Τι γίνεται όταν το μικρό σας μοιάζει να μην έχει κανένα όριο και μην ακούει κανέναν;
Πολλοί γονείς παρατηρούν γύρω στα 3 μια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών τους. Εκεί που όλα έμοιαζαν πως είχαν τον έλεγχο, ξαφνικά το μικρό τους μαθαίνει να χρησιμοποιεί την μαγική λεξούλα «Όχι». «Όχι, θα το κάνω μόνο μου», «όχι δεν θέλω να κάνω μπάνιο τώρα», «όχι δεν μου αρέσουν τα ρούχα αυτά», είναι μόνο μερικές φράσεις που δείχνουν πως το μικρό σας κάνει τα πρώτα του βήματα προς την ανεξαρτησία. Πολλοί γονείς νιώθουν αβοήθητοι την περίοδο αυτή, καθώς σκέφτονται πως αν από τώρα έχει άποψη για όλα, όταν μεγαλώσει λίγο ακόμη δεν θα μας δίνει καμία σημασία. Δικαίως λοιπόν, προκειμένου να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, ξεκινούν τις απειλές, τις τιμωρίες, κάνουν επίκληση στο φιλότιμο του παιδιού και διάφορες ακόμα μεθόδους, που στην πραγματικότητα δεν είναι αποτελεσματικές. Ο λόγος που χαρακτηρίζονται ως μη αποτελεσματικές, είναι επείδη μπορεί να έχουν άμεσες επιπτώσεις στο παιδί, αφ’ ένος δεν το βοηθούν να αναπτύξει την δική του άποψη και να ανεξαρτητοποιηθεί, αφ΄ετέρου δημιουργείται πρόβλημα στην σχέση γονέα-παιδιού, καθώς ξεκινά ένα παιχνίδι εξουσίας.
Ωστόσο, πώς μπορούν τα παιδιά να μάθουν να έχουν όρια; Ποια είναι η σημασία της οριοθέτησης για την ψυχοσυναιθηματική ανάπτυξη του παιδιού;
Τα παιδιά, από τη νηπιακή ηλικία ακόμα χρειάζεται να μάθουν να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και να τηρούν ορισμένους κανόνες, ώστε να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλά και να μπορούν να συμβιώνουν με άλλους ανθρώπους.
Συχνά οι γονείς που αναρωτιούνται με ποιον τρόπο πρέπει να χειριστούν το ζήτημα αυτό, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ενοχοποιούνται όταν φτάνουν στο σημείο να απαγορεύσουν κάτι στα παιδιά τους.
Ένα παιδί χωρίς όρια μπερδεύεται, αποσυντονίζεται, νιώθει φόβο και ανασφάλεια. Η αυταρχικότητα, από την άλλη πλευρά το εμποδίζει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να αναπτυχθεί ψυχικά. Η οριοθέτηση παρέχει στο παιδί ένα ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορέσει να αναπτύξει το δυναμικό του. Νιώθει ότι ο κόσμος του είναι στέρεος και ασφαλής. Αντιλαμβάνεται ότι οι γονείς και οι άνθρωποι που το φροντίζουν είναι ικανοί να το προστατεύσουν, να αναλάβουν την ευθύνη για τη ζωή του, να το εμπεριέξουν. Να αντέξουν, δηλαδή, το κλάμα, τη γκρίνια, την επιθετικότητά του και να τα νοηματοδοτήσουν. Να κρατήσουν το παιδί ψυχικά, καθησυχάζοντας τους φόβους, τα άγχη και τις ανησυχίες του.
Το παιδί μεγαλώνει, αναπτύσσεται ψυχικά και συναισθηματικά και μέσα από τη ματαίωση. Σημαντικό είναι να ξέρει ότι δεν μπορεί να έχει τα πάντα και πως η συμπεριφορά του έχει συνέπειες για το ίδιο και τους άλλους.
Τα όρια χρειάζεται να υπάρχουν ακόμα και αν δεν τηρούνται. Χρειάζεται να υπάρχουν στο παιδί όρια εξωτερικά, προκειμένου να μπορέσει μεγαλώνοντας να αναπτύξει και εσωτερικά όρια, να είναι δηλαδή σε θέση να ελέγχει τον εαυτό του και τις παρορμήσεις του και να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του. Ο έλεγχος των παρορμήσεων και η ανάπτυξη της ηθικής συνείδησης αποτελούν σημαντικότατα αναπτυξιακά επιτεύγματα και βασικά κομμάτια της ψυχικής οργάνωσης του παιδιού.
Κάντε likeστη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
