Mona Eltahawy: "Η ελευθερία των γυναικών δεν είναι δωρεά, απαιτήστε την"

"Η οικογένειά μου εγκατέλειψε την Αγγλία για να ζήσουμε την Σαουδική Αραβία όταν ήμουν 15 χρονών. Ηταν πολύ δύσκολο για μένα. Είμαι από μουσουλμανική οικογένεια, αλλά το Ισλάμ που ήξερα ήταν πολύ διαφορετικό από το ισλάμ που γνώρισα εκεί: πολύ μισογύνικο, χρησιμοποιείται εναντίον των γυναικών". Τα λόγια ανήκουν στην 47χρονη Αιγύπτια, Mona Eltahawy, την ακτιβίστρια που δέχτηκε επίθεση στην πλατεία Ταχρίρ το 2011 και οι φωτογραφίες της έκαναν το γύρο του κόσμου.

Πρόκειται για μια βροντερή φωνή υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στον Αραβικό κόσμο και μια παρουσία άφοβη που δίνει μάχες και πιστεύει σε επαναστάσεις. Η συγγραφέας του βιβλίου "Μπούρκα και παρθενικός υμένας" αυτό τον καιρό βρίσκεται στη Γαλλία και μιλάει για τα κίνητρα και τις βλέψεις της στον τύπο.

"Εδινα μάχη με την παρενόχληση στο δρόμο και με τη βία... Σε ηλικία 19 ετών ανακάλυψα, στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου μου, βιβλία γραμμένα από μουσουλμάνες φεμινίστριες που έσωσαν το πνεύμα και τη ζωή μου. Εβαλαν λέξεις σε όσα ένιωθα και δεν μπορούσα να εκφράσω. Μου έδωσαν το κουράγιο να σταθώ όρθια. Ελπίζω και το δικό μου βιβλίο να δώσει κουράγιο σε άλλες γυναίκες να σταθούν κι εκείνες όρθιες. Πρέπει να στηριχθούμε η μία στην άλλη για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Φόρεσα τη μπούρκα από 16 ως 25 ετών. Στη συνέχεια την έβγαλα, έκοψα τα μαλλιά μου, τα έβαψα κόκκινα και έκανα tattoos για να περάσω μηνύματα. Ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποίησα το σώμα μου για να περάσω μηνύματα ήταν γιατί είχα σπάσει το χέρι μου όταν μου επιτέθηκαν στην Πλατεία Ταχρίρ και δεν μπορούσα να γράψω. Ετσι ανακάλυψα ότι το σώμα μου μπορούσε να αντικαταστήσει τις λέξεις. Το κόκκινο είναι άγριο χρώμα και ήθελα με αυτό να πω: "Είμαι εδώ, δεν με τσακίσατε".

"Πιστεύω ότι τα δικαιώματα των γυναικών περνούν από την εκπαίδευση των ανδρών. Για να φτάσουν οι αραβικές χώρες σε μια κοινωνική και σεξουαλική επανάσταση θα πρέπει οι γυναίκες να απαιτήσουν την ελευθερία και να μην περιμένουν να τους τη δώσει κάποιος: η ελευθερία δεν είναι δωρεά. Γι'αυτό απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες. Αλλά πιστεύω ότι και οι άντρες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν θα απελευθερωθούν όσο οι γυναίκες παραμένουν έτσι. Ζουν σε ένα ψέμμα, ότι δήθεν αν ελέγχουν τις γυναίκες θα είναι πιο ισχυροί. Μα αυτό είναι μια ένδειξη αδυναμίας"!

Η Mona έζησε 13 χρόνια στη Νέα Υόρκη. Έγραφε στο Toronto Star του Καναδά, στο Jerusalem Report του Ισραήλ και στο Politiken της Δανίας. Άρθρα της δημοσιεύονται επίσης στην The Washington Post και στην International Herald Tribune. Πλέον μένει μόνιμα στο Κάιρο και δηλώνει, πετώντας τη μάσκα του αναίμακτου ακτιβισμού "Ξέρετε, είναι εύκολο να είσαι φεμινίστρια στη Νέα Υόρκη. Ο δικός μου φεμινισμός βρίσκει τη θέση του στην Αίγυπτο".