«Γιατί δεν έφυγε νωρίτερα;»: Μετά από μία ακόμη γυναικοκτονία, θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα

Μετά την τελευταία γυναικοκτονία στη Ρόδο, εκείνο που συζητιέται έντονα ύστερα από τη δήλωση του θείου του δράστη στην τηλεόραση είναι πως «δεν είμαστε όλες θύματα»... Ένα ακόμη προκλητικό σχόλιο που προστέθηκε σε όσα ήδη διαβάζουμε εδώ κι έναν χρόνο με τρομακτική συχνότητα μετά από κάθε γυναίκα που χάνει τη ζωή της από τα χέρια ενός άνδρα.

Τα σχόλια που δείχνουν να επαναλαμβάνονται με ανησυχητικά αυξητική τάση, περιστρέφονται γύρω από τη γενικευμένη και εντελώς αποστασιοποιημένη ερώτηση: «Γιατί δεν έφυγε νωρίτερα;». Σειρά έχει φυσικά ένα πλήθος από παρόμοιες ερωτήσεις που δεν υποδηλώνουν κανένα ίχνος ενσυναίσθησης παρά μόνο απάθεια, και εκφράζονται ακόμη και από γυναίκες. 

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Covid, φωτιές, Αφγανιστάν: Πού πήγε η ενσυναίσθησή μας;

«Είναι δυνατόν να μην κατάλαβε στα πρώτα ραντεβού ότι κάτι πάει λάθος μαζί του;», «Μα καλά είναι δυνατόν να έμεινε δύο μήνες μαζί του;»

Φαίνεται πως στην ανάγκη μας να κρίνουμε βιαστικά, ξεχάσαμε το πιο σημαντικό... Στην περίπτωση της γυναικοκτονίας, ισχύει ό,τι και με τον ρατσισμό. Γιατί έτυχε να γεννηθούμε σε μία χώρα που μας επέτρεψε να μη μας στοχοποιήσουν. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, έτυχε να μην βρεθούμε στη θέση της Δώρας, της Γαρυφαλλιάς, της Ελένης που έχασαν τη ζωή τους, όχι επειδή δεν έφυγαν νωρίτερα αλλά επειδή το διάστημα που ακολουθεί από τη στιγμή της ανακοίνωσης του χωρισμού, είναι το πιο επικίνδυνο. Ο πρώτος μήνας μετά την απόφαση μίας γυναίκας να φύγει μακριά, θεωρείται ο πιο κρίσιμος για τη ζωή της και δεν αφήνει περιθώρια για καμία απερίσκεπτη ερώτηση. 

Ο εν δυνάμει δράστης πολλές φορές «χάνει την ψυχραιμία του», όπως συνηθίζει να υποστηρίζει στις μετέπειτα καταθέσεις του, εξαγριώνεται και προσπαθεί με κάθε μέσο να αποτρέψει τη φυγή. Οι απαντήσεις μιας γυναίκας που τελικά δεν βρήκε τη δύναμη να φύγει αλλά έκατσε αναγκαστικά να υπομείνει μια κακοποιητική σχέση, θα μπορούσαν να είναι ο αντίλογος με βάσιμα επιχειρήματα απέναντι κάθε υπεραπλουστευμένη ερώτηση του κόσμου. 

«Θέλω να χωρίσω, να ξεφύγω από την κακοποίηση. Φοβάμαι όμως ότι θα με χτυπήσει ή θα με σκοτώσει», «Κι αν κάνει κακό στα παιδιά μου;», «Τρέμω ότι θα βγει το διαζύγιο εις βάρος μου», «Κι αν δεν με πιστέψουν στο δικαστήριο;»

Ακόμη κι αν φύγει όμως, τίποτα και κανείς δεν εγγυάται ότι θα παραμείνει ασφαλής. Το αν βρήκε τελικά τη δύναμη να φύγει, να καταγγείλει, να συνεχίζει τη ζωή της από την επόμενη δύσκολη ημέρα, το γνωρίζει μόνο η γυναίκα που ζούσε μέσα στον ασφυκτικό κλοιό μιας τέτοιας σχέσης. 

Η απόφαση να φύγει, δεν είναι εύκολη. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, οποιαδήποτε γυναίκα νιώθει ότι απειλείται και δεν μπορεί να φύγει από μια σχέση γιατί φοβάται τα αντίποινα του συντρόφου της, πρέπει να καταστρώσει ένα «Σχέδιο Ασφαλείας».

Τα βήματα στις παρακάτω εικόνες, σε υλοποίηση του @the.abstract.girl, δόθηκαν από το κέντρο ισότητας Διοτίμα @diotima_center, για να μπορέσουν ίσως να προφυλάξουν την επόμενη γυναίκα που θα βρεθεί να βιώνει μια ακόμη επικίνδυνη κατάσταση. 

Βήμα 1ο: Απευθύνσου σε φορείς και υπηρεσίες που υποστηρίζουν θύματα έμφυλης βίας για να λάβεις την απαραίτητη ενημέρωση, πληροφόρηση και στήριξη. Κάλεσε την τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 (αστική χρέωση) ή στείλε e-mail στο [email protected].

Βήμα 2ο: Αν υπάρχει κάποιος/α γείτονας/ ισσα που εμπιστεύεσαι εξήγησέ του την κατάσταση και ζήτησέ του/ της να καλέσει την αστυνομία εάν αντιληφθεί ότι βρίσκεσαι σε κίνδυνο. 

Βήμα 3ο: Μάθε τα παιδιά σου να μην μπαίνουν στη μέση όταν υπάρχει ξέσπασμα βίας. Εξήγησέ τους πώς να καλούν το 100 σε περίπτωση ανάγκης και τι ακριβώς να αναφέρουν: πλήρες όνομα, διεύθυνση και αριθμό τηλεφώνου. 

Βήμα 4ο: Κατάγραψε σε ένα τετράδιο, καλά φυλαγμένο, όσο περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς από τα περιστατικά κακοποίησης: ημερομηνία και ώρα, τοποθεσία, λόγια και πράξεις του δράστη, αυτόπτες μάρτυρες ή άτομα στα οποία μίλησες μετά κ.ά. 

Βήμα 5ο: Άρχισε να μαζεύεις έγγραφα που «τεκμηριώνουν» τα περιστατικά κακοποίησης. Συγκεκριμένα: βεβαιώσεις ή αντίγραφα καταγγελίας σε αστυνομία/ εισαγγελία, γνωμάτευση γιατρού, ιατροδικαστική έκθεση κ.ά.

Βήμα 6ο: Συγκέντρωσε όλα τα απαραίτητα έγγραφα, τόσο τα δικά σου όσο και των παιδιών σου: ταυτότητα, βιβλιάριο υγείας, διαβατήριο, κάρτες και βιβλιάρια τραπεζικών λογαριασμών, δίπλωμα οδήγησης και άδεια αυτοκινήτου, πιστοποιητικά πχ γέννησης, εκκαθαριστικό εφορίας, σημαντικές ιατρικές εξετάσεις, έγγραφα που σχετίζονται με την εργασία, σχολικά έγγραφα, άδεια παραμονής και εργασίας.

Βήμα 7ο: Απευθύνσου σε κάποια/ον έμπιστη/ο συγγενή ή φίλο/η, που είσαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει σε περίπτωση έκτακης ανάγκης. Δώσε της/ του να φυλάξει μια βαλίτσα με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης που έχεις μαζέψει (λίγα ρούχα, απαραίτητα έγγραφα και αντικλείδια, χρήματα, ένα- δύο αγαπημένα πράγματα δικά σου και των παιδιών). 

Βήμα 8ο: Προσπάθησε να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου στην ασφαλή διαφυγή. Εντόπισε την οδό που θα σε απομακρύνει από το σπίτι με ταχύτητα και ασφάλεια. Κάνε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα του σπιτιού σου, όπουθα λάβεις υπόψη τα παράθυρα, τις πόρτες, τις εξόδους. 

Βήμα 9ο: Μετά τη φυγή, απόφυγε να μείνεις στο σπίτι κάποιου ατόμου που γνωρίζει ο κακοποιητής. Αν δεν έχεις σπίτι ή χρήματα απευθύνσου σε κάποιον από τους 21 Ξενώνες της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Οικογενειακής Πολιτικής που έχουν απόρρητη διεύθυνση. Για να παραπεμφθείς σε ξενώνα, χρειάζεται να καλέσεις στο 15900 ή σε κάποιο συμβουλευτικό κέντρο. 

Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση