Είδαμε τον Πάνο Βλάχο να μεταμορφώνεται σε σύγχρονο «Δον Ζουάν» στο θέατρο Βεάκη

Τετάρτη και το θέατρο Βεάκη είναι ασφυκτικά γεμάτο, ακόμα κι αν το ρολόι δείχνει 7 το απόγευμα. Όλοι είμαστε εκεί για να παρακολουθήσουμε τον Πάνο Βλάχο, να μεταμορφώνεται σε έναν σύγχρονο Δον Ζουάν, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Λητώς Τριανταφυλλίδου. Όσο αναμένουμε την έναρξη της παράστασης, ακούμε στα μεγάφωνα έναν άνδρα να ανακοινώνει πως ο κάτοχος ενός αυτοκινήτου με συγκεκριμένες πινακίδες, εμποδίζει την είσοδο. Λίγο αργότερα, καταλαβαίνουμε πως αυτό είναι μέρος της παράστασης.

Η σκηνή παραπέμπει σε ένα μπαρ, από εκείνα που κάποτε φιλοξένησαν ένδοξες στιγμές. Τώρα, υπάρχουν μόνο δύο σταθεροί πελάτες. Ανήκει στον κύριο Λούι, τον πατέρα του Δον Ζουάν ή πιο σωστά, τον Γιάννη. Το Δον Ζουάν είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Αν και φιλόδοξος και εγωπαθής, τα όνειρά του για καριέρα στην τέχνη, έχουν αποτύχει. Είναι τεμπέλης και λάτρης του γυναικείου φύλου. Ζητάει συνεχώς την προσοχή και την αποδοχή. Και φυσικά, την παίρνει. Κατά βάση όμως είναι απένταρος.

UPDATE

Από τον Χάβελ στον πυρήνα του ελληνικού δημοσίου: Το “Μεμοράντουμ” είναι η αλληγορική και σύγχρονη παράσταση που δεν πρέπει να χάσεις

Βαγγέλης Βλασσόπουλος

Καταλήγει να κληρονομεί το μπαρ του πατέρα του. Δεν έχει σκοπό να αναβιώσει την χαμένη αίγλη του νυχτερινού μαγαζιού, όμως καταφέρνει να ανακαλύψει και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του. Ποια είναι αυτή; Η πειθώ στον λόγο του. Μαγνητίζει του συνομιλητές του. Προσηλυτίζει τους μοναδικούς θαμώνες του μαγαζιού, δίνοντας τους βαρύγδουπες υποσχέσεις. Γίνεται δάσκαλος τους, ακόμα και Μεσσίας.

Ξέρει να λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν. Επιθυμούν να γίνουν μια νέα, καλύτερη και απελευθερωμένη εκδοχή του εαυτού τους. Υιοθετούν αφοσιωμένοι τα πιστεύω και τις ιδεολογίες του και ακολουθούν την πορεία που τους δείχνει ο Δον Ζουάν. Μια πορεία που όμως εξυπηρετεί τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες, απαλλαγμένη από ηθικούς φραγμούς. Χειραγωγεί υπέροχα τους αποπροσανατολισμένους πιστούς του. Όμως αυτή η πίστη κλονίζεται, όταν καταλαβαίνουν πως όλα ήταν φούμαρα.

Οι συνέπειες είναι αλυσιδωτές. Ο Δον Ζουάν καταλήγει μόνος του, αλλά δεν κάνει αυτοκριτική, αδιαφορεί πλήρως για όσα προκαλούν οι πράξεις του. Άλλωστε, είναι δύσκολο, όπως λέει, να είσαι άντρας σήμερα.

Βαγγέλης Βλασσόπουλος

Η παράσταση «Δον Ζουάν» διεισδύει στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής. Είναι ένα έργο που ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας και προβληματισμού. Άλλωστε, βγαίνοντας από το θέατρο, άκουσα κάποιες παρέες να προσπαθούν να αναλύσουν σκηνές. Επί της ουσίας, καταπιάνεται με την πατριαρχία, τις σχέσεις των δύο φύλων, την χειραγώγηση, την κακοποίηση, τη θέση της γυναίκας και την επιβεβαίωση που θέλουν οι άνθρωποι από τους γύρω τους. Στερεότυπα της κοινωνίας που η παράσταση τα διακωμωδεί με πολύ έξυπνο τρόπο.

Ίσως το μόνο αρνητικό, είναι πως τα μηνύματα είναι τόσα πολλά και κάποιες φορές μπερδεμένα, καθώς αναμειγνύονται και με το τραγούδι. Αλλά και πάλι, είναι μια παράσταση που αφηγείται μια ανανεωμένη εκδοχή του Δον Ζουάν, ρίχνοντας τον προβολέα σε όλα αυτά που υπάρχουν στην κοινωνία, αλλά δεν έχουν ξεπεραστεί.

Ο Πάνος Βλάχος είναι εκπληκτικός σε αυτό που κάνει, πραγματικά μοιάζει ακούραστος στη σκηνή. Όμως, το ίδιο υπέροχοι είναι και οι Κώστας Φιλίππογλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Ειρήνη Μπούνταλη και Μελίνα Βαμπούλα.

Info:

Θέατρο Βεάκη - Δον Ζουάν

Εισιτήρια ΕΔΩ.