Περπατώντας στην έκθεση μπορεί κανείς να δει T-shirts, φόρμες και μία παιδική μπλούζα.
Θύματα βιασμού έγραψαν εθελοντικά μία μικρή περιγραφή του τι φορούσαν όταν βίωσαν σεξουαλική βία και αυτές οι περιγραφές χρησιμοποιήθηκαν για να βρεθούν ρούχα για την έκθεση.
"Αυτό που παρατηρεί κανείς αμέσως είναι πως αυτά είναι πολύ φυσιολογικά ρούχα που θα φορούσε οποιοσδήποτε και όχι εκκεντρικά κοστούμια από latex," δήλωσε η Liesbeth Kennis, μία εργαζόμενη υποστήριξης του CAW, σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη με τον ραδιοφωνικό σταθμό του Βελγίου, VRT Radio 1.
"Υπάρχει μέχρι και ένα παιδικό T-shirt Μικρό μου Πόνυ στην έκθεση. Αυτό είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τα περισσότερα θύματα βιασμού θυμούνται ακριβώς τι φορούσαν όταν τους επιτέθηκαν," συμπλήρωσε.
"Υπάρχει μόνο ένα άτομο υπεύθυνο, το ένα άτομο που θα μπορούσε να είχε αποφύγει τον βιασμό: ο δράστης."
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει σημασία τι φορούσε το θύμα όταν δέχθηκε επίθεση -κοστούμι από latex ή φαρδύ φούτερ και τζιν- πολλές φορές καταναλώνεται πολύς χρόνος στο να επικεντρώνεται η προσοχή στο θύμα και όχι τον δράστη, και την κουλτούρα του βιασμού που κατακλύζει όλον τον πλαντήτη.
Το να υποθέτουμε πως κάποια/ος που φλερτάρει, φοράει αποκαλυπτικά ρούχα ή πίνει αλκοόλ, έχει το φταίξιμο αν πέσει θύμα βιασμού, όχι μόνο είναι λάθος, αλλά αποκαλύπτει βαθιά άγνοια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του προέδρου Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας Γρηγόρη Λέων στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στην Ελλάδα οι βιασμοί ξεπερνούν τους 4.500 το χρόνο, ενώ ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό αυτών καταγγέλεται στην αστυνομία. Τα τελευταία χρόνια, μόνο 200 βιασμοί το χρόνο δηλώνονται στις αρχές. Η Ελλάδα είναι η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό καταγεγραμμένων βιασμών στον κόσμο.
Ας ελπίσουμε πως η συγκεκριμένη έκθεση θα βοηθήσει την εκπαίδευση του κόσμου που πιστεύει πως τα θύματα βιασμού "το ζητούσαν" με το να φορούν αποκαλυπτικά ρούχα, ωστόσο υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
