Τζένη Μπαλατσινού: «Οι σχέσεις θέλουν και ταλέντο για να εξελίσσονται»

Η Τζένη Μπαλατσινού έδωσε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Γιάννη Χατζηγεωργίου για το κυπριακό περιοδικό Omikron.Μίλησε για την επαγγελματική της ζωή αλλά και για την αλλαγή στην προσωπική της. Αν και ασχολείται καθημερινά με το Jenny.gr και το διαδικτυακό περιοδικό HOPE βρίσκει χρόνο να ετοιμάσει και την ημερίδα «Actually I Can», μια πρωτοβουλία στα πλαίσια του θεσμού «Women in Action», μια σύμπραξη των jenny.gr & 4moms.gr που έχει ως κεντρικό σκοπό τη στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας και θα γίνει στις 2 Νοεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Διαβάστε από τη συνέντευξη:

Πως λειτουργείς στον χώρο εργασίας;

Αγαπώ την ομάδα μου και πιστεύω στην συλλογική δουλειά. Στον χώρο μας, που έχει να κάνει με την επικοινωνία, δεν πρέπει να υπάρχει ιεραρχία. Να κάνεις καλά τη δουλειά σου με υπευθυνότητα, αλλά και ελεύθερη βούληση.Τίποτα δεν πρέπει να τρέφεται μόνο από εσένα.

Αλήθεια, αντέχεις όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή σου, τα τελευταία χρόνια; Και πίστευες ποτέ ότι έχεις τόση δύναμη μέσα σου, που να μπορείς να διαχειρίζεσαι τόσο κρίσιμα θέματα;

Η αλλαγή είναι ανάπαυση, όπως είπε και ο Αριστοτέλης. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας τη δύναμη της αλλαγής, απλά την έχουμε αντικαταστήσει με την προσαρμοστικότητα την οποία πολλές φορες μπερδεύουμε με την αγάπη. Ξέρεις, αγαπώ στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αρκούμαι. Αρκούμαι σημαίνει ότι εξαντλω τα όρια ανοχής, άρα αγαπώ σημαίνει ανέχομαι. Εξού και οι οίκοι ανοχής. Κι’ όταν αγαπάμε τα όριά μας είναι εύπλαστα. Τώρα, για να γυρίσουμε σε μένα, δεν θα άλλαζα τίποτα στις «αλλαγές» που με βρήκαν ή επιδίωξα. Τις αποδέχομαι με ευλογία.

"Η στοχοποίηση ειναι εναντια των αντανακλαστικων της δημοκρατιας, κι ο Πετρος στοχοποιηθηκε πολύ-ένας πολύ δημοκρατικός άνθρωπος στο χωρο της εργασιας του, αλλά και στις διαπροσωπικες του σχέσεις. Ναι, γύρισε το τέρας που έφτιαξε και τον έφαγε"

Μπορεί να ακούγεται και μαζοχιστικό αυτό…

Δεν είναι. Γιατί δεν μου αρέσει να ταλαιπωρούμαι σαν άνθρωπος. Αλλά, όλα αυτά που έμαθα, και κυρίως το πώς γνώρισα εμένα καλύτερα, μου είναι πάρα πολύ σημαντικά. Μπορεί να μην προλάβαινα ποτέ να τα ζήσω. Ενα πράγμα πρέπει να κάνεις ή να έχεις εκ φύσεως: χαρούμενη ψυχή ή να την κάνεις χαρούμενη. Δεν μου αρέσει η νοσταλγία. Η νοσταλγία δημιουργεί σύγχυση, με τον χρόνο επιδιώκεις να ζεις στο παρελθον, ενώ το μελλον είναι μόνο αυτό που ζούμε τώρα, η στιγμή. Θέλω να ζω στο τώρα. Όπως κι’ αν είναι αυτό.

Που εντοπίζεις τα λάθη σου στην παλιά Τζένη;

…Είναι ωραία τα λάθη μου! Τα αγαπώ! (γέλια). Ναι, για να σοβαρευτούμε λίγο, πιστεύω ότι δίνω πολύ χώρο σε κάποιες καταστάσεις, μη βάζοντας όρια. Μερικές φορές, δεν οριοθετώ σωστά τα πράγματα και αφήνομαι στο ότι ο άλλος θα καταλάβει μόνος του. Έχοντας σιωπή, δίνω την εντύπωση ότι αντέχω τα πάντα. Δεν αντέχω τα πάντα όμως! Θέλω κι’ εγώ στοργή και προδέρμ. Δεν φταίνε, όμως, ποτέ οι άλλοι. Πρέπει να ζητάμε αυτό που θέλουμε και να μην πασχίζουμε μια ζωη να αποδείξουμε οτι αξίζουμε την αγάπη τους.

Είναι πολύ περίεργο πάντως, για πολύ κόσμο, να μην είσαι πια ταυτισμένη με τον Πέτρο…

Είναι φυσιολογικό. Το καταλαβαίνω. Άλλωστε, με τον Πέτρο ήμασταν μαζί 19 χρόνια...

"Έμαθα πια να αγαπάω περισσότερο εμένα"

Τι προτιμάς, το «είμαι μόνη» ή «είμαι ελεύθερη» στην προσωπική σου ζωή;

Δεν είμαι μόνη. Έχω φίλους, παιδιά…

Δεν σου λείπει το να κοιμάσαι μαζί του τα βράδια;

Για να αποφασίσουμε να χωρίσουμε, σημαίνει πως κάποια πράγματα δεν προχωρούσαν, δεν εξελίσσονταν. Οι σχέσεις θέλουν και ταλέντο για να εξελίσσονται. Και ίσως κάπου το ταλέντο να μας τελείωσε με τον Πέτρο.

Πολλοί έλεγαν για σας ότι είστε περισσότερο μία «συμμαχία», μια «ομάδα», πάρα ένα ζευγάρι…

Ισχύει, όταν αγαπιέσαι πολύ. Κι’ η αγάπη που έχει καταγραφεί, δεν διαγράφεται με ένα χωρισμό. Ακόμα και αν δεν συμφωνείς με τον άλλον, αν δεν του μιλάς κάθε μέρα, αν στεναχωριέσαι μαζί του, δεν την ακυρώνουν. Μπορεί να πεις «έπαψα να θέλω να είμαι με αυτόν άνθρωπο», αλλά πρέπει να είσαι πολύ ανώριμος για να πεις «έπαψα να αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο».

"Η αγάπη που έχει καταγραφεί. δεν διαγράφεται με ένα χωρισμό".

Η σχέση σου με τα παιδιά σου πώς έχει διαμορφωθεί πια, μετά από όλα αυτά που ζήσατε μαζί;

Η σχέση μας ήταν πάντα ειλικρινής. Ήξεραν τα πάντα από την αρχή, γιατί είχαν να πάνε σε ένα σχολείο και να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό τους περίγυρο. Ειδικά για τις κόρες μου-η μία είναι 17 και η άλλη 15 χρόνων-αιθάνομαι σιγουριά. Είναι πολύ δομημένοι χαρακτήρες, δουλεύουν πάρα πολύ, έχουν δικούς τους στόχους-όχι τους δικούς μας-και πιστεύω πως αυτό που έζησαν θα τους κάνει πολύ καλό. Άλλο να λες πως στην ζωή τίποτα δεν είναι έτοιμο και άλλο να το βιώνεις. Και επίσης, είναι πολύ υπερήφανες για τους γονείς τους-ξέρουν ποιος είναι ο μπαμπάς τους, ξέρουν ποια είναι η μαμά.

Πότε έκλαψες τελευταία φορά, Τζένη;

Στην Πάτμο. Ακούγοντας μουσική και κοιτώντας τ’ αστέρια. Το ευχαριστήθηκα! (χαμογελάει).

Κλαις συχνά;

Άλλο είμαι ευσυγκίνητος κι’ άλλο κλαίω. Συγκινούμαι με πολλά πράγματα, από μία ελληνική ταινία, μέχρι έναν ωραίο ουρανό. Το κλάμα όμως είναι μία κάθαρση και μόνο δικό μου. Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά όταν τύχει το ευχαριστιέμαι.

Photo credits: Κώστας Αυγούλης (D-tales) Styling: Hλίας Μιχαλόλιας, Χάρης Γκοτζαμανίδης (D-tales) Μαλλιά: Στέφανος Βασιλάκης (D-tales) Μακιγιάζ: Efi Ramone (D-tales) Βοηθός φωτογράφου: Δημήτρης Παπαδάκος