Μήπως ο σκυλάκος σας βιώνει άγχος αποχωρισμού; Πώς θα το καταλάβετε και τι να κάνετε για αυτό

Όσοι έχουμε σκύλο, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει ο όρος άγχος αποχωρισμού. Εξαιτίας της πανδημίας, επειδή περνάμε περισσότερο χρόνο στο σπίτι, βλέπουμε πόσο δυσκολεύεται όταν φεύγουμε. Και ενώ όλα τα κατοικίδια αγαπούν τους ιδιοκτήτες τους – είναι η οικογένειά τους, άλλωστε – το άγχος αποχωρισμού μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερο πρόβλημα και στις δύο πλευρές. Παρακάτω λοιπόν, θα δούμε μερικές χρήσιμες πληροφορίες που μας αφορούν.

Τι είναι το άγχος αποχωρισμού;

Πρόκειται για μία κατάσταση στην οποία ο σκύλος μας βιώνει εξαιρετικά μεγάλο στρες, επειδή απομακρύνεται από τον ιδιοκτήτη του ή άλλους ανθρώπους με τους οποίους αισθάνεται άνετα. Επειδή πρόκειται για ένα εγγενώς κοινωνικό ζώο, έχει την τάση να εμφανίζει άγχος αποχωρισμού επειδή δε θέλει να μένει μόνο.

#NOW

Γαβγίζετε στον σκύλο σας για πλάκα; Πρέπει να το σταματήσετε και υπάρχει λόγος

«Ένας υγιής και ισορροπημένος σκύλος θα προτιμήσει να είναι με τους ανθρώπους του, κι όχι χωρίς αυτούς», σύμφωνα με τη διευθύντρια του Andrea Arden Dog Training, Joanen Basinger.

Ακριβώς όπως τα μωρά, έτσι και τα κουτάβια θέλουν προσοχή και τρυφερότητα. Κι εμείς τους τη δίνουμε απλόχερα, ώστε να αισθανθούν ασφάλεια, όταν μεγαλώσουν. Αυτό λειτουργεί, στις περισσότερες περιπτώσεις. Αν όμως υιοθετήσαμε ένα αδεσποτάκι ή κάποιο εγκαταλελειμμένο σε καταφύγιο, θα νιώθει φόβο κάθε φορά που απομακρυνόμαστε από εκείνο, όταν αλλάζουμε κάτι στην καθημερινή του ρουτίνα, όταν τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα συνηθέστερα συμπτώματα άγχους αποχωρισμού είναι το έντονο γάβγισμα και το κλάμα, η τάση καταστροφής επίπλων όταν λείπουμε από το σπίτι, η ούρηση και η αφόδευση, αλλά και η ανορεξία. Επειδή δεν είμαστε εκεί για να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά τους, μάλιστα, συχνά τα αποδίδουμε σε κακή διαγωγή ή πλήξη.

Επίσης, αν μας παίρνουν από πίσω την ώρα που πλησιάζουμε την πόρτα, αν αποκτούν ταχυκαρδία, αν αυτοτραυματίζονται ή αν κάνουν εμετό, είναι ώρα να ανησυχήσουμε.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Καταρχάς, χρειάζεται να κάνουμε μία κουβέντα με τον κτηνίατρό μας, ο οποίος θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα. Έπειτα, έχοντας τη διάγνωση, δεν έχουμε παρά να συμβουλευτούμε έναν εκπαιδευτή, ο οποίος θα βοηθήσει το κατοικίδιό μας να διαχειριστεί αυτά που αισθάνεται και, τελικά, να τα ξεπεράσει και να νιώσει έτοιμο να ανεξαρτητοποιηθεί.