Aς είμαστε ειλικρινείς για ένα λεπτό και ας παραδεχθούμε ότι σε όλους αρέσουν οι γάμοι. Θρησκευτικοί, πολιτικοί, σύμφωνα συμβίωσης -είτε προτιμάς έναν, είτε και τους τρεις, σαν καλεσμένος ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Θα δεις ερωτευμένους ανθρώπους να υπόσχονται ότι θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί, θα φας και θα πιείς δωρεάν (σημαντικό αλλά όχι απαραίτητο), θα χορέψεις και θα είσαι εκεί, στη χαρά των δικών σου ανθρώπων.
Έρχεται η μέρα να παραστείς σε γάμο, λοιπόν. Φοράς τα καλά σου, το ακριβό τ’ άρωμά σου και πηγαίνεις στον χώρο που θα πραγματοποιηθεί το μεγάλο πάρτι, χαμογελώντας πλατιά. Βλέπεις το ζευγάρι να λάμπει από ευτυχία, τους κοιτάς να φιλιούνται και ελπίζεις να μην ακουστούν από κανέναν αυτές οι κλισέ φράσεις που, ακόμη κι αν έρχονται καλοπροαίρετα, αρκούν για να εκνευρίσουν νεόνυμφους, καλεσμένους ή και τους δύο, έστω και στιγμιαία.
Τι να μην πεις σε έναν γάμο
«Πότε με το καλό το παιδάκι;»
Το ότι παντρεύεται ένα ζευγάρι, δεν συνεπάγεται ότι θα μεγαλώσει τη διμελή οικογένεια που ήδη έχει. Δεν ξέρεις αν θέλουν, αν έχουν την οικονομική δυνατότητα, αν μπορούν βιολογικά να γίνουν γονείς, ούτε τι σχεδιάζουν για το μέλλον. Καλό είναι, λοιπόν, τις ευχές για νέα μέλη να τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας.
- «Και του χρόνου, διπλή»
Για ακριβώς τους ίδιους λόγους, αυτή η φράση πρέπει να μείνει εκεί που ανήκει: Στο 1950. Και να πάψει να λέγεται αποκλειστικά στη γυναίκα, λες και είναι δική της υποχρέωση και ευθύνη -αν θέλεις να την πεις οπωσδήποτε, τουλάχιστον να το ευχηθείς και στους δύο.
- «Και στα δικά σου»
Σε οποιονδήποτε καλεσμένο. Όλοι ξέρουμε πόσο άβολο είναι και πόσο δεν θέλουμε να μας το πει κανείς, ποτέ.
- «Πόσο κόστισε το κέντρο/το πάρτι/η δεξίωση/το νυφικό;»
Είναι αγενές. Μπορείς να το απολαύσεις και να το θαυμάσεις, χωρίς να γίνεις αδιάκριτος και να ρωτήσεις το ζευγάρι πόσα χρήματα διέθεσε για τη μέρα του. Αν θέλεις να μάθεις, καλό είναι να περιμένεις και να το κάνεις κάποια άλλη μέρα.
- «Αδιάφορο το φαγητό»
Οι νεόνυμφοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να περάσουν όλοι καλά. Ακόμη κι αν κάτι δεν σου άρεσε, δεν χρειάζεται να τους ενημερώσεις -προσπάθησαν πάρα πολύ για όλα και είναι κρίμα να τους το χαλάσεις.
- «Εγώ για τα ποτά ήρθα»
Αυτή η φράση δικαιολογείται μόνο αν είσαι ένας από τους κουμπάρους και όλοι ξέρουν ότι είσαι εκεί επειδή το θέλεις, και απλώς κάνεις πλάκα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν είναι αστείο. Είναι αγενές.
- «Θα προτιμούσα να σε δω με άλλο νυφικό/διαφορετικά μαλλιά ή μακιγιάζ»
Είναι ο δικός της γάμος, ντύθηκε, βάφτηκε και χτενίστηκε όπως της αρέσει, και δεν χρειάζεται τα αρνητικά σχόλια κανενός. Είναι από τις περιπτώσεις που, αν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι προτιμότερο να μην πεις τίποτα.
- «Στον γάμο του τάδε περάσαμε καλύτερα»
Ένα σχόλιο που, αν είναι απαραίτητο να γίνει, δεν χρειάζεται να γίνει στο ζευγάρι. Μπορείς να το σχολιάσεις σε ένα ασφαλές περιβάλλον, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να σε ακούσουν.
- «Δεν περιμέναμε με τίποτα να παντρευτείτε»
Εδώ, τους λες ξεκάθαρα ότι περίμενες πως θα χώριζαν, επειδή δεν τους θεωρείς υγιές ζευγάρι. Την ημέρα του γάμου τους βρήκες να το σχολιάσεις;
- «Δεν πιστεύω ότι τον/την κατάφερες να νοικοκυρευτεί»
Ένα σχόλιο προσβλητικό κι αχρείαστο, και για τις δύο πλευρές. Πρώτον, το παρελθόν του ενός δεν έχει καμία σχέση με το παρόν και το μέλλον του. Έπειτα, ο άλλος δεν έκανε μαγικά ούτε περίεργα κόλπα για να «καταφέρει» κάτι. Το ότι επέλεξαν να είναι μαζί για το δικό τους *για πάντα* δεν είναι επίτευγμα. Άφησέ τους να απολαύσουν την ημέρα τους και άσε τις κακοήθειες -γιατί ξέρουμε και εμείς, και εσύ, ότι δεν το είπες από την καλή σου την καρδιά.
- «Και του χρόνου»
Αυτό το αστείο έπαψε να είναι αστείο όταν τελειώσαμε την Α’ Γυμνασίου.
πηγή φωτογραφιών: Shutterstock
