Οι πρώτοι κολυμβητές της μέρας, βουτάνε στη θάλασσα από τα βραχάκια της παραλίας του Αλίμου. Τους κοιτάζουμε με μια μικρή ζήλια που δεν είμαστε στη θέση τους – ή τουλάχιστον όχι το ίδιο ξέγνοιαστοι εκείνη τη στιγμή. Ο Μιχάλης Οικονόμου βρίσκεται στην τελική ευθεία προβών για την πρεμιέρα των «Περσών» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στην Επίδαυρο, ενώ έχει μόλις τελειώσει τον πρώτο κύκλο προβών για την συμμετοχή του στο χειμερινό «Ντα» στο «Ιλίσσια» και τα γυρίσματα για την σειρά της ΕΡΤ «Τα καλύτερα μας χρόνια». Θα έλεγε κανείς πως διανύει μια πολύ δημιουργική περίοδο, που ο ίδιος ονομάζει «περίοδο ωριμότητας στη σχέση του με το θέατρο».
Δύσκολο, από την άλλη, να συνειδητοποιήσεις πως έχουν περάσει χρόνια από την εποχή που ο Μιχάλης Οικονόμου πρωτοδιακρίθηκε στο θέατρο, πήρε το βραβείο Χορν, επέλεξε τις θεατρικές του οικογένειες και σταμάτησε να είναι αυτό που στην Ελλάδα λέμε «νέος ηθοποιός».
Σε αυτό ίσως ευθύνεται και ο ίδιος. Στα 42 του χρόνια, ο Οικονόμου διατηρεί την καρδιά ενός παιδιού, σε κερδίζει με μια γνήσια αθωότητα κι ένα θετικό βλέμμα. Και ο μόνος λόγος που σε επαναφέρει στον χρόνο που έχει περάσει είναι οι αναφορές στον μικρό του γιο. Κι αυτό είναι, πιθανότατα, το πιο μεγάλο άλμα που έχει κάνει στη ζωή του τελευταία , ανάμεσα σε πολλά άλλα για μια καλύτερη, πιο συμπεριληπτική και πιο αθώα κοινωνία.
