Blonde: Οι πρώτες κριτικές μιλούν για μια ασύλληπτα σκληρή (και κακή) ταινία τρόμου

Η πολυαναμενόμενη ταινία Blonde με την Ana de Armas στον ρόλο της Marilyn έκανε χθες πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας και μαζί της οι πρώτες αντιδράσεις. Ήδη από το trailer της ταινίας είχαμε καταλάβει ότι αυτή η νέα κινηματογραφική προσέγγιση εμβαθύνει στον ταλαιπωρημένο ψυχισμό του pop ειδώλου. Αυτό ωστόσο που κανείς δεν περίμενε είναι ότι η ατμόσφαιρα που γεννά η ταινία θα ήταν τόσο ωμή.

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Joyce Carol Oates, το Blonde συνθέτει το πορτραίτο της Monroe (με κάποια fictional στοιχεία), ξεκινώντας από τη ζωή της ως Norma Jeane Baker, μίας κακοποιημένης κόρης από μία single μητέρα, και φτάνει μέχρι το τέλος της ζωής της, την καριέρα και τους 3 άντρες που έγιναν οι μεγαλύτερες ερωτικές σχέσεις της. Ο πρώην αθλητής Joe DiMaggio (Bobby Cnnavale), ο θεατρικός συγγραφέας Arthur Miller (Adrien Brody) και ο Πρόεδρος John F. Kennedy (Caspar Phillipson).

#NOW

Blonde: Η Ana de Armas ενσαρκώνει ωμά τη βαθιά δυστυχία της Marilyn Monroe στο πρώτο trailer

Ο σκηνοθέτης μας είχε προειδοποιήσει σε συνέντευξη του ότι η ταινία «θα προσβάλλει τους πάντες».

Στην πρώτη του αφηγηματική ταινία μετά από 10 χρόνια, ο Andrew Dominik ρίχνει θα έλεγε κανείς μια ηδονοβλεπτική ματιά στο ομώνυμο βιογραφικό μυθιστόρημα φαντασίας 700 και πλέον σελίδων της Joyce Carol Oates. Σύμφωνα με ορισμένες κριτικές, η Marilyn παρουσιάζεται ως ένα ανεπιθύμητο παιδί που θέλουν εκατομμύρια, που ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον να αποκαλέσει «μπαμπά» στην πορεία της προς την αυτοκαταστροφή - μια προσέγγιση για το sex symbol που δεν θολώνει μόνο πραγματικότητα με φαντασία αλλά και εμπάθεια με εκμετάλλευση.

Η Ana de Armas κατεφέρνει μέσα από μία ωμή performance να απογυμνώσει την πιο αμφιλεγόμενη γυναίκα στην ιστορία της ποπ-κουλτούρας. Καθώς όμως η ταινία ξεπερνάει πολύ το όριο των 2 ωρών, το Blonde γίνεται μια κακή ταινία τρόμου, μερικές φορές εξαιρετικά δυσάρεστη, σύμφωνα με άλλες κριτικές.

Πολλοί είναι εκείνοι που έχοντας δει την ταινία μιλούν για ένα έργο τόσο άγριων υπερβολών και αμφισβητήσιμης σκληρότητας που σε αφήνει να αναρωτιέσαι πόσες φορές και με πόσους ακόμα δημιουργικούς τρόπους θα συνεχίσουμε να βασανίζουμε, να υποτιμούμε και να σκοτώνουμε αυτήν την κακοποιημένη γυναίκα.

Όταν κυκλοφόρησε το trailer ορισμένοι αμφισβήτησαν την προφορά της Κουβανής ηθοποιού, όμως αποδεικνύεται ότι αυτά τα σχόλια είναι εκτός θέματος, κυρίως επειδή η δουλειά που έκανε η Armas με την φωνή της είναι αρκετά αξιόλογη.

Από το ξεκίνημα κιόλας γίνεται ξεκάθαρη η απουσία της πατρικής φιγούρας και μιας άπονης μητέρας που την κακομεταχειρίζεται με αποτέλεσμα να καταλήξει σε ορφανοτροφείο. Τα εφηβικά της χρόνια και οι αρχές της δεκαετίας του '20 είναι ένα μοντάζ από εικόνες περιοδικών και pinups, συμπεριλαμβανομένων calendar nudes. Η de Armas εξαφανίζεται μέσα στον χαρακτήρα, κρατώντας το ενδιαφέρον ζωντανό - τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που παραδίδει έναν αμήχανο εσωτερικό μονόλογο καθώς η Marilyn κάνει απρόθυμα στοματικό σεξ στον JFK (Caspar Phillipson). Αυτή η σκηνή - η σχεδόν πορνογραφική της λεπτομέρεια- είναι αναμφίβολα υπεύθυνη για τη βαθμολογία NC-17 - και σηματοδοτεί την ακριβή στιγμή που η ταινία ξεφεύγει.

Ενώ παρακάμπτει τις θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τον θάνατο της Monroe, o Andrew Dominik εστιάζει στην περίοδο παρακολούθησης, όταν οι συναναστροφές της με τους Kennedy την έβαλαν στο ραντάρ της εθνικής ασφάλειας. Αλλά όπως όλα τα άλλα στο Blonde, ο συγγραφέας-σκηνοθέτης παίζει με τις γραμμές που χωρίζουν την αλήθεια από την παράνοια, την πραγματικότητα από τον εφιάλτη.

Η τραγική διάσταση μιας γυναίκας που λατρεύτηκε από τον κόσμο, καταβροχθίστηκε από το Χόλιγουντ και τελικά εγκαταλείφθηκε στη δική της απόγνωση σε ένα μικρό σπίτι στο Brentwood αντηχεί επειδή γνωρίζουμε τη θλιβερή ιστορία της Marilyn. Αλλά είναι δύσκολο να αγνοήσει κανείς την δυσάρεστη επίγευση που αφήνει.