Αν νομίζετε πως η εισβολή στην Ουκρανία δεν σας αφορά, ώρα να αναθεωρήσετε
Στεφανία Παπαδημητρίου
24 Φεβρουαρίου 2022
Είναι πολύ εύκολο να αποστασιοποιηθούμε από τον πόλεμο που ξέσπασε στην Ουκρανία. Να διαβάζουμε τις ειδήσεις και να παρακολουθούμε τις εξελίξεις λες και πρόκειται για ταινία. Λες και, επειδή δεν συμβαίνει σε εμάς, δε συμβαίνει καθόλου. Λες και είναι κάτι πολύ μακρινό.
Μπορεί να μην έχουμε ιδέα τι συμβαίνει. Να ακούσαμε απλώς ότι ο Putin ανακοίνωσε την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων προς τη γειτονική του χώρα και να αλλάξαμε κανάλι, ή να το διαβάσαμε σε κάποιο IG story κι απλώς να το προσπεράσαμε. Ήρθε η ώρα, όμως, να μάθουμε όχι απλώς ότι ο πόλεμος είναι κακός, γιατί ήδη το γνωρίζουμε καλά, αλλά και πως είναι υπόθεση όλων μας.
Σήμερα, το ζουν οι Ουκρανοί. Αύριο, κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι στη θέση τους. Παρακάτω, θα δούμε τους λόγους που δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια.
Αντίσταση στην αποικοκρατία
Οι Ρώσοι ηγέτες έχουν στόχο να επαναποκτήσουν τον έλεγχο των κρατών που πέρασαν χρόνια παλεύοντας για την ανεξαρτησία τους. Η Ουκρανία θέλει απλώς να απελευθερωθεί και να πορευθεί στο δικό της μέλλον, χωρίς να απειλεί τη Ρωσία.
Αν πιστεύουμε, λοιπόν, στη δημοκρατία και την ελευθερία, είναι χρέος μας να στηρίξουμε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και την εδαφική της ακεραιότητα, την εθνική της αυτοδιάθεση και τη δημοκρατική της διακυβέρνηση. Αν θεωρούμε σημαντικό το να κάνουμε το σωστό, ως παγκόσμια κοινότητα δεν πρέπει να σταματήσουμε να στηρίζουμε τον αγώνα της Ουκρανίας για την ελευθερία της.
Ο πόλεμος σε αριθμούς
- Έχουν χαθεί 14 χιλιάδες ζωές εξαιτίας της παράνομης κατοχής της Κριμαίας και τον πόλεμο στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας.
- Ενάμισι εκατομμύριο πολίτες έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από το 2014.
Αν γινόταν εισβολή στη Ρωσία, αναλυτές προβλέπουν 50 χιλιάδες νεκρούς άμαχους πολίτες και 1 έως 5 εκατομμύρια πρόσφυγες που θα αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γιατί #StandWithUkraine; Γιατί από το 1149 μ.Χ. η Ρωσία προσπαθεί να εισβάλλει σ’ αυτήν σχεδόν κάθε αιώνα. Δεν έχει συμβεί ποτέ το αντίστροφο. Το μόνο που ζητούν οι Ουκρανοί, είναι η ειρήνη και η ελευθερία να ζήσουν στη χώρα τους.
Αβεβαιότητα στην τροφή
Η κατάσταση αβεβαιότητας που επικρατεί στην Ουκρανία, απειλεί την παγκόσμια ειρήνη σε μία εποχή παγκόσμιας ανασφάλειας σε ό,τι αφορά την τροφή – πολλά κράτη της Μέσης Ανατολής και της Νοτίου Ασίας εξαρτώνται από τις εξαγωγές της Ουκρανίας. Το Ισραήλ και η Λιβύη, για παράδειγμα, παίρνουν το 40% του σίτου που καταναλώνουν από εκεί.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η ανασφάλεια στην τροφή συσχετίζεται με την πολιτική αστάθεια και την τρομοκρατία.
Καταπάτηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Οι πολιτικές διώξεις του Κρεμλίνου στην Κριμαία έχουν καταγραφεί. Θα αναφέρουμε την καταδίκη 7 ακτιβιστών από την οργάνωση Crimean Solidarity, η οποία παρέχει οικονομική και νομική βοήθεια στις οικογένειες των Tatar, σε φυλάκιση 13 έως 19 ετών.
Παράλληλα, καταπατάται κάθε θρησκευτική ελευθερία. Καθολικοί, Προτεστάντες, Μουσουλμάνοι και Ουκρανοί Ορθόδοξοι απαγορεύεται να ασκήσουν την πίστη τους σε περιοχές που βρίσκονται υπό ρωσική κατοχή.
Η Ρωσία εξακολουθεί να καταπιέζει τους ιθαγενείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Κριμαίας και κατέστησε παράνομους τους Mejli, το εκλεγμένο σώμα που τους εκπροσωπεί.
Πολυφωνία στην πολιτική
Η Ουκρανία έκανε μεγάλη πρόοδο προς τη δημοκρατία, από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης κι έπειτα. Υπάρχει ανταγωνισμός στη πολιτική, ελευθερία τύπου και λόγου, και ενεργή κοινωνία που έχει σταματήσει προσπάθειες επαναφοράς της απολυταρχίας.
Η υποστήριξη της Ουκρανίας δεν επιβάλλει την οικοδόμηση κάποιου έθνους όπως στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, εφόσον ήδη υπάρχει βαθιά στήριξη της δημοκρατίας στην Ουκρανία, αλλά και επιτεύξιμοι στόχοι που τίθενται δημοκρατικά, από τον ουκρανικό λαό.
Η αδυναμία προς τη Ρωσία ισοδυναμεί με πράσινο φως στην Κίνα
Η Κίνα παρακολουθεί προσεκτικά πώς αντιδρούν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση στη ρωσική επίθεση. Από το 2014 κι έπειτα, βλέπουμε μία κραυγαλέα καταπάτηση διεθνών νόμων και συμφωνιών, ανάμεσά τους η Τελική Πράξη του Ελσίνκι, το Υπόμνημα της Βουδαπέστης, το καταστατικό του ΟΗΕ και οι συμφωνίες του Μινσκ. Η Ρωσία είχε υπογράψει τα πάντα.
Παρότι η Ουκρανία έκανε πρόοδο στη συμφωνία του Μισκ, η Ρωσία παρέμεινε στάσιμη. Αρνήθηκε να κάνει πίσω στη χρήση βαρέων οπλικών συστημάτων ή την παράδοση του ελέγχου των συνόρων στην Ουκρανία, ενώ περιόρισε την κίνηση διεθνών παρατηρητών και παραβίαζε διαρκώς τη συμφωνία περί κατάπαυσης του πυρός.
