Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, που το καλοκαίρι εμφανίστηκε ξαφνικά, ξεκίνησα ένα βιβλίο. Αποφάσισα πως κάθε βράδυ που θα ξαπλώνω στο κρεβάτι μου,δεν θα ανοίγω το lap top μου, να απαντάω μεσάνυχτα σε mails#workaholic, αλλά θα τελειώσω το βιβλίο μου και μόλις το τελειώσω θα ξεκινήσω ένα άλλο.
Είναι έξι ημέρες τώρα που τα έχω καταφέρει και κοιμάμαι καλύτερα. Ναι, κοιμάμαι σαν πουλάκι, που έλεγε και η γιαγιά μου. Δεν μπαίνω στα social media να παρακολουθήσω τους "φίλους", ούτε σκέφτομαι κάτι "βαθυστόχαστο" να ποστάρω και να εντυπωσιάσω τους followers :))
Ξαπλώνω στο "βασίλειο" μου, το κρεββάτι μου, και απολαμβάνω ένα ωραίο μυθιστόρημα του Dave Eggers "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά". Είχα διαβάσει και τον ¨Κύκλο" του ιδίου πριν δύο καλοκαίρια.
Η ιστορία, είναι μία σάτιρα για τον κόσμο των startups, έχει γίνει και ταινία με τον Τομ Χανκς. Δεν έχω δει τη ταινία, ποτέ δεν βλέπω τις ταινίες πριν διαβάσω το βιβλίο γιατί θέλω να κάνω κι εγώ την "ειδική", να σχολιάσω μετά, αν η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ήταν αντάξια του βιβλίου και να νιώσω λίγο σαν τον συγγραφέα, να νιώσω δηλαδή αυτή την ενόχληση, πως μου τα "χάλασαν" και ταυτόχρονα την ευχαρίστηση πως η λογοτεχνική δημιουργία απέναντι στην κινηματογραφική είναι πιο πλούσια. BTW, θα ήθελα να ρωτήσω τον Χωμενίδη πως νιώθει βλέποντας το υπέροχο βιβλίο του τη Νίκη να παίζεται στο θεατρικό σανίδι του Ελληνικού κόσμου.
Μέσα σπό τα βιβλία πολλές φορές ανακαλύπτω τα κενά της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τις περισσότερες φορές κακομονταρισμένες λόγω της πολυπλοκότητας στην επικοινωνία. Ένα καλό βιβλίο σου επιβάλλει τον ρυθμό του, σε κρατάει ζωντανό με το παρελθόν, κάνεις βουτιά μέσα σου εξαφανίζοντας για λίγο τις μηχανικές σκέψεις, αντικαθιστώντας τες με την κριτική σκέψη που έχουμε χάσει λόγω της ταχύτητας των καιρών.
Σίγουρα υπάρχει η κακή και η καλή λογοτεχνία και όπως είχε πει και ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες σε μία συνέντευξή του "η κάκη λογοτεχνία δίνει απαντήσεις, ενώ η καλή θέτει ερωτήσεις."
Θα τελειώσω σε λίγες ημέρες το "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά" και μετά θα ξεκινήσω το "Η χρησιμότητα του αχρήστου" του Nuccio Ordine, γιατί στην θέση ενός καλού βιβλίου, υπάρχει πάντα ένα καλύτερο. Κι όπως είχε πει και ο Ζουάνγκ-ζι "για να γνωρίζουμε τι είναι χρήσιμο, χρειάζεται να ξέρουμε τι είναι άχρηστο".
Το Πάσχα πλησιάζει, πηγαίνετε βόλτα σε ένα βιβλιοπωλείο και αγοράστε ένα βιβλίο, είναι χρήσιμο πιο πολύ από ποτέ....
