Όταν οι σχεδιαστές μεταφέρονται από οίκο σε οίκο, τι γίνεται με τις μούσες τους;

Τους τελευταίους μήνες οι creative directors ανοίγουν νέους δρόμους με τις μεταγραφές τους από οίκο σε οίκο να έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα τον κόσμο της μόδας, αν όμως παρατηρήσει κανείς λίγο καλύτερα εκτός από τα ονόματα των σχεδιαστών μεταγράφονται μαζί τους και τα ονόματα των μοντέλων τους.

Οι «muse migration» όπως τις αποκαλούν στα social media (ένας χαρακτηρισμός για να ορίσουν το φαινόμενο όταν μια μούσα κάποιου σχεδιαστή τον ακολουθεί σε όποιο οίκο κι αν πάει) συνδέονται κατά κάποιο τρόπο, πνευματικά και αισθητικά μαζί τους.

FASHION NEWS

H απρόσμενη κίνηση «ματ» της Emporio Armani – Η απόφαση να μην εμφανίζεται στις Εβδομάδες Ανδρικής Μόδας

Από τον Matthieu Blazy στον Jonathan Anderson

Το φαινόμενο «muse migration» μπορεί να το δει κανείς για παράδειγμα, στην περίπτωση του Riccardo Tisci ο οποίος μετέφερε όλο το «σύμπαν» του στον οίκο Burberry, ενώ πιο πρόσφατα ο Alessandro Michele έφερε στο νέο του κεφάλαιο στον Valentino πρόσωπα που τον συνόδευαν στις πιο εμβληματικές στιγμές του στη Gucci, με την Λάνα Ντελ Ρέι να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Επιπλέον η Αν Χάθαγουεϊ,, μούσα του Pierpaolo Piccioli, την οποία είχε στον οίκο Balenciaga και τράβηξε στον οίκο Valentino, η Greta Lee που μεταφέρθηκε από τη Loewe του Jonathan Anderson, στη Dior του Jonathan Anderson, αλλά και η Bhavitha Mandava η οποία ξεκίνησε από τον οίκο Bottega Veneta του Matthieu Blazy και συνεχίζει τώρα στη Chanel.

Μια ακολουθία που μπερδέψει το κοινό ;

Και ενώ τα παραπάνω μοιάζουν να είναι λογικά αφού όπως είπαμε οι σχεδιαστές και οι μούσες τους μοιράζονται πολλά κοινά, σε μια εποχή όπου οι αλλαγές στην κορυφή των οίκων διαδέχονται η μία την άλλη, αυτή η ακολουθία μπορεί να μπερδέψει το κοινό και εξηγούμαστε: όταν τα ίδια πρόσωπα συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν από οίκο σε οίκο, η μεταγραφή ενός νέου δημιουργικού διευθυντή μοιάζει λιγότερο με νέα αρχή και περισσότερο με μετακόμιση ενός ήδη γνωστού κόσμου.

Επιπλέον, όταν βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα από οίκο σε οίκο, μπορεί να γεννηθεί μια αίσθηση στασιμότητας αφού δεν συστήνει νέες φιγούρες αντιθέτως φέρνει ξανά στο επίκεντρο μια ήδη γνωστή περσόνα με άλλο «κουστούμι», ποια είναι λοιπόν η σωστή ισορροπία; οι δημιουργοί να συνδέονται με τα πρόσωπα που τους εμπνέουν ή να αναζητούν νέα ταλέντα τελικά;