Τατιάνα Σλόσμπεργκ: Πέθανε στα 35 της η εγγονή του Τζον Φ. Κένεντι - Είχε διαγνωστεί με λευχαιμία
JTeam
31 Δεκεμβρίου 2025
Με μια θλιβερή είδηση κλείνει το 2025, καθώς η Τατιάνα Σλόσμπεργκ άφησε την τελευταία πνοή της σε ηλικία μόλις 35 ετών. Η εγγονή του Τζον Φ. Κένεντι πάλευε εδώ και μήνες με μια σπάνια και άκρως επιθετική μορφή καρκίνου, με τους γιατρούς να της δίνουν λιγότερο από έναν χρόνο ζωής. Στα τέλη Νοεμβρίου, η Τατιάνα Σλόσμπεργκ είχε δημοσιεύσει ένα συγκλονιστικό δοκίμιο στο The New Yorker, μιλώντας για τη διάγνωση με οξεία μυελογενή λευχαιμία- σε μια περίοδο που ένιωθε «εντελώς υγιής» - τις προσπάθειες για θεραπεία και την τραγική ανακοίνωση των γιατρών για τη μη αναστρέψιμη κατάσταση της υγείας της.
«Η όμορφη Τατιάνα μας απεβίωσε σήμερα το πρωί. Θα είναι πάντα στις καρδιές μας», ανέφεραν στην ανακοίνωση οι «Τζορτζ, Έντουιν και Τζοζεφίν Μόραν, Εντ, Καρολάιν, Τζακ, Ρόουζ και Ρόρι», γνωστοποιώντας πως η εγγονή του Τζον Φ. Κένεντι πέθανε το πρωί της 30ης Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με τους γιατρούς, αυτή η σπάνια μετάλλαξη - γνωστή ως Inversion 3 - είναι μια γενετική ανωμαλία που εντοπίζεται σε λιγότερο από το 2% των περιπτώσεων αυτής της μορφής λευχαιμίας.
Όταν η Τατιάνα Σλόσμπεργκ έγραφε για τη διάγνωσή της με λευχαιμία
«Δεν μπορούσα - δεν μπορούσα - να πιστέψω ότι μιλούσαν για μένα. Είχα κολυμπήσει ένα μίλι στην πισίνα την προηγούμενη μέρα, εννέα μηνών έγκυος. Δεν ήμουν άρρωστη. Δεν ένιωθα άρρωστη. Ήμουν στην πραγματικότητα ένας από τους πιο υγιείς ανθρώπους που γνωρίζω», έγραψε στην αρχή του δοκιμίου της η Τατιάνα Σλόσμπεργκ. Η μάχη με την ασθένεια ξεκίνησε αμέσως μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, τον Μάιο του 2024.Η ίδια είχε δηλώσει ευγνώμων για την υποστήριξη των γονέων και των αδελφών της, οι οποίοι «μεγάλωσαν τα παιδιά μου και κάθονταν στα διάφορα δωμάτια του νοσοκομείου μου σχεδόν κάθε μέρα».
Παρά τη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της μεταμόσχευσης μυελού των οστών και της χημειοθεραπείας, λέει ότι οι γιατροί της έχουν τονίσει ότι το αποτέλεσμα δεν φαίνεται καλό. «Κατά τη διάρκεια της τελευταίας κλινικής δοκιμής, ο γιατρός μου μού είπε ότι θα μπορούσε να με κρατήσει ζωντανή για ένα χρόνο, ίσως», γράφει. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι τα παιδιά μου, των οποίων τα πρόσωπα ζουν μόνιμα στα μάτια μου, δεν θα με θυμόντουσαν».
«Σε όλη μου τη ζωή, προσπαθούσα να είμαι καλή, να είμαι καλή μαθήτρια και καλή αδερφή και καλή κόρη, και να προστατεύω τη μητέρα μου και να μην την κάνω ποτέ να αναστατωθεί ή να θυμώσει», γράφει. «Τώρα έχω προσθέσει μια νέα τραγωδία στη ζωή της, στη ζωή της οικογένειάς μας, και δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω για να την σταματήσω». Όπως είχε σημειώσει, τα αδέρφια της «κρατούσαν το χέρι όσο υπέφερα, προσπαθώντας να μην δείξουν τον πόνο και τη θλίψη τους για να με προστατεύσουν».