Ο ψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης, διευθυντής Ψυχικής Υγείας του Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού, είναι σχεδόν απόλυτος: «Το πρόβλημα δεν είναι η Κιβωτός του Κόσμου. Το πρόβλημα είναι τα ιδρύματα. Σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές της UNICEF, ένα παιδί σε ίδρυμα έχει 85% πιθανότητα να κακοποιηθεί σωματικά από τα άλλα παιδιά και 25%-30% να κακοποιηθεί σεξουαλικά επίσης από άλλα παιδιά, πέρα από την τυχόν κακοποίηση από το προσωπικό». Για να συμπληρώσει ότι «για βρέφη και νεογνά το να διαβιούν σε ιδρυματικό πλαίσιο, χωρίς εξατομικευμένη σχέση με έναν – και πάντα τον ίδιο – ενήλικο, προκαλεί μη αναστρέψιμες εγκεφαλικές βλάβες».
Για τον ειδικό, το βασικό ερώτημα είναι ένα: Θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης που στέλνει θυματοποιημένα παιδιά να θυματοποιηθούν ξανά σε ιδρύματα; Θεωρεί πολύ υψηλό το ανώτατο όριο των 20 παιδιών ανά δομή που τέθηκε με περσινή ΚΥΑ: «Το αμέσως επόμενο στην ΕΕ είναι στην Πολωνία, 14 παιδιά σε μια δομή, μετά στην Ουγγαρία με 10-12 και στις υπόλοιπες είτε έχουν καταργηθεί τα ιδρύματα, τουλάχιστον για τα τυπικής ανάπτυξης παιδιά, ή είναι σε πορεία βαθμιαίας εξάλειψης ή διατήρησης πολύ μικρών δομών, των δύο-τεσσάρων παιδιών, κυρίως για εφήβους με προβλήματα συμπεριφοράς».
«Ποιος έλεγχος εξασφαλίζει ένα μάτι κοντά τους 24 ώρες το 24ωρο;» αναρωτιέται ο ψυχίατρος. Και εξηγεί ότι ο έλεγχος ασκείται από τους δυο-τρεις κοινωνικούς λειτουργούς που υπάρχουν ανά περιφέρεια και εποπτεύουν δεκάδες ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων αυτών για ηλικιωμένους, άτομα με αναπηρίες, χρονίως πάσχοντες: «Θα πάνε μία ή δύο φορές τον χρόνο. Ακόμη και έναν στρατό από κοινωνικούς λειτουργούς να είχαν, πάλι θα πήγαιναν μία φορά το δίμηνο. Πώς θα ελέγχονταν οι παραβιάσεις που συμβαίνουν τη νύχτα ή το Σαββατοκύριακο;»
Η μόνη εναλλακτική
«Ενα παιδί που πρέπει να απομακρυνθεί από το σπίτι του δεν πρέπει να πάει ούτε σε ίδρυμα ούτε σε νοσοκομείο, αλλά σε ανάδοχη οικογένεια. Μια αναδοχή που δεν θα αντιμετωπίζεται ως η fast track υιοθεσία όπως στην Ελλάδα» επιμένει ο Γιώργος Νικολαΐδης. Μια κανονική αναδοχή φιλοξενεί το παιδί, το φέρνει σε επικοινωνία, υπό προστατευόμενους όρους, με τη βιολογική του οικογένεια, όσο δεν είναι αυτό τραυματικό, και είναι συχνά παροδική. «Στο μεταξύ, πέφτουν οι υπηρεσίες επάνω στη φυσική οικογένεια για να βελτιωθούν τα πράγματα ώστε γρήγορα να γυρίσει το παιδί στην οικογένειά του με ασφάλεια».
Τα συμφέροντα
Η αντίσταση στην αναδοχή προέρχεται, κατά τον ίδιο, από το σύμπλεγμα συμφερόντων γύρω από τα ιδρύματα. «Υπάρχουν επαγγελματικές ομάδες που έχουν περάσει όλον τον επαγγελματικό βίο τους στα ιδρύματα και δυσκολεύονται να αλλάξουν ρόλο», εξηγεί, «υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα και η διαχείριση μιας μεγάλης ακίνητης περιουσίας», συμπληρώνει και προσθέτει την επικοινωνιακή διάσταση: «Ποιος προβεβλημένος πολιτικός δεν έχει φωτογραφηθεί χαϊδεύοντας κεφάλια παιδιών σε ίδρυμα;».
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Ευχαριστούμε θερμά το ΕΛΙΖΑ – Σωματείο Ενάντια στην Κακοποίηση του Παιδιού για τις πολύτιμες πληροφορίες
Διεύθυνση: Ερμού & Χριστοπούλου 2, 10563 Αθήνα
