Η κατασκήνωση στην Ινδία, που βοηθά τις γυναίκες να φύγουν από τοξικές σχέσεις - «Πολλές επιλέγουν να πεθάνουν από το να πάρουν διαζύγιο»

Στους ομιχλώδεις λόγους του Βαγκάμον, στην Ινδία, υπάρχει μια κατασκήνωση που φιλοξενεί μια κοινότητα γυναικών - χωρισμένες, διαζευγμένες, χήρες ή παγιδευμένες σε δύσκολες σχέσεις. Πρόκειται για την «κατασκήνωση διαζυγίων», εκεί όπου η ελευθερία έχει τον πρώτο λόγο.

Την «κατασκήνωση διαζυγίων» ίδρυσε η 31χρονη Ράφια Άφι, προσφέροντας τη δυνατότητα σε όλες αυτές τις γυναίκες να βρεθούν μαζί σε μια θεραπευτική απόδραση. «Η ιδέα είναι να ομαλοποιήσουμε το διαζύγιο και να του δώσουμε αξιοπρέπεια», λέει η Άφι στον Guardian και προσθέτει: «Το διαζύγιο μπορεί να είναι όμορφο επίσης, όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν πως δεν θέλουν πια να είναι μαζί. Θέλω να υπενθυμίσω στον κόσμο ότι δεν χρειάζεται να σημαίνει το τέλος της ζωής του».

LIFE NOW

Δανία και Γροιλανδία ζήτησαν συγγνώμη για την παράνομη και αναγκαστική πρακτική αντισύλληψης σε 4.500 γυναίκες - «Ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας μας»

Το δικό της διαζύγιο, ήταν εκείνο που την ώθησε να «αγκαλιάσει» την μοναξιά της. «Ξεκίνησα να δημιουργώ περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιλώντας για τη θεραπεία και τη μονογονεϊκότητα. Πολλοί ταυτίστηκαν και άρχισαν να μου στέλνουν μηνύματα. Ήταν σοκαριστικό να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχουν όλοι ένα σύστημα υποστήριξης – οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν κριτική και δεν μπορούν να μιλήσουν».

Αυτή ήταν και η σκέψη που πυροδότησε την ιδέα για τη δημιουργία των Break Free Stories, των θεραπευτικών κατασκηνώσεων, ούτως ώστε να δημιουργηθεί μια κοινότητα γυναικών με κοινές εμπειρίες και διαφορετικά υπόβαθρα. Κάθε κατασκήνωση ξεκινά με παιχνίδια γνωριμίας και συνεχίζει με δραστηριότητες όπως πεζοπορία, χορό και μουσικές συνεδρίες, ενώ η Άφι τονίζει πως προσφέρει δωρεάν θέσεις για όσες δεν μπορούν να πληρώσουν.

«Όταν οι γυναίκες αρχίσουν να νιώθουν άνετα μεταξύ τους, κάνουμε συνεδρίες αφήγησης και θεραπευτικές συζητήσεις σε έναν ασφαλή, χωρίς κριτική, χώρο. Μιλάμε επίσης για το πώς να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία. Μέχρι το τέλος της κατασκήνωσης, οι γυναίκες ξαναχτίζουν και επαναδιεκδικούν την ιστορία τους – και από άγνωστες γίνονται φίλες».

Είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες να νιώσουν πως μπορούν να αναζητήσουν βοήθεια ή να μιλήσουν για όσα βιώνουν, με βάση το γεγονός πως το 2% των παντρεμένων γυναικών ηλικίας 18–49 ανέφεραν ότι έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία, σύμφωνα με πρόσφατη Εθνική Έρευνα Υγείας Οικογενειών στην Ινδία.

Όπως εξηγεί η Άφι: «Αυτοκτονίες και δολοφονίες που συνδέονται με την ενδοοικογενειακή κακοποίηση, συμβαίνουν παντού γύρω μας. Θέλω οι γονείς να καταλάβουν ότι το να φύγεις από έναν κακό γάμο είναι μια πράξη θάρρους. Πολλοί βλέπουν τον χωρισμό ως ντροπή – και επιλέγουν τον θάνατο αντί για το διαζύγιο. Η κοινωνία εξιδανικεύει τη σιωπηλή υπομονή – και αυτό είναι επικίνδυνο. Θέλω να αλλάξω αυτή την αφήγηση».

Πολλές από τις σχεδόν 150 γυναίκες που έχουν παρακολουθήσει τις κατασκηνώσεις, λένε ότι η εμπειρία ήταν μεταμορφωτική. Η Σούρια Καλαρίκκαλ λέει: «Ο γάμος μου ήταν τραυματικός και το διαζύγιο δύσκολο. Είχα ξεχάσει πώς είναι να χαμογελάς με την καρδιά σου. Αλλά στην κατασκήνωση, κλάψαμε, γελάσαμε και άφησα τα συναισθήματά μου να βγουν για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια. Καταλάβαμε ότι το διαζύγιο μπορεί να είναι λυτρωτικό. Βρήκα το κουράγιο να πάρω νομικά μέτρα εναντίον όποιου με δυσφημήσει επειδή είμαι διαζευγμένη. Όταν φεύγαμε από το ξενοδοχείο, νιώθαμε σαν φοιτήτριες, χωρίς κανένα στίγμα».