Jean-Luc Godard: 8 ταινίες του που πρέπει να δεις έστω μια φορά στη ζωή σου
Κλέλια Φατούρου
13 Σεπτεμβρίου 2022
Το enfant terrible του γαλλικού κινηματογράφου μετρά δεκαετίες αντισυμβατικής καριέρας, γεμάτη προκλήσεις, περιπέτεια και αμφιλεγόμενες επιλογές.
Από τις pop-art ευαισθησίες του, στα πολιτικά μηνύματα μηνύματα της δεκαετίας του '70 και στα αφηρημένα projects που ακολούθησαν, ο Jean-Luc Godard ήταν ένας σκηνοθέτης πρωτοπόρος και ο άνθρωπος κλειδί πίσω από το γαλλικό nouvelle vague. Έχει επιδράσει στη δουλειά των Quentin Tarantino, Martin Scorsese και Jim Jarmusch.
Πέθανε στα 91 του χρόνια αφήνοντας πίσω του μία σπουδαία παρακαταθήκη. Με αφορμή τον θάνατο του εκπροσώπου του nouvelle vague, σου προτείνουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του Godard, που καλό είναι να δεις, έστω μια φορά στη ζωή σου.
Breathless (1960)
Ο σκηνοθέτης έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία Breathless και σε αυτή θα δεις πολλά γνώριμα στοιχεία των σύγχρονων δημιουργών. Κάμερα που δεν κινείται σταθερά, το μηδενιστικό attitude των πρωταγωνιστών, ο αυθορμητισμός και η έλλειψη σεναρίου.
Contempt (1963)
Βασισμένο στο ιταλικό μυθιστόρημα του Alberto Moravia, παρακολουθούμε μία προβληματική παραγωγή ταινίας μαζί με έναν προβληματικό γάμο. Ένας σεναριογράφος θέλει να μεταφέρει μία θεατρική παράσταση στη μεγάλη οθόνη αλλά έχει προβλήματα με τον παραγωγό, τον σκηνοθέτη και τη σύζυγό του. Μία ρομαντική τραγωδία, μία κριτική στη βιομηχανία του σινεμά και η αγαπημένη Brigitte Bardot.
Pierrot le Fou (1965)
Δύο εραστές, η Anna Karina και ο Jean-Paul Belmondo συναντιούνται μέσα από εμπόδια. Αυθόρμητα μουσικά χορευτικά, μπόλικο δράμα με δράση και πάρα πολύ συναίσθημα.
Vivre Sa Vie (1962)
Και πάλι η Anna Karina, αυτή τη φορά ως Nana, μία Παριζιάνα που γίνεται sex worker επειδή χρειάζεται τα χρήματα. Η ταινία χωρίζεται σε 12 κεφάλαια μέσα από προσέγγιση ντοκιμαντέρ, σε black and white. H Nana γελάει, κλαίει, χορεύει, καπνίζει, πίνει, φιλοσοφεί, ζει.
Alphaville (1965)
Το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας δεν έλειπε από κάποιες ταινίες του Godard και το Alphaville είναι η απόδειξη. Φουτουριστική αισθητική που παντρεύεται με το απρόσωπο ψυχρό στιλ των 60s.
Masculin Feminin (1966)
Όταν ένας νεαρός πολιτικά ιδεαλιστής γοητεύεται από μία ανερχόμενη ποπ τραγουδίστρια, γρήγορα ανακαλύπτουν και οι δύο πόσο διαφορετικά πιστεύω έχουν. Μία ταινία που αποτυπώνει ιδανικά τη γαλλική νιότη των 60s.
Goodbye to Language (2014)
Ο πειραματισμός του έχει πάει πλέον ένα βήμα παραπέρα χρησιμοποιώντας 3D κινηματογράφηση με εικόνες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Οι φιλοσοφικές και πολιτισμικές αναφορές δεν λείπουν ούτε από το σύγχρονο έργο του.
The Image Book (2018)
Πρόκειται για μία σειρά από ταινίες, πίνακες και μουσικά κομμάτια που ενώνονται υπό την αφήγηση του Godard. Περιγράφει την ιστορία του σινεμά, τα τερατώδη γεγονότα του 20ου και 21ου αιώνα, όπως το Ολοκαύτωμα και τις ευθύνες του σκηνοθέτη απέναντι στο κοινό του.
