Πρόκειται για ένα κλασσικό παράδειγμα που δείχνει πως οι γονείς επιβάλλουν τα δικά τους θέλω, σκέψεις ή ακόμη και φόβους στα παιδιά. Η μαμά φοβάται μην αρρωστήσει το μικρό της επειδή νιώθει η ίδια μια ελαφριά ψύχρα. Η μαμά κάθεται ακίνητη παρέα μ΄άλλες μαμάδες ενώ τα μικρά τους έχουν αλωνίσει την παιδική χαρά. Ο μικρός Γιαννάκης ιδρωμένος με κατακόκκινα μάγουλα διαπραγματεύεται με τη μαμά του το αν θα βάλει ζακέτα ή όχι.
-Δεν κρυώνω. -Κρυώνεις. -Δεν θέλω να βάλω ζακέτα. -Θα βάλεις αλλιώς φεύγουμε.
Ο μικρός Γιαννάκης λοιπόν συνεχίζει το παιχνίδι ντυμένος σαν κρεμμύδι ενώ ιδρώνει περισσότερο.
Οι γονείς πολύ συχνά απαγορεύουν, τιμωρούν, ηθικολογούν χωρίς να εξηγούν το γιατί ή χωρίς να μπαίνουν στη θέση του παιδιού τους.
«Απαγορεύεται να περάσεις το απέναντι το δρόμο μόνο σου. Μην και τυχόν το κάνεις ποτέ γιατί θα μείνεις στο σπίτι τιμωρία για ένα μήνα»ή «γιατί θα φας ξύλο» ή «γιατί θα πάψω να σ” αγαπάω». Το λέει για σοβαρούς λόγους φυσικά. Αλλά όταν ο γονιός κάποια στιγμή δεν κοιτά ή φύγει από την προσοχή του το παιδί, μπορεί να πάει να περάσει το δρόμο γιατί απέναντι μένει ο φίλος του ή είναι ο περιπτεράς που του δίνει γλειφιτζούρι κάθε φορά που το βλέπει. Όσο περνάει το δρόμο όμως κοιτάει μήπως το δει ο γονιός του και υποστεί τις συνέπειες. Είναι ένα παράδειγμα που δείχνει ακριβώς πως οι γονείς στέλνουν λάθος μηνύματα στα παιδιά με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα στην επικοινωνία τους.
Πώς μπορεί να ειπωθεί διαφορετικά ώστε να δοθεί το σωστό μήνυμα;
Ο γονιός οφείλει να στείλει στο παιδί μία ουσιαστική, χρήσιμη και πρακτική πληροφορία. Στο συγκεκριμένο λοιπόν παράδειγμα, ο γονιός θα έπρεπε να πει «Απαγορεύεται να περάσεις απέναντι στον δρόμο μόνο σου γιατί είναι επικίνδυνο, επειδή περνούν αυτοκίνητα που μπορεί να σε χτυπήσουν». Αντί για αυτό, η έμφαση δόθηκε στη τιμωρία. Έτσι, το μικρό σας δεν πείστηκε για το λόγο που δεν πρέπει να περάσει το δρόμο αλλά για τις συνέπειες που θα δεχθεί.
Συνεπώς, είναι βασικό να κατανοείτε το "τι λέτε" και "πως το λέτε". Να τους λέτε ορισμένα πράγματα μ΄έναν απλό, άμεσο τρόπο, αποφεύγοντας τις «παρεξηγήσεις». Προσέχοντας ν΄ακολουθείτε οι ίδιοι βήμα-βήμα την κοινή λογική. Τα παιδιά σταδιακά ανακαλύπτουν τον κόσμο. Μην απαιτείτε συμπεριφορές από τα παιδιά σας που για σας είναι δεδομένες. Να είστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι μαζί τους. Οι φωνές, οι απειλές και τα λάθος μηνύματα περισσότερο μπερδεύουν τα παιδιά παρά τα βοηθούν να μάθουν.
Θα σας έρθουν πολλά παραδείγματα στο μυαλό σας αν σκεφτείτε πως αναπάντητα γιατί αφήνετε καθημερινά στα παιδιά. "Γιατί" που έχουν γίνει η αιτία για ομηρικούς τσακωμούς. "Φάε το φαγητό σου, γιατί δεν θα σ΄αγαπάω", "Πήγαινε για ύπνο, γιατί το λέω εγώ", "Βάλε τη ζακέτα σου, γιατί κρυώνω εγώ".
Μήπως κάποιες φορές είναι καλύτερο να αφήνετε τα παιδιά σας να γευτούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Συνέπειες που δεν θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τους.
