Το 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή έχοντας γεμίσει τις ημέρες μας με έντονες εμπειρίες στις σκοτεινές, κινηματογραφικές αίθουσες και συζητήσεις και αναλύσεις με φίλους έξω από αυτές. Μετρώντας αντίστροφα για το επόμενο, ακολουθεί η προσωπική μου ανασκόπηση σε όσα είδαμε, χαζέψαμε, ακούσαμε και νιώσαμε.
Ημέρα #1: Πέμπτη 9/11
Η παρέα συσκέφτηκε και αποφάσισε φέτος να ανηφορίσουμε για την συμπρωτεύουσα προς τις τελευταίες ημέρες του Φεστιβάλ -να δούμε την τελετή λήξης, να πάμε και στα αντίστοιχα πάρτι. Με ένα μικρό, τόσο δα, άγχος στη διαδρομή μας οδικώς, για το αν θα προλάβω τη συνέντευξη Τύπου της μεγάλης σταρ Monica Bellucci -η οποία έλαβε τιμητικό βραβείο για το σύνολο της καριέρας της- κατέφθασα στη Θεσσαλονίκη. Πράγματι, πρόλαβα να μπω στην αίθουσα δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει.
Η Monica Bellucci, που λέτε, είχε ήδη κάνει το προηγούμενο βράδυ τη δημόσια εμφάνισή της στο Φεστιβάλ, στα πλαίσια της προβολής της ταινίας της “Μαρία Κάλλας: Επιστολές και Αναμνήσεις“. Στη συνέντευξη Τύπου αφιέρωσε αρκετό χρόνο στο να μιλήσει για την Μαρία Κάλλας, για το πώς την προσέγγισε, τι της τράβηξε το ενδιαφέρον από τη ζωή και την προσωπικότητά της και συχνά, επανέφερε σε εκείνη την συζήτηση. Ακόμη, μίλησε για τις ταινίες που έχει παίξει, για το γεγονός ότι προετοιμάζει τον εκάστοτε ρόλο αλλά λίγα δευτερόλεπτα πριν, δεν ξέρει πραγματικά τι θα κάνει και συζήτησε για τη θέση της γυναίκας στην κινηματογραφική βιομηχανία του σήμερα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
