Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τον θρήνο και το πένθος, σύμφωνα με τους ειδικούς

Συναισθήματα θλίψης και θρήνου κατακλύζουν τις τελευταίες ημέρες όλους μας, μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, με 57 ανθρώπους ήδη νεκρούς και 56 αγνοούμενους. Και ενώ δεν υπάρχουν λόγια συμπαράστασης σε μια τέτοια τραγωδία, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμπιστευτούμε ειδικούς ψυχικής υγείας, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο να διαχειριστεί έστω και λίγο καλύτερα τα τραυματικά γεγονότα, τις απώλειες, την απέραντη θλίψη και τον θρήνο.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, πέρα από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, άλλες αιτίες που μπορούν να μας οδηγήσουν στην θλίψη είναι:

• Το διαζύγιο ή ο χωρισμός
• Μια σοβαρή ασθένεια, είτε πρόκειται για εμάς, είτε για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο
• Μια απόλυση
• Η απώλεια οικονομικής σταθερότητας
• Μια αποβολή
• Η συνταξιοδότηση
• Ο θάνατος του κατοικίδιου μας

H διαδικασία του πένθους

Το πένθος αποτελεί ένα άκρως προσωπικό βίωμα και δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να το διαχειριστεί κανείς. Η διαχείρισή του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της προσωπικότητάς μας, των εμπειριών μας και του πόσο σημαντική ήταν για εμάς η εν λόγω απώλεια.

#NOW

Τέμπη: Ο απολογισμός, οι ευθύνες και η σιωπή όλων «όσο ουρλιάζουν οι μανάδες»

Η διαδικασία του πένθους απαιτεί χρόνο και η επούλωση των πληγών γίνεται σταδιακά. Δεν υπάρχει κανένα καθορισμένο χρονοδιάγραμμα για το πένθος. Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται καλύτερα μέσα σε εβδομάδες ή μήνες, ενώ για άλλους, η διαδικασία του πένθους παίρνει χρόνια ολόκληρα. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας και να επιτρέπουμε στη διαδικασία να εκτυλιχθεί φυσικά.

4 μύθοι γύρω από τη θλίψη και το πένθος

Το πένθος διαρκεί έναν χρόνο

Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο κανείς μπορεί να ξεπεράσει συναισθήματα θλίψης και θρήνου. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και διαχειρίζεται διαφορετικά τις καταστάσεις, ενώ η απώλεια σε πολλές περιπτώσεις δεν ξεχνιέται, όμως γίνεται και αυτή «μέρος της ζωής».

Αν δεν κλαίμε, σημαίνει ότι δεν λυπόμαστε για την απώλεια

Το κλάμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση στη λύπη. Ωστόσο, δεν είναι η μόνη. Όσοι δεν κλαίνε μπορεί να αισθάνονται τον πόνο εξίσου βαθιά με τους άλλους και απλώς να έχουν άλλους τρόπους να το δείξουν.

Ο πόνος θα υποχωρήσει πιο γρήγορα αν τον αγνοήσουμε

Η αποδοχή των συναισθημάτων μας, είτε καλών, είτε όχι είναι καθοριστική. Πόσο μάλλον σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι σημαντικό να αφήσουμε τα συναισθήματα μας να εκτονωθούν, να βγουν από μέσα μας και να τα αποδεχτούμε- όχι να τα καταπιέσουμε.

Πρέπει να φανούμε δυνατοί μπροστά στην απώλεια

Το να νιώθουμε λύπη, θρήνο, φόβο ή μοναξιά είναι μια φυσιολογική αντίδραση στην απώλεια και δεν φανερώνει αδυναμία.

Ας μη ξεχνάμε πως είναι σημαντικό να ζητάμε βοήθεια και πως οι ειδικοί ψυχοθεραπευτές, έχουν τα μέσα για να μας βοηθήσουν να αποδεχτούμε και να καταλάβουμε καλύτερα τα όσα μας συμβαίνουν ή νιώθουμε. Μη παραμελείτε την αξία της ψυχοθεραπείας, πόσο μάλλον σε τέτοιες δύσκολες στιγμές της ζωής.