Όταν είδα το ηλιοβασίλεμα στο Κλήμα, περπάτησα στην Πελεκούδα, αγνάντεψα το σεληνιακό τοπίο του Σαρακήνικου και του Παπάφραγκα, δοκίμασα τη μηλέικη κουζίνα, είπα πώς έχει δίκιο. Τι να σου πει το Λουγκάνο μπροστά στη μαγεία της Μήλου;
Και πρόσφατα που πήγα στη Μήλο ένιωσα τεράστια συγκίνηση. Γιατί η ομορφιά της είναι εξωπραγματική (χωρίς υπερβολή, είναι ένα φυσικό γεωλογικό μουσείο), γιατί οι Μηλιές και οι Μηλιοί είναι άνθρωποι τρυφεροί και φιλόξενοι, γιατί η γαστρονομία της είναι υπέροχη. Και σίγουρα θα ξαναπάω. Έχω πολλά ακόμη να δω και να γευτώ. Προς το παρόν νοσταλγώ:
Το σεληνιακό τοπίο. Στο Σαρακήνικο, οι αντανακλάσεις του ήλιου πάνω στους λευκούς βράχους δημιουργούν εντυπωσιακά παιχνιδίσματα. Ιδανικό μέρος για όσους αγαπούν τις βουτιές από ψηλά και την ηλιοθεραπεία σε λείες επιφάνειες.
Βουτιές με φόντο επιβλητικό. Η Μήλος διαθέτει 75 παραλίες για όλα τα γούστα. Ρηχές, βαθιές, αμμουδερές, με βότσαλα, βραχώδεις, οικογενειακές ή και για απομόνωση, προσβάσιμες με αυτοκίνητο ή μόνο με βάρκα. Διαλέγω μία, το Παλιοχώρι στο Νότο με την υπέροχη θέα στο κρητικό Πέλαγος. Είναι οικισμός εύκολα προσβάσιμος με ΙΧ αλλά και με συγκοινωνία (10χλμ από το λιμάνι του Αδάμαντα). Η παραλία του, μήκους δύο χιλιομέτρων, είναι στην ουσία τρεις. Η κεντρική είναι οργανωμένη, με ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες και beach bars και μια ακρογιαλιά με πολύχρωμα βότσαλα και βαθυγάλανα νερά. Στην πιο απομακρυσμένη συχνάζουν γυμνιστές, ενώ υπάρχει και μια πιο μικρή με επιβλητικά βράχια που την περιβάλλουν με κόκκινες, ροζ, κίτρινες, λευκές και γκρίζες αποχρώσεις τους και θερμά νερά, που αναβλύζουν μέσα στη θάλασσα. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
