Το βίντεο που ανέβηκε στο snapchat και δείχνει το μοντέλο να κυκλοφορεί με κοντή φούστα.
Μα τι σχέση μπορεί να έχει ο αυστηρός ισλαμικός νόμος και πώς αυτός εφαρμόζεται στα κράτη της Ανατολής με τη θέση τη γυναίκας στη Δύση, ίσως να αναρωτιέσαι. Ο δικός μας κόσμος από τον κόσμο των "άλλων" απέχει χιλιάδες μίλια μακριά. Σωστά; Λάθος. Απλά στη Δύση τις γυναίκες δεν μας συλλαμβάνουν - ακόμα - επείδη δεν τηρούμε τους κανόνες περί αμφίεσης, αν και τώρα που το σκέφτομαι στην ελβετική περιοχή του Ticino, το 2015, απαγορεύτηκε η ενδυμασία των γυναικών με μπούρκα ή νικάμπ σε δημόσιους χώρους και όσες παραβιάζουν το νόμο καλούνται να πληρώσουν πρόστιμο μέχρι και 6.500 λίρες, ενώ η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που απαγόρευσε την μπούρκα (το 2010 με ισχύ από το 2011) ήταν η Γαλλία. Παρόμοιες νομοθεσίες, να πούμε πως έχουν ήδη περάσει στο Βέλγιο και την Ολλανδία, και πως όλες αυτές οι απαγορεύσεις, λίγο πολύ έγιναν στον απόηχο της αυξημένης τρομοκρατικής απειλής.
Και πάντα υπάρχει και η ερωτήση "τι φορούσατε;", που γίνεται σε θύματα βιασμού, λες και ένα crop top ή ένα χαμηλοκάβαλο στενό τζιν έχουν πάνω τους τη φωτεινή επιγραφή "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" και είναι φυσιολογικό να προκαλούν βίαιες σεξουαλικές ορμές στους άντρες.
Με δικαιολογία την ασφάλεια (από τρομοκράτη ή βιαστή) και τη θρησκεία η πατριαρχία επιβάλει στις γυναίκες τι θα βάλουν ή τι θα βγάλουν.Να μην ξεχάσουμε και την Αμερική σε αυτό το σημείο και το ξεδιάντροπο "να ντύνεστε σαν γυναίκες στη δουλειά", μία εντολή του Donald Trump στις υπαλλήλους, που εργάζονται στην διοίκησή του.
Η πατριαρχία, βλέπετε, κρύβει πολλά "εργαλεία" μέσα στο βαλιτσάκι της: ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό και τη διχόνοια μεταξύ των γυναικών ("πώς είναι έτσι ντυμένη, το τσ@$ι"), κρατάει τις γυναίκες σιωπηλές ("σσσσσ, τι θα πει ο κόσμος"), υποτιμά την ικανότητα των αντρών να αναθρέψουν παιδιά ("το παιδί θέλει τη μάνα"), αγνοεί τους ευαίσθητους και ήσυχους άντρες ("παραείναι ντροπαλός, οι άντρες δεν είναι έτσι"), κριτικάρει τις γυναίκες που έχουν άποψη και δεν φοβούνται να την εκφράσουν ("πώς κάνει έτσι η υστερικιά;"), ταυτίζει τον ανδρισμό με την επιθετικότητα, τα λεφτά, τη σωματική δύναμη και την κυριαρχία ("αυτός είναι ο άντρας, ο σωστός").
Σαφώς και οι άντρες μπορούν να βιώσουν τις αρνητικές συνέπειες της πατριαρχίας, αλλά δεν βιώνουν το σεξισμό, όπως και οι λευκοί άνθρωποι μπορούν να βιώσουν τις αρνητικές συνέπειες της λευκής υπεροχής, αλλά δεν βιώνουν το ρατσισμό. Η αποσυναρμολόγηση αυτών των δομών μας βοηθά όλους, ενώ αγνοώντας τους, είτε στο όνομα της "ενότητας" είτε στο "έλα μωρε, έτσι είναι τα πράγματα στη Σουηδική Αραβία", τις βοηθά να παραμένουν και να γίνονται ακλόνητες.
Τι κάνουμε, λοιπόν, από εδώ και πέρα; Όπως προανέφερα, αυτά είναι μερικά "εργαλεία", με τα οποία χτίζεται η πατριαρχία, είναι όμως μόνο "εργαλεία" - και μπορούμε να τα αντικαταστήμουμε με άλλα. Και να θυμάστε πως όταν μία πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα
