Η χθεσινή συνέντευξη του Γιώργου Καπουτζίδη μας έβαλε σε σκέψεις για τον ορισμό του «φυσιολογικού» και της προσωπικής ευτυχίας
Σύρμα Κιουπελόγλου
2 Μαρτίου 2021
Χθες στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ είδαμε όλοι τον ηθοποιό και σεναριογράφο, Γιώργο Καπουτζίδη σε μία συνέντευξη – τοποθέτηση, όχι μόνο σε όσα του καταλογίζει ο Αλέξης Κούγιας αλλά και σε όσα μπορεί να καταλογίζει η κοινωνία ή η Πολιτεία χρόνια τώρα σε ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες. Ο λιγότερο κλισέ άνθρωπος της ελληνικής τηλεόρασης μίλησε προτάσσοντας την αλήθεια του και αυτό αρκεί για να κερδίσεις «έναν ωραίο και δίκαιο αγώνα» σε μία εποχή που όλοι αυτό ψάχνουμε.
Πρόσφατα ο κ. Κούγιας χρησιμοποιώντας «περίτεχνες» δικανικές μεθόδους απείλησε με μηνύσεις όποιον αναφερθεί ξανά στον πελάτη του, τον κατηγορούμενο για κατά συρροή βιασμό ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη. Ανάμεσα στα πρόσωπα που ανέφερε στις πρόσφατες δηλώσεις του και με το οποίο ασχολήθηκε αρκετά ήταν και αυτό του κ. Καπουτζίδη. Μέσα σε αυτές προσέβαλε την σεξουαλική του ταυτότητα, όρισε τι είναι «φυσιολογικό» και ανήγγειλε ότι του επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση στα δικαστήρια. Αφορμή γι’αυτό στάθηκε ένα post του ηθοποιού στο οποίο απαντούσε στις δηλώσεις του κ. Κούγια ως προς τον «μοναδικό» δρόμο για την ευτυχία.
Οι δημόσιες αυτές δηλώσεις ενός ανθρώπου όπως ο κ. Κούγιας δεν έρχονται να μας ξαφνιάσουν, όπως άλλωστε δεν ξάφνιασαν και τον κ. Καπουτζίδη, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει όλη αυτή την τοξικότητα σε κάτι σημαντικό, σε κάτι με νόημα. Η εποχή μας καλεί να μιλήσουμε ανοιχτά πια. Κι εκείνος δεν δίστασε να το κάνει. Αποτέλεσε τη φωνή εκατομμυρίων ανθρώπων στην χώρα μας που μέχρι τώρα δεν ήταν το ίδιο ορατοί.
Εν έτει 2021 είναι τραγικό το γεγονός πως η σεξουαλική προτίμηση κάποιου τον μετατρέπει αυτόματα σε πολίτη β’ κατηγορίας, ότι τα παιδιά στο σχολείο τον δείχνουν με το δάκτυλο και ότι η Πολιτεία τον αφήνει εκτεθειμένο νομικά και κοινωνικά. Πώς είναι δυνατόν να απαιτούμε από 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο για την ευτυχία; Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να απαιτήσουμε να είναι ίσοι και να έχουν την ίδια ευκαιρία να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο για την ευτυχία.
Ο κ. Καπουτζίδης αρκέστηκε στο να μιλήσει για την δική του προσωπική πορεία ευτυχίας χωρίς γενικεύσεις και υποδείξεις. Πέρασε μέσα από στερεότυπα και στίγματα που ήθελαν να του φορτώσουν άλλοι για να καταλήξει πως μόνο όταν σταμάτησε να ντρέπεται και να φοβάται, βρήκε την πραγματική ευτυχία και αυτό ήταν το μόνο σχόλιο που έκανε για τις πρόσφατες αποκαλύψεις στον καλλιτεχνικό χώρο.
Οι άνθρωποι που είναι αδύναμοι, που έχουν βρεθεί στην πλευρά του θύματος, που είναι διαφορετικοί από εμάς, που για πολλούς παρεκκλίνουν από αυτό το «φυσιολογικό», μας χρειάζονται όλους δίπλα τους στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν το αυτονόητο, τον σεβασμό που τους χρωστάμε ως κοινωνία. Γιατί καμιά ιδιότητα μας δεν είναι πιο σημαντική από αυτή του ανθρώπου. Κι αυτό πρέπει να μας γίνει μάθημα.
Χθες ακούστηκαν όμορφα πράγματα στον αέρα της ΕΡΤ, πράγματα που χρειαζόμασταν να ακούσουμε είτε είμαστε γονείς, παιδιά, εκπαιδευτικοί, πολίτες. Ευτυχώς ακούστηκαν από έναν άνθρωπο που το έκανε με ευαισθησία και ευγένεια και είχε ως στόχο την ελπίδα, την δική του ελπίδα ότι «όταν τελειώσει αυτή η συνέντευξη ένας πατέρας θα κοιτάξει τον γκέι γιο του ή την γκέι κόρη του με υπερηφάνεια, όπως με κοιτάει εμένα ο μπαμπάς μου. Αυτό θα είναι το κέρδος».
Δείτε ακόμη:
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits