Επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ μια συνοπτική εκδοχή της κατάστασης που προκάλεσε αυτή τη δημοσίευση: Μια φορά το μήνα τρώω σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο το οποίο είναι κοντά στο σπίτι μου. Δεν είναι στη λίστα των αγαπημένων μου, αλλά έχει συμπαθητικό φαγητό. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, αποφάσισα να σπάσω το καβούκι της εσωστρέφειάς μου και βρέθηκα για φαγητό με φίλους μου που έφεραν κι ένα ζευγάρι που δεν γνώριζα.
Το φαγητό
Παρήγγειλα μια πίτσα και ένα ποτήρι κρασί. Αυτό ήταν το έναυσμα για να ειπωθούν αρκετά κατά τη διάρκεια της βραδίας.
Η αντίδραση
Γνωστός #1 (που δεν γνώριζα): Ουάου, μόλις μας είπες ότι είσαι διαιτολόγος… Γιατί τρως πίτσα για βραδινό; Δεν είναι τόσο υγιές.
Γνωστός #2 (που επίσης δεν γνώριζα): Θα τη μοιραστείς;
Όχι. Δικαίωμά μου. Δεν μοιράζομαι. Αυτή η πίτσα είναι δικιά μου. Και αν θέλετε και εσείς μπορείτε να παραγγείλετε μια δικιά σας. Αλλά αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε είναι να με κρίνετε επειδή ήθελα κάτι ζεστό και λιπαρό στην κοιλιά μου στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας. Και επίσης δεν μπορείτε να μου ζητήσετε να μοιραστώ το φαγητό μου γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, είμαι απόλυτα προστατευτική με το φαγητό μου.
Αυτό το τελευταίο περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο – παραδείγματα όπως αυτό μπορεί να μην συμβαίνουν κάθε μέρα, αλλά συμβαίνουν αρκετά συχνά. Μερικές φορές είναι απλώς ένα πλάγιο βλέμμα ή ένα άσκοπο σχόλιο ή παρατήρηση. Και μπορεί κάποιες φορές να μην τα παρατηρώ, όμως κάποιες άλλες θέλω πραγματικά να πω «Ευχαριστώ που μου είπες αυτό που ήδη ξέρω... Παρήγγειλα πίτσα για το γεύμα μου και έτυχε να τη φάω όλη».
Μπορεί να αντιδρώ με αυτόν τον τρόπο επειδή είμαι υπερευαίσθητη ή μπορεί απλώς να μην έχω υπομονή, όταν κάποιοι θέλουν να σχολιάζουν το τι παραγγέλνω. Μάλλον συμβαίνει λίγο και από τα δύο. Και παρά την προσπάθειά μου να το μετατρέψω όλο αυτό σε μια διδακτική στιγμή για να δείξω ότι οι διαιτολόγοι δεν είναι η αστυνομία τροφίμων, δεν είμαι βέβαιη ότι το πετυχαίνω πάντα.
Τρώμε για πολλούς λόγους:
- Επειδή το φαγητό έχει ωραία γεύση
- Επειδή πεινάμε
- Επειδή είμαστε με φίλους ή είναι μια ειδική περίσταση
- Επειδή το φαγητό έχει ωραία γεύση
- Επειδή είναι ώρα για φαγητό και το φαγητό είναι εκεί και έχουν περάσει λίγες ώρες από την τελευταία φορά που φάγαμε
- Επειδή το φαγητό έχει ωραία γεύση
- Επειδή νιώθουμε λίγο κουρασμένοι/μοναχικοί/ανήσυχοι/ευτυχισμένοι/(συμπλήρωσε κατά βούληση)
- Επειδή γιορτάζουμε
- Επειδή το φαγητό έχει ωραία γεύση
- Επειδή θέλουμε να δοκιμάσουμε κάτι νέο
- Και… επειδή το φαγητό έχει ωραία γεύση
Δεν θα απολογηθώ που έφαγα το φαγητό που μου αρέσει. Εμπιστεύομαι τους γευστικούς μου κάλυκες και εμπιστεύομαι το σώμα μου να μου πει αν κάτι αξίζει ή όχι. Μετά από μια μπουκιά ή δύο, αν δεν μου αρέσει, δεν θα το φάω.
Το θέμα είναι ότι ένα μόνο γεύμα δεν αντικατοπτρίζει με κανέναν τρόπο, τη συνολική ποιότητα της διατροφής κάποιου. Είναι αδύνατο να πούμε αν αυτό που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή είναι ο κανόνας. Είναι επίσης αδύνατο να γνωρίζουμε τι άλλο συνέβη εκείνη την ημέρα, εκείνη την εβδομάδα, εκείνο τον μήνα. Τη συγκεκριμένη μέρα, είχα πάει για τρέξιμο, έφαγα ένα ωραίο πρωινό και ένα ελαφρύ μεσημεριανό. Οπότε ναι, δεν ανησυχώ καθόλου για λίγο λίπος και νάτριο στο δείπνο μου. Ένα μεμονωμένο γεύμα δεν χαλάει την υγιεινή διατροφή. Ας τελειώσει η κριτική γύρω από το φαγητό.
Ήταν ισορροπημένο το συγκεκριμένο δείπνο; Όχι. Θα μπορούσα να είχα κάνει μια «καλύτερη» επιλογή από άποψη διατροφής; Ναι. Ένιωσα ενοχές ή το μετάνιωσα; Όχι.
Ο άλλος λόγος που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον για το φαγητό που τρώει, είναι επειδή δεν έχουμε ιδέα ποιο είναι το παρελθόν του ή πώς είναι αυτή τη στιγμή η σχέση του με το φαγητό. Μπορεί να υπάρχει υποκείμενο άγχος, διαταραγμένες σκέψεις και συμπεριφορές που καταστέλλονται. Το να κρίνουμε μια τέτοια στιγμή είναι απίστευτα επιζήμιο. Και φυσικά, δεν μας αφορά.
Ακόμη και ως διαιτολόγος που αξιολογεί τακτικά την ποιότητα της διατροφής και τα πρότυπα πρόσληψης, δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
