουγα πράγματα που δε θα χρησιμοποιούσα αργότερα (στα κομμάτια μου). Θεωρώ πως η βαρεμάρα μπορεί να γεννήσει τόση δημιουργικότητα και μου επιτρέπω να αποσυντονιστώ. Μετά από καιρό, νιώθω επιτέλους άνθρωπος».

Γνωρίζει καλά πως είναι ψυχαγωγός. Δουλειά του είναι να προκαλεί συναισθήματα στο κοινό του, κάτι που συχνά τον πιέζει. Νομίζουμε ότι ζει σε ένα δικό του σύννεφο, αλλά η αλήθεια διαφέρει.  «Από το προσωπικό μου ταξίδι, καταλαβαίνω ότι η ευτυχία δεν είναι προορισμός», είπε.