48 ώρες στο Βελβεντό Κοζάνης: Μια καλοκαιρινή απόδραση στα κτήματα με ροδακινιές του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού

Κάθε τόπος στην Ελλάδα έχει τη μοναδικότητά του. Όποιο σημείο της χώρα μας κι αν επισκεφτείς, θα βρεις μέρη με ιδιαίτερη γοητεία, ανεξερεύνητα μονοπάτια και αύρα που σε ταξιδεύει. Από τα παραθαλάσσια μέχρι τα πιο ορεινά σημεία αυτής της χώρας, εγώ πάντα θα ξεχωρίζω δύο πράγματα: Την παρθένα, ανέγγιχτη ομορφιά και τη φιλοξενία των ντόπιων. Κάτι που βρήκα και με το παραπάνω στο τελευταίο μου ταξίδι στο Βελβεντό Κοζάνης, σε αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό της Μακεδονίας.

Το Βελβεντό είναι ένας οικισμός τοποθετημένος σε υψόμετρο 450 μέτρων, απέχει 33 χιλιόμετρα από την Κοζάνη και περιβάλλεται από τη μία από τα Πιέρια Όρη και από την άλλη από την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου. Είναι ένας τόπος με πλούσια γη, με «μυστικά» της φύσης που ξεδιπλώνονται σε κάθε γωνιά, ένας τόπος όπου κάθε φυσιολάτρης βρίσκει το δικό του καταφύγιο. Ίσως γι’ αυτό, 48 ώρες εκεί μου χάρισαν εμπειρίες που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου.

Αυτήν τη φορά, αφορμή για να μπω στο αεροπλάνο, να φτάσω στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και από εκεί οδικώς μέχρι το Βελβεντό, ήταν η παρουσίαση της νέας σειράς ροδάκινων Vevlita Gold από τον ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού. Και σε αυτό το «γεμάτο» διήμερο, έμαθα για την ιστορία και την παράδοση του χωριού, περπάτησα σε καταπράσινες τοποθεσίες, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, δοκίμασα τοπικά πιάτα, και κυρίως μυήθηκα στη διαδικασία συλλογής, ελέγχου και συσκευασίας των ροδάκινων Velvita.

Όλα όσα έζησα σε 48 ώρες στο Βελβεντό Κοζάνης

Ημέρα 1η

Το πρόγραμμα στο Βελβεντό ήταν συναρπαστικό από κάθε άποψη. Ο τόπος αυτός μου ήταν άγνωστος λίγες μέρες πριν, αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα κατάφερε να με μαγνητίσει. Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως οι επιλογές για δραστηριότητες εκεί θα ήταν τόσες πολλές.

Ο συνεταιρισμός ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, ήταν το σημείο μηδέν, το σημείο από όπου ξεκίνησε και τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτή η μίνι περιπέτεια: με τη δομική ροδάκινων και νεκταρινιών Velvita Gold. Η γλυκιά, καλοκαιρινή γεύση τους, θα με συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα. Εκεί, ο πρόεδρος ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, Νίκος Κουτλιάμπας και ο Γενικός Διεθυντής, Ευθύμης Μπαλάνης, μας υποδέχτηκαν με τον πιο θερμό τρόπο και μας έδωσαν τις πρώτες πληροφορίες για τα Velvita Gold. Όπως έμαθα, τα Velvita Gold προέρχονται από έξι ποικιλίες ροδάκινων, έξι ποικιλίες νεκταρινιών και από μια ποικιλία λευκόσαρκου νεκταρινιού. Κύριο χαρακτηριστικό τους; Η σταθερότητα στη γεύση τους από την αρχή έως το τέλος του καλοκαιριού, η υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα και φυτικές ίνες και η χαμηλή οξύτητα.

Αφού αδειάσαμε όλες τις πιατέλες που ήταν γεμάτες με Velvita Gold, κατευθυνθήκαμε στο «Μετόχι», όπου δοκιμάσαμε εξαιρετικά πιάτα με βάση το ροδάκινο και τσουγκρίσαμε για πρώτη φορά τα ποτήρια μας. Ο δρόμος μετά, μας έβγαλε στο «Αγνάντι», το ξενοδοχείο που έγινε η βάση μας για τις επόμενες ώρες. Φτάνοντας εκεί, θυμάμαι να κάνω μια παύση και να χαζεύω τη θέα. Μπροστά μου, η λίμνη Πολυφύτου και ο απέραντος γαλάζιος ουρανός.

Μια συναρπαστική περιήγηση στο Βελβεντό

Έπειτα από την ξεκούραση στο δωμάτιο μας, μας περίμενε μια συναρπαστική περιήγηση στο Βελβεντό. Μια περιήγηση που μας χάρισε ένα ταξίδι στον χρόνο. Γραφικά σοκάκια, παραδοσιακά σπίτια, κτίρια μακεδονικής αρχιτεκτονικής, μεγάλα πλατάνια, μικρές λεπτομέρειες που δίνουν ξεχωριστή ταυτότητα σε αυτόν τον τόπο, τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου.

Χωρίς να το καταλάβω, φτάσαμε στο Λαογραφικό Μουσείο του Βελβεντού, ένα μουσείο που «φυλάει» τη μακρόχρονη ιστορία του τόπου και τη διηγείται με μοναδικό τρόπο. Το μουσείο στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό «Κώστα» (1890) και βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του χωριού. Μέσα από την ξενάγηση στους χώρους του, γνώρισα την ιστορία του Βελβεντού, είδα τις τοπικές ενδυμασίες, έμαθα πώς κυλούσε η καθημερινή ζωή των κατοίκων και ποια ήταν τα επαγγέλματά τους.

Περπατώντας στα γραφικά σοκάκια του χωριού, φτάσαμε στην ιστορική εκκλησία του χωριού, στον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η εκκλησία κατασκευάστηκε το 1804, και σήμερα μοιάζει περισσότερο με μουσείο, αφού αποτελεί ένα κράμα εικόνων, τοιχογραφιών και ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής. Η ξενάγησή μας διήρκησε περίπου μία ώρα, με τον κο Γιώργο Σιώμο να λύνει κάθε απορία μας.

Βόλτα σε έναν πίνακα ζωγραφικής

Μετά την ξενάγησή μας στο Λαογραφικό Μουσείο και την εκκλησία του χωριού, κατευθυνθήκαμε στο Φαράγγι των «Εννιά Πιερίδων Μουσών» ή «Σκεπασμένο». Και εκεί, οι εικόνες ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές. Καταρράκτες, λιμνούλες και βράχοι κρύβονται μέσα σε αυτό το καταπράσινο τοπίο. Σε ένα σημείο, σαν παρατηρητήριο, θαύμασα για λίγα λεπτά τον πρώτο καταρράκτη που συναντήσαμε και πήρα άπλετη δόση φύσης.

Η βραδιά, «έκλεισε» με τον καλύτερο τρόπο. Ένα μεγάλο τραπέζι με παραδοσιακά μαγειρευτά πιάτα, μας περίμενε στην Ταβέρνα «εν Βελβεντώ». Και μετά από πολλά ακόμα τσουγκρίσματα ποτηριών, έφτασε η στιγμή να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να προετοιμάσουμε για την επόμενη μέρα.

Ημέρα 2η

To πρωί του Σαββάτου, αφού απολαύσαμε το πρωινό μας, ετοιμαστήκαμε για μια πρωτόγνωρη (για μένα, τουλάχιστον) εμπειρία. Μια εμπειρία που με έφερε πιο κοντά στη φύση. Η στιγμή να γνωρίσουμε με τα μάτια μας τη διαδικασία συγκομιδής και συσκευασίας των Velvita Gold, ήρθε. Κι έτσι απλά, ένα ηλιόλουστο πρωινό μας βρήκε στα κτήματα με τις ροδακινιές, μαζί με τον γεωπόνο του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, Δημήτρη Τσιάμη, καθώς και ένα ζευγάρι παραγωγών. Ένας- ένας ανεβήκαμε με τη σειρά στο ανυψωτικό και κόψαμε με τα χέρια μας τα ώριμα ροδάκινα.

Τις προηγούμενες μέρες, είχαμε ενημερωθεί πως τα ροδάκινα Velvita είναι από τα λίγα πλέον ροδάκινα παγκοσμίως που συγκομίζονται με τον παραδοσιακό τρόπο, στο χωράφι. Όπως ακριβώς κόπηκαν από το κλαδί τους, έτσι φτάνουν στο τραπέζι μας. Και από την πληροφορία, περάσαμε στην πράξη. Κατά την παραμονή μας στα κτήματα, είδαμε βήμα-βήμα τη διαδικασία και τη διάρκεια της συγκομιδής, τη διαλογή, τον πρώτο έλεγχο και την επιλογή των ροδάκινων, μέχρι την τοποθέτησή τους στα καφάσια με προσεκτικές κινήσεις. Μια πληροφορία που δεν θα ξεχάσω, είναι πως οι παραγωγοί του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού εφαρμόζουν από το 2017 το σύστημα του κομφούζιου (σεξουαλική σύγχυση εντόμων), το οποίο ελαχιστοποιεί τη χρήση φυτοπροστατευτικών σκευασμάτων στα προϊόντα, κάτι που τα καθιστά ακόμα πιο ασφαλή.

Η μέρα μας συνεχίστηκε στις σύγχρονες εγκαταστάσεις του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, σε έναν χώρο έκτασης περίπου 42 στρεμμάτων, όπου παρακολουθούσαμε τη διαδικασία μετά τη συγκομιδή των ροδάκινων, περιηγηθήκαμε στους χώρους και φυσικά δοκιμάσαμε ακόμα μία φορά ροδάκινα. Μετά τη συγκομιδή, τα ροδάκινα φτάνουν στον χώρο του συνεταιρισμού, γίνεται ποσοτικός και ποιοτικός έλεγχος από τους γεωπόνους και αφού περάσουν την κατάλληλη διαδικασία, γίνεται η ψύξη τους ώστε να φτάσουν άμεσα στην κεντρική Λαχαναγορά της Αθήνας.

Ανεβαίνοντας στα κεντρικά γραφεία, όπου κάναμε ένα μικρό «ταξίδι» στην ιστορία του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού μέσα από διάφορες φωτογραφίες, συζητήσαμε ξανά με τον Νίκο Κουτλιάμπα, πάντα μαζί με μεγάλες πιατέλες ροδάκινα. Εκεί, ενημερωθήκαμε πως εκτός από τα ροδάκινα, ο συνεταιρισμός παράγει επίσης νεκταρίνια και μήλα, ενώ σε μικρότερες ποσότητες παράγονται ακτινίδια, δαμάσκηνα, νάσυ, κυδώνια, βερίκοκα, και κεράσια. Ο συναιτερισμός συγκροτείται από 400 μέλη και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους κινητήριους μοχλούς για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Εκτός από το ότι διασφαλίζει το εισόδημα εκατοντάδων παραγωγών, προσφέρει θέσεις εργασίας σε δεκάδες ανθρώπους, κυρίως τη θερινή περίοδο. Ενδεικτικά, ο ΑΣΕΠΟΠ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ απασχολεί μόνιμα 15 υπαλλήλους, αλλά τη θερινή περίοδο φτάνει να απασχολεί μέχρι και 100 άτομα.

Φτάνοντας στο τέλος ενός υπέροχου ταξιδιού

Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα όταν περνάς όμορφα. Μετά από μια υπέροχη μέρα στα κτήματα με τις ροδακινιές και στις εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού, ήρθε ώρα να πούμε «αντίο». Πρώτα όμως, απολαύσαμε ένα ξεχωριστό γεύμα στο εστιατόριο «Ανεμοχάδι» που βρίσκεται στο χωριό Νεράιδα. Η ονομασία του χωριού, λέγεται ότι προέρχεται από τις ιστορίες των πρώτων κάτοικων του, που διηγούνταν ότι στην περιοχή εμφανίζονταν νεράιδες όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει.

Με τη θέα της λίμνης Πολυφύτου ξανά μπροστά μας, αποχαιρετήσαμε το Βελβεντό. Και για αυτό το ταξίδι, το «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που το οργάνωσαν, στους ανθρώπους που μας υποδέχθηκαν με θέρμη και στον ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, είναι το λιγότερο. Η γλυκιά, καλοκαιρινή γεύση των ροδάκινων Velvita, θα μου θυμίζει πάντα το Βελβεντό.