Οι γονείς ανησυχούν πολλές φορές για τις παρέες των ανθρώπων.
Ο ρόλος των συνομηλίκων κατά την εφηβεία είναι καθοριστικός και ικανός να λειτουργήσει είτε ευεργετικά είτε ανασταλτικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του εφήβου, γεγονός που προβληματίζει πολλούς γονείς.
Πολλοί γονείς ανησυχούν για τις παρέες των παιδιών τους, κατά πόσο επηρεάζουν τους έφηβούς τους οι φίλοι τους; Γιατί αντιδρούν απότομα; Δεν τους εμπιστεύονται πια όπως παλιά; Είναι μερικοί φόβοι των γονιών.
Για ένα περίεργο λόγο, είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς τα παιδικά του χρόνια. Τότε που και οι ίδιοι προσπαθούσαν να διαμορφώσουν τη δική τους ταυτότητα και ενηλικιωθούν συγκινησιακά από τους γονείς τους.
Τα παιδιά στην ηλικία αυτή, επιχειρούν την ανεξαρτητοποίηση τους, το συναισθηματικό απογαλακτισμό από τους γονείς τους. Η οικογένεια συνεχίζει να έχει σημαντικό ρόλο αλλά με μειωμένη ισχύ καθώς αυξάνεται η επιρροή από συνομήλικους πολύ περισσότερο απ’ ότι στην παιδική ηλικία. Αυτή η τροπή των πραγμάτων στο επίπεδο σχέσεων εφήβου-οικογένειας και εφήβου-συνομηλίκων είναι κάτι το αναμενόμενο.
Οι γονείς θα πρέπει να δείξουν ψυχραιμία αλλά και εμπιστοσύνη στο παιδί τους. Οι έφηβοι τους προσπαθούν να διαμορφώσουν το χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους. Στη φάση αυτή, υιοθετούν κάποιες συμπεριφορές των γονιών, αμφισβητούν κάποια πιστεύω, αντιλήψεις και ιδέες της οικογένειάς τους. Αντιδρούν στις μεθόδους εξουσίας των γονιών τους, οι όποιοι φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους και αντιδρούν με τρόπο παρορμητικό χρησιμοποιώντας πολλές φορές την εξουσία τους για να τους πείσουν. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν βοηθά αντιθέτως δημιουργεί περισσότερα προβλήματά στη μεταξύ τους σχέση.
Οι ενήλικοι όσο και αν επιθυμούν να βοηθήσουν, έχουν περιορισμένη ισχύ μιας και είναι ήδη ενήλικοι, έχουν κατακτήσει το στόχο για την επίτευξη του οποίου μάχονται οι έφηβοι: Την ενηλικίωση!
