The Watcher: Η υποχώρηση της μυθοπλασίας στα ριάλιτι, οι ήρωες του Αγίου Δομίνικου και η πρώτη σειρά εποχής του Σωτήρη Τσαφούλια

* Το πρώτο μισό της τηλεοπτικής σεζόν 2023-2024, η μυθοπλασία ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά και στις εντυπώσεις και στα ποσοστά τηλεθέασης, αφήνοντας πίσω της πολυδιαφημισμένα ριάλιτι όπως η Φάρμα, το Fame Story και το -ανεκδιήγητο- “I am a celebrity, get me out of here”. Το δεύτερο μισό της σεζόν, όμως, τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν μετά και την άφιξη των νέων κύκλων ριάλιτι όπως το Master Chef και το Survivor. Εδώ, βέβαια, μιλάμε μόνο για τηλεθέαση. Οι εντυπώσεις εξακολουθούν να γέρνουν υπέρ της μυθοπλασίας…

* Γεγονός είναι πως το Master Chef επέστρεψε με πρωτιές στην τηλεθέαση, από το πρώτο κιόλας κομμάτι των οντισιόν του, που στον νέο κύκλο έχουν τη μορφή “μονομαχίας”. Κάτι που δεν θα λέγαμε βέβαια και ριζοσπαστική αλλαγή -δεδομένου ότι όποτε θέλουν οι κριτές περνούν και τους δύο ή κανέναν. Μεγάλη έμφαση στα πρώτα επεισόδιά του νέου κύκλου φάνηκε να δίνεται στις δραματικές ανθρώπινες ιστορίες των υποψήφιων παικτών, δίνοντας στο ριάλιτι ένα χαρακτήρα που θυμίζει λίγο “Αλήθειες με τη Ζήνα”. Κι αν θέλουμε να βάλουμε έναν τίτλο στο νέο Master Chef , θα μπορούσαμε ίσως να μιλήσουμε για ξαναζεσταμένο κουλί, με σος bitter.

UPDATE

The Watcher: Η σεξιστική επίθεση της Καινούργιου στη Σκορδά, η ατακάρα της Ηλιάνας Παπαγεωργίου και ο θρίαμβος του Milky Way

* Η μεγάλη δύναμη, στην οποία εν πολλοίς οφείλει τη δυναμική του το Master Chef -τουλάχιστον στο κομμάτι των οντισιόν- είναι οι τρεις κριτές και η μεταξύ τους χημεία. Επιτέλους μετά -το απολύτως διεκπεραιωτικό πέρασμά του από- τη “Φάρμα”, ξαναβρήκαμε τον Λεωνίδα Κουτσόπουλο που αγαπήσαμε, μαζί και τον Σωτήρη Κοντιζά σε τρελά κέφια και τον Πάνο Ιωαννίδη πανέτοιμο να κάνει με τον πιο χαριτωμένο τρόπο τα πιο κρύα αστεία, που μπορεί να διανοηθεί ανθρώπινος νους -εξαιρείται φυσικά ο Δημήτρης Σκουλός…

* Όσο για το Survivor, παραμένει ένας κόσμος ξεχωριστός από την πραγματική ζωή, ένα ριάλιτι εκτός πραγματικότητας, στο οποίο με απορία που διαρκώς γιγαντώνεται, παρακολουθούμε παίκτες να θεωρούν εαυτούς ήρωες, γιατί παίρνουν -πόσω μάλλον ξαναπαίρνουν- μέρος σε ένα τηλεοπτικό προϊόν που τους αμείβει αδρά. Το πώς ένα, όχι και τόσο υψηλό κίνητρο όσο το γρήγορο χρήμα, μεταφράζεται στη σκέψη και στα λόγια τους ως ο απόλυτος ηρωισμός, ο λόγος να τους καμαρώσει όλη η Ελλάδα, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο για την κοινή λογική…

* Ο ηρωισμός κάποιων παικτών του Survivor είναι τέτοιος που τους συγκινεί. Δακρύζουν μόνο και μόνο επειδή πέτυχαν το στόχο κι έφεραν τη νίκη που θα τους κρατήσει λίγο ακόμα στο παιχνίδι και θα αυξήσει τις αποδοχές τους. Βλέπεις για παράδειγμα την Ασημίνα, μια νέα, υγιή γυναίκα, αθλήτρια να αυτοθαυμάζεται για τον ηρωισμό της ύστερα από ήττα της λέγοντας με λυγμούς: «Κουβαλάω τραυματισμό από την πρώτη ασυλία αλλά δεν μιλάω. Είναι πολύ νωρίς για να τραυματιστείς στο παιχνίδι. Εγώ όμως δεν θα τα παρατήσω, θα είμαι εδώ ό,τι και να έχω!». Το «εδώ» πού ακριβώς παραπέμπει; Στην καρδιά του πολέμου; Σε φλεγόμενα δάση; Σε απομονωμένα εχθρικά σύνορα; Στους κοινωνικούς αγώνες, στις κινητοποιήσεις για το περιβάλλον; Το «θα είμαι εδώ», σημαίνει θα συνεχίσω να προσπαθώ να κάνω τη δουλειά, που μου δίνει γρήγορο χρήμα -και πολλές άλλες ευκολίες- το οποίο θα χάσω, αν φύγω. Άρα; Άρα ήρωες! (Να πέσουν τα τείχη παρακαλώ...)

* Σκεφτείτε να λειτουργούσαμε έτσι όλοι όσοι κάνουμε μια δουλειά κι αμειβόμαστε γι’ αυτήν. Να, τώρα που το γράφω ήδη το χέρι μου τρέμει, τα μάτια μου τσούζουν, πονάει η μέση μου στην καρέκλα και κλαίω με λυγμούς, αλλά όχι, θα μείνω εδώ, μέχρι να τελειώσω τη στήλη, δεν θα τα παρατήσω -και μπράβο μου…

* Το πρώτο μεγάλο θύμα των ηρώων του Survivor, πάντως ήταν οι -άμοιροι- Πανθέοι. Η σειρά από καθημερινή, πλέον προβάλλεται μια φορά την εβδομάδα με διπλά επεισόδια. Προηγούνται οι -ηρωικές- βουτιές στη λάσπη του Άγιου Δομίνικου...

* Βουτιές στη λάσπη εξακολουθούν να κάνουν και οι εκπομπές, που εντοπίζουν κάθε απαράδεκτη δήλωση πρώην παίκτη του Survivor κι αφού πρώτα την αναπαράγουν (της δίνουν βάση και δυναμική), την επικρίνουν και την απορρίπτουν. Μήπως η διαδικασία απόρριψης να γινόταν πιο σύντομα; Χωρίς το πρότερο στάδιο της αναπαραγωγής; Βγήκε για παράδειγμα ένας πρώην παίκτης κι έκανε ένα απολύτως τοξικό σχόλιο για νυν παίκτρια. Και λοιπόν; Σε τι μας αφορά τι λέει ένας ξεπερασμένος παίκτης ριάλιτι, που πέρασε κάποτε από τον Άγιο Δομίνικο; Ποιος ο λόγος να αναπαραχθεί π.χ. από την Καινούργιου και τους συνεργάτες της, αφού πρώτα οι ίδιοι το χαρακτήρισαν σεξιστικό και απαράδεκτο;

* Πρεμιέρα κάνει τη Δευτέρα 22/1 στην πλατφόρμα της Cosmote η νέα σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια «17 κλωστές», η πρώτη του απόπειρα στον χώρο της μυθοπλασίας εποχής. Πρόκειται για μια σειρά ξεχωριστή, που σε μεταφέρει σε μια αληθινή ιστορία μαζικής δολοφονίας στα Κύθηρα στις αρχές του 20ού αιώνα και στέλνει ένα επίκαιρο -ιδίως σήμερα- μήνυμα για το πώς η κοινωνία μπορεί να γεννήσει «τέρατα» κι εκ των υστέρων να απορεί για το κακό. Υπέροχη η μεταφορά της εποχής και της απειλής που καραδοκεί, όπως και οι ερμηνείες των ηθοποιών, με πρώτο τον Πάνο Βλάχο στο ρόλο του κεντρικού ήρωα. Ακόμα ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι στα γυρίσματα της σειράς συμμετείχαν και απόγονοι των πραγματικών θυμάτων της τραγικής δολοφονίας.

* Η είδηση της εβδομάδας, πάντως, ήταν η αποκάλυψη του Τζέισον Πρίσλεϊ ότι ο Μπραντ Πιτ δεν πλένεται, ή τουλάχιστον δεν πλενόταν όταν ήταν νεαροί συγκάτοικοι και συναγωνίζονταν στο ποιος θα κάνει πιο σπάνια ντους. Συνήθως, λέει, κέρδιζε ο Μπραντ Πιτ. Ας λέει. Διότι όχι κύριε Πρίσλεϊ. Τα κάστρα δεν πέφτουν έτσι εύκολα. Ο Μπραντ Πιτ μοσχομυρίζει πάντα σαπούνι και ακριβή κολώνια με νότες περγαμόντο…

* Κάπου εδώ τελειώνει και η σημερινή στήλη (και μην ξεχνάτε ότι κουβαλάω τραυματισμό από την 1η ασυλία, συγγνώμη λέξη…). Περάστε όμορφα, μακριά από “ήρωες”...