Κανένα βρεφικό κλάμα δεν είχε ηχήσει εδώ και 30 χρόνια σε αυτό το ιταλικό χωριό

Σε ένα απομονωμένο χωριό στην ορεινή περιοχή του Αμπρούτσο, στην κεντρική Ιταλία, οι κάτοικοι γιόρτασαν φέτος κάτι που για τις περισσότερες κοινότητες θεωρείται αυτονόητο: τη γέννηση ενός παιδιού. Η Παλιάρα ντεϊ Μάρσι, ένα παλιό αγροτικό χωριό με πλέον μόλις περίπου 20 μόνιμους κατοίκους, απέκτησε το πρώτο της μωρό εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, τη Λάρα Μπούσι Τραμπούκο.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian, η βάπτιση της Λάρα στην μικρή εκκλησία του χωριού εξελίχθηκε σε ένα γεγονός που ένωσε όλη την κοινότητα, με τους κατοίκους να μιλούν για «μέρα αναγέννησης» για την Παλιάρα. Η μητέρα της, Τζίντζια Τραμπούκο, 42 ετών, και ο πατέρας της, Πάολο Μπούσι, 56 ετών, δέχθηκαν ευχές όχι μόνο από γείτονες αλλά και από επισκέπτες που έφτασαν στο χωριό έχοντας ακούσει την ιστορία του «πρώτου μωρού μετά από 30 χρόνια». Όπως λέει χαμογελώντας η Τραμπούκο, η Λάρα «δεν πρόλαβε καν να περπατήσει και ήδη τη γνωρίζουν σε όλη την περιοχή».

ΠΡΟΣΩΠΑ

Ο Κέβιν Σπέισι δοκιμάζει την τύχη του στην Ιταλία - Επιστρέφει στην τηλεόραση, οκτώ χρόνια μετά το House of Cards

Η προσωπική ιστορία της οικογένειας φωτίζει από κοντά το φαινόμενο που στην Ιταλία περιγράφεται όλο και συχνότερα ως «δημογραφικός χειμώνας». Η Τραμπούκο, καθηγήτρια μουσικής που γεννήθηκε κοντά στη Ρώμη, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη ζωή της πρωτεύουσας και να εγκατασταθεί στο χωριό του παππού της, αναζητώντας έναν πιο ήρεμο τόπο για να δημιουργήσει οικογένεια. Εκεί γνώρισε τον Μπούσι, εργάτη οικοδομών από την περιοχή, και το ζευγάρι πήρε την απόφαση να μείνει μόνιμα στην Παλιάρα, την ώρα που άλλοι νέοι εγκαταλείπουν την επαρχία.

Η γέννηση της Λάρα συνέπεσε με τα οικονομικά κίνητρα που προωθεί η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι, με στόχο να ενθαρρύνει τις γεννήσεις. Η οικογένεια επωφελήθηκε από ένα εφάπαξ «επίδομα γέννησης» 1.000 ευρώ, που ισχύει για κάθε παιδί που γεννιέται ή υιοθετείται από το 2025, καθώς και από μηνιαίο επίδομα τέκνων περίπου 370 ευρώ. Ωστόσο, όπως τονίζει η μητέρα, αυτά τα ποσά «είναι καλοδεχούμενα, αλλά δεν αρκούν» όταν η καθημερινότητα παραμένει δύσκολη και η πρόσβαση σε υπηρεσίες περιορισμένη.

Τα επίσημα στοιχεία της Ιταλικής Στατιστικής Υπηρεσίας καταγράφουν ιστορικό χαμηλό στις γεννήσεις το 2024, με λιγότερες από 370.000 γεννήσεις σε εθνικό επίπεδο και δείκτη γονιμότητας γύρω στο 1,18 παιδί ανά γυναίκα, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Η πτώση συνεχίζεται και το 2025, με τις πρώτες μετρήσεις να δείχνουν περαιτέρω μείωση και ιδιαίτερα έντονη κάμψη στην ήδη αραιοκατοικημένη περιφέρεια του Αμπρούτσο.

Στην Παλιάρα ντεϊ Μάρσι, η εικόνα αυτής της κρίσης είναι ορατή σε κάθε γωνιά: εγκαταλελειμμένα σπίτια, κλειστά σχολεία, ένας πληθυσμός που γερνά χωρίς να ανανεώνεται. Η δήμαρχος της περιοχής, Τζουζεπίνα Περότσι, αναγνωρίζει ότι η γέννηση της Λάρα έφερε μια «ανάσα αισιοδοξίας», αλλά δεν κρύβει την ανησυχία της για το μέλλον. Όπως λέει, «χάσαμε πολλούς ηλικιωμένους τα τελευταία χρόνια και σχεδόν κανείς νέος δεν έρχεται να μείνει – χωρίς παιδιά, ένα χωριό σβήνει σιγά σιγά».

Το ζήτημα δεν περιορίζεται στα μικρά χωριά. Στην κοντινή πόλη Σουλμόνα, η τοπική κοινωνία δίνει μάχη για να παραμείνει ανοιχτή η μαιευτική κλινική του νοσοκομείου, καθώς οι γέννες έχουν μειωθεί πολύ κάτω από το όριο που απαιτείται για τη διατήρηση της χρηματοδότησης. Για τις γυναίκες της περιοχής, το ενδεχόμενο κλεισίματος σημαίνει μεγαλύτερες αποστάσεις, περισσότερους κινδύνους και έναν ακόμη λόγο δισταγμού απέναντι στην απόφαση να αποκτήσουν παιδί.

Εκεί όπου η κυβέρνηση προβάλλει κυρίως οικονομικά μέτρα, πολλοί επαγγελματίες υγείας και τοπικοί παράγοντες επιμένουν ότι απαιτείται συνολική αλλαγή προσέγγισης: καλύτερες δομές φροντίδας παιδιών, ουσιαστική στήριξη στις εργαζόμενες μητέρες, ενίσχυση των υπηρεσιών στην επαρχία και ενημέρωση των νέων για ζητήματα γονιμότητας. Η Τραμπούκο συνοψίζει αυτή τη θέση λέγοντας πως «δεν χρειάζονται μόνο επιδόματα, αλλά μια πραγματική επανάσταση στο πώς οργανώνουμε τη ζωή και την εργασία μας ως χώρα».

Για την ώρα, η Λάρα μεγαλώνει σε ένα χωριό που τη βλέπει σχεδόν ως «παιδί όλων», σε ένα μέρος που έχει μάθει να ζει με τη σιωπή αλλά ξαναθυμάται τι σημαίνει παιδικό κλάμα. Το αν αυτή η μικρή ιστορία μπορεί να προμηνύει μια μεγαλύτερη αλλαγή για την Ιταλία, μένει να φανεί στα επόμενα χρόνια