Οι αφανείς ηρωίδες: 3 άγνωστες ακτιβίστριες από την Αφρική που άλλαξαν τη ζωή χιλιάδων γυναικών

Θα  μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε αφανείς ηρωίδες. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μάχη κατά του ρατσισμού, διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους και δεν πήραν ποτέ την αναγνώριση που τους άξιζε. Οι Μαύρες γυναίκες χάθηκαν από την ιστορία – ακόμη και στη Wikipedia, τα άρθρα που τις αφορούν είναι κατά 80% λιγότερα από εκείνα που είναι αφιερωμένα στις Λευκές.

Τα ονόματά τους έμειναν εκτός, παρότι οδήγησαν τον κόσμο ένα βήμα μπροστά. Οι παρακάτω τρεις ακτιβίστριες έδωσαν το δικό τους αγώνα, έγιναν η αλλαγή που ήθελαν να δουν και ήρθε η ώρα να τις μάθουμε, να τις πούμε με τα ονόματά τους και να γνωρίσουμε το έργο τους.

WHO

Ifrah AhmedIfrah Ahmed: H ακτιβίστρια που αγωνίζεται για το τέλος του ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων

Madame Cissé Hadja Mariama Sow

Ήταν μία από τις χίλιες υποψήφιες για Nobel Ειρήνης to 2005. Γεννήθηκε στη Νέα Γουινέα, διεκδίκησε τα δικαιώματα γυναικών και κοριτσιών, στήριξε ΜΚΟ, οργανισμούς και συλλογικότητες, φέρνοντας στο προσκήνιο τις ανάγκες των Αφρικανών. Υπήρξε Γενική Γραμματέας της Ένωσης Επαναστατικών Γυναικών της Γουϊνέας για 12 χρόνια, ενώ ήταν η πρώτη Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών από την Αφρική. Κι όμως, οι περισσότεροι τη μαθαίνουμε μέσα από αυτό το άρθρο.

Nebila Abdulmelik

Γεννήθηκε στην Αιθιοπία, όμως σπούδασε, εργάστηκε και ταξίδεψε σε περισσότερες από 30 χώρες του κόσμου. Προωθεί τη χρήση της τέχνης για την αντιμετώπιση της ανισότητας και της καταπίεσης, έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους οργανισμούς για τα δικαιώματα των γυναικών όπως η FEMNET, ενώ είναι ο άνθρωπος πίσω από το hashtag #JusticeForLiz, χάρη στο οποίο σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι υπέγραψαν για την καταδίκη των τριών ανδρών που βίασαν και σκότωσαν μία 16χρονη από την Κένυα. 

Jeannine Mukanirwa 

Έχοντας εργαστεί για χρόνια στην οργάνωση Promotion et Appui aux Initiatives Feminines, προσπάθησε να βοηθήσει τις γυναίκες να σταθούν γερά στα πόδια τους και να αυτονομηθούν. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήταν μία από τις ελάχιστες Κογκολέζες που μίλησαν ανοιχτά κατά του βιασμού – είχε δεχθεί απειλές, τότε, ενώ τη συλλάμβαναν συχνά. Αναγκάστηκε να μεταναστεύσει για να σώσει τη ζωή της, κι όμως το έργο της δεν αναγνωρίστηκε.

Δείτε ακόμη: Pierre de Vallombreuse: εκεί που η φυλετική ισότητα είναι δεδομένη