Την Κυριακή 2 Απριλίου, από τις 10:30 – 18:30 αξίζει να επισκεφθείτε τους χώρους του Blue Bell στην 1η Πλατεία του Παλαιού Ψυχικού για τον καλύτερο σκοπό. Ο δεύτερος μήνας της άνοιξης ξεκινάει με την πιο γιορτινή διάθεση από το ΕΛΙΖΑ – Σωματείο Ενάντια στην Κακοποίηση του Παιδιού.
To Σωματείο μάς περιμένει όλους να γιορτάσουμε την άνοιξη με πολλές επιλογές αγορών και πασχαλινών δώρων, προσφέροντας παράλληλα στο τόσο σημαντικό έργο του ΕΛΙΖΑ, που προφυλάσσει κάθε παιδί από κάθε είδους κακοποίηση.
Η βόλτα κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο σε συνδυασμό με την ημέρα προσφοράς για έναν σημαντικό σκοπό θα είναι το καλύτερο ξεκίνημα του μήνα γι' αυτό δεν πρέπει να το χάσετε.
Οι άνθρωποι του ΕΛΙΖΑ κοιτάνε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση της αποτροπής της βίας στα παιδιά, εκφράζοντας το ίδιο μήνυμα «Μηδενική Ανοχή στην Παιδική Κακοποίηση». Για την επίτευξη του στόχου τους, βαδίζουν σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, ενημερώνοντας, εκπαιδεύοντας, χτίζοντας δομές αναγνώρισης της κακοποίησης. Για τους ανθρώπους του ΕΛΙΖΑ, η πρώιμη πρόληψη και η αναγνώριση της κακοποίησης είναι το σημαντικότερο βήμα για μία υγιή ενήλικη ζωή.
Η κραυγή βοήθειας της Ελίζας δεν είχε αποδέκτες. Όσοι άκουγαν, όσοι αναφέρονταν, όσοι προσπαθούσαν, ένιωθαν αδύναμοι μπροστά σε ένα σύστημα που κώφευε ανταποκρινόμενο τυφλά μπροστά στο γράμμα του νόμου. Το παιδί ούρλιαζε για βοήθεια, τα σημάδια ήταν όλα εκεί, πάνω της, ούρλιαζαν και αυτά για βοήθεια. Η αληθινή ιστορίας της 6χρονης Ελίζας που έφυγε από τη ζωή από τα χέρια της μητέρας της και χαρακτηρίστηκε από τις αρχές της Νέας Υόρκης ως η «χειρότερη περίπτωση παιδικής κακοποίησης που είχαν δει ποτέ», στάθηκε η κινητήριος δύναμη του ΕΛΙΖΑ, του μοναδικού Μη Κερδοσκοπικού Σωματείου που μάχεται για το τέλος της κακοποίησης στα παιδιά.
Πόσες Ελίζες υπάρχουν; Πόσα παιδιά μας κοιτάζουν στα μάτια και εμείς γυρνάμε το βλέμμα αλλού ψελλίζοντας μία δικαιολογία ανημποριάς; 1 δισεκατομμύριο λένε οι εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών. 1 δισεκατομμύριο παιδιά κακοποιούνται ψυχικά, σωματικά, σεξουαλικά. 1 δισεκατομμύριο παιδιά μεγαλώνουν τραυματισμένα, εξευτελισμένα, πονεμένα, ανήμπορα και συναντούν την ενήλικη φάση της ζωής τους, γερασμένα.
Καθήκον του Σωματείου είναι να τα ακούσει, να τα προστατέψει, να τα φροντίσει πριν η βία ξεσπάσει πάνω τους και τα σακατέψει για μια ζωή.
