Η καταγωγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, γνωστής και ως Γιορτής των Ερωτευμένων παραμένει, έως τις μέρες μας, ένα άλυτο μυστήριο, με τους ιστορικούς να διχάζονται ανάμεσα σε διαφορετικές εκδοχές ως προς την ιστορία προέλευσης της δημοφιλούς γιορτής.
«Τα Λύκια»: Οι παγανιστικές καταβολές της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου
Παλαιότερα ίχνη μπορούν να αναζητηθούν στην παγανιστική γιορτή των «Λύκιων» («Lupercalia») που τελούνταν στην αρχαία Ρώμη, 13-15 Φεβρουαρίου. Μια γιορτή κάθαρσης και γονιμότητας, αφιερωμένη στον Φαύνο, θεό των κοπαδιών, των βοσκοτόπων και των δασών, η οποία σύμφωνα με άλλες πηγές συνδεόταν και με την λατρεία των Ιδρυτών της Ρώμης, Ρέμου και Ρωμύλου. Σε αντίθεση με τους εορτασμούς του Αγίου Βαλεντίνου, τα «Λύκια» ήταν αιματηρά και βίαια, καθώς περιλάμβαναν θυσίες ζώων, και μαστίγωμα με λουριά βουτηγμένα στο αίμα, κυρίως σε γυναίκες και σπαρτά, ώστε να είναι πιο γόνιμα την υπόλοιπη χρονιά.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον μύθο οι νεαρές γυναίκες της πόλης τοποθετούσαν τα ονόματά τους σε ένα πιθάρι, από όπου οι εργένηδες της πόλης θα διάλεγαν στην τύχη το όνομα της κοπέλας με την οποία θα έσμιγαν για όσο διαρκούσαν οι εορτασμοί. Συχνά, τα ζευγάρια παρέμεναν μαζί μέχρι τα «Λύκια» της επόμενης χρονιάς, πολλά από αυτά ερωτεύονταν, ενώ αρκετές φορές οδηγούνταν και σε γάμο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
