Αναστασία Ρομανόφ: Ο τραγικός μύθος της «χαμένης πριγκίπισσας»

Έχουν περάσει περισσότερα από εκατό χρόνια, κι όμως ο μύθος της παραμένει ζωντανός. 

Η Αναστασία Νικολάγιεβνα της Ρωσίας, που έμεινε στην ιστορία ως Αναστασία Ρομανόφ, ήταν η μικρότερη κόρη του Αυτοκράτορα Νικολάου Β΄ της Ρωσίας, τελευταίου ηγεμόνα της Αυτοκρατορίας της Ρωσίας, και της συζύγου του, Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα. Πλέον, έχει επιβεβαιωθεί ότι δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένειά της στις 17 Ιουλίου 1918 από τους Μπολσεβίκους. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, φήμες την ήθελαν να δραπετεύει και να ζει με μυστική ταυτότητα, διαιωνίζοντας ένα από τα διασημότερα μυστήρια του 20ου αιώνα.

CELEBRITIES

Πριγκίπισσα Diana: Το BBC ζητάει συγγνώμη για τις «δόλιες τακτικές» του στην διάσημη συνέντευξη του 1995

Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου 1901. Παρά το κοινωνικό υπόβαθρο της οικογένειάς της, έμαθε να κάνει δουλειές του νοικοκυριού και ντυνόταν με απλά ρούχα – όπως, άλλωστε, και τα αδέλφια της. Την περιέγραφαν ως «πανέξυπνο παιδί» που λάτρευε τις φάρσες. Τη φώναζαν, μάλιστα, «Μάλινκαγια», που σημαίνει «μικρή», ή «diavalchik», που είναι η ρωσική λέξη για το «διαβολάκι».

Ο γιος του γιατρού της Αυλής, Γκλεμπ Μπότκιν, είχε πει πως το θάρρος και η αναίδειά της ξεπερνούσαν τα όρια του επιτρεπτού. «Κρατούσε χωρίς αμφιβολία το ρεκόρ στις τιμωρίες ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς της, γιατί στην αταξία ήταν μια πραγματική ιδιοφυΐα», ήταν τα λόγια του. Λάτρευε την αδελφή της, Μαρία, με την οποία μοιραζόταν το υπνοδωμάτιό της. Τις φώναζαν «μικρό ζευγάρι», ενώ οι μεγαλύτερες Όλγα και Τατιάνα ήταν το «μεγάλο ζευγάρι».

Τα παιδιά των Ρομανόφ αντιμετώπιζαν προβλήματα στην υγεία τους. Η Αναστασία είχε αδύνατους μύες στην πλάτη και τα πόδια της πονούσαν τρομερά – αρκετές φορές δυσκολευόταν να περπατήσει. Η Μαρία, έπειτα από μία επέμβαση, έφτασε κοντά στο θάνατο μετά από μία αιμορραγία. Και ο μικρός Αλεξέι, έπασχε από αιμορροφιλία. Απεγνωσμένη κι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να τους σώσει, η τσαρίνα ήρθε σε επαφή με το Ρασπούτιν. Συχνά τον καλούσε στα ανάκτορα, να προσευχηθεί για το μοναχογιό της.

Παρότι δεν είχε σημαντικό αξίωμα στην ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Ρασπούτιν ασκούσε τεράστια επιρροή στην Αλεξάνδρα. Την είχε πείσει για τις θαυματουργές του ικανότητες κι εκείνη είχε εναποθέσει πάνω του όλες της τις ελπίδες για τη σωτηρία του Αλεξέι. Ενθάρρυνε τις κόρες της να τον πλησιάζουν, να του γράφουν επιστολές στις οποίες αυτός απαντούσε με θέρμη. Γύρω στο 1912, ωστόσο, μία από τις γκουβερνάντες τον έπιασε να επισκέπτεται βράδυ το υπνοδωμάτιο των κοριτσιών, τα οποία φορούσαν μόνο τα νυχτικά τους. Η γυναίκα δεν άργησε να απολυθεί.

Σιγά – σιγά δημιουργήθηκε σκάνδαλο και οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν. Όταν, πια, βγήκαν εκτός ελέγχου και τα ανάκτορα γέμισαν «ψιθύρους» σχετικά με την παράνομη σχέση του με την τσαρίνα και τις κόρες της, ο Νικόλαος τον εξόρισε. Βρέθηκε, λοιπόν, στην Παλαιστίνη. Επέστρεψε και, το Δεκέμβριο του 1916, δολοφονήθηκε από μία ομάδα αριστοκρατών. Η Αλεξάνδρα λέγεται πως ήταν συντετριμμένη από το χαμό του.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η τσαρίνα και οι δύο μεγαλύτερες κόρες της αποφάσισαν να καταταγούν στον Ερυθρό Σταυρό, ως νοσηλεύτριες. Η Αναστασία και η Μαρία ήταν πολύ μικρές για να τις ακολουθήσουν, οπότε επισκέπτονταν τους τραυματίες στο νοσοκομείο της Αγίας Πετρούπολης. Ο Φέλιξ Ντάσσελ, που νοσηλεύτηκε εκεί και τις γνώρισς, θυμόταν πως η Αναστασία «γελούσε σα σκίουρος» και περπατούσε γρήγορα «σαν να χοροπηδούσε».

Το Φεβρουάριο του 1917, ξέσπασε η Επανάσταση. Ο Νικόλαος Β΄ παραιτήθηκε από το θρόνο και έτσι η Αναστασία με την οικογένειά της τοποθετήθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Παλάτι του Αλεξάνδρου στο Τσαρσκόγιε Σέλο κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης. Καθώς οι Μπολσεβίκοι πλησίαζαν, ο Αλεξάντερ Κερένσκυ της Προσωρινής Κυβέρνησης τους μετέφερε στο Τομπόλσκ της Σιβηρίας. Αφού οι Μπολσεβίκοι κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο μέρος της Ρωσίας, η αυτοκρατορική οικογένεια μεταφέρθηκε στην Οικία Ιπάτιεφ, στο Εκατερίνμπουργκ.

Η ψυχολογική πίεση και η αβεβαιότητα για το μέλλον που προκλήθηκαν από την αιχμαλωσία είχαν τον αντίκτυπό τους στην Αναστασία και την οικογένειά της. «Αντίο», έγραψε σε έναν φίλο το χειμώνα του 1917. «Μην μας ξεχάσεις».

Σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες, η Αναστασία δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένειά της από ένα εκτελεστικό απόσπασμα νωρίς το πρωί, στις 17 Ιουλίου 1918. Η εκτέλεση, χωρίς να προηγηθεί δίκη, έγινε από δυνάμεις της μυστικής αστυνομίας των Μπολσεβίκων υπό τις διαταγές του Γιακόβ Γιουρόφσκι. Παραμένει ακόμη άγνωστο αν η εντολή εκτέλεσης δόθηκε απευθείας από τον Λένιν στη Μόσχα ή αν έγινε έτσι επειδή δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική, ή αν δόθηκε με πρωτοβουλία των τοπικών Μπολσεβίκων. Επίσης ανεξιχνίαστο παραμένει το αν η εντολή – αν, τελικά, υπήρξε - αφορούσε μόνο την εκτέλεση του Νικόλαου ή και ολόκληρης της οικογένειας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι θεωρίες συνωμοσίας οργίαζαν. Από το 1920 κι έπειτα, πολλές νεαρές γυναίκες υποστήριξαν πως ήταν η Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία.

Μία από εκείνες, η Eugenia Smith, έγραψε ακόμη και τα απομνημονεύματά της ως «Αναστασία», περιγράφοντας λεπτομερώς πώς κατάφερε να αποδράσει. Κάποια άλλη, η Nadezhda Vasilyeva, εμφανίστηκε στη Σιβηρία και υπήρξε αιχμάλωτη των Μπολσεβίκων. Έφυγε από τη ζωή σε ψυχιατρικό ίδρυμα, το 1971.

Η Anna Anderson είναι η γνωστότερη όλων. Υποστήριξε ότι εκείνη, ως Αναστασία, τραυματίστηκε και σώθηκε από ένα φύλακα, ο οποίος τη φυγάδευσε στο υπόγειο. Από το 1938 μέχρι το 1970 υποστήριζε με θέρμη πως ήταν το μόνο επιζόν παιδί του Νικολάου. Ποτέ, όμως, δεν κατάφερε να παρουσιάσει αρκετά αποδεικτικά στοιχεία. Άφησε την τελευταία της πνοή το 1984 και τελικά, δέκα χρόνια μετά, τεστ DNA απέδειξε πως όλον εκείνον τον καιρό έλεγε ψέματα. Ήταν, στην πραγματικότητα, μία Πολωνή εργάτρια εργοστασίου, που αγνοούταν.

Η επιστήμη προχώρησε και αποδείχθηκε ότι όλοι οι Ρομανόφ πέθαναν εκείνον τον Ιούλιο, του 1918. Κι ο μύθος της χαμένης πριγκίπισσας έκανε τον κύκλο του.

Δείτε ακόμη:

Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits