Οι άνθρωποι που λανθασμένα θεωρούνται ναρκισσιστές, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 5 συμπεριφορές

Ο ναρκισσισμός πολλές φορές συγχέεται με άλλες συμπεριφορές, οι οποίες μπορεί να φαίνονται παρόμοιες (στην επιφάνεια), αλλά στην πραγματικότητα προέρχονται από διαφορετικές αιτίες και ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που λανθασμένα θεωρούνται ναρκισσιστές, συχνά εκδηλώνουν συμπεριφορές που συνδέονται με ανασφάλεια ή χαμηλή αυτοεκτίμηση ή γενικότερα όχι μια υψηλή αίσθηση αυτοπεποίθησης. Αυτές οι συμπεριφορές, όπως η ανάγκη για συνεχή επικύρωση και η αποφυγή της κριτικής, μπορεί να παραπλανήσουν τους άλλους, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι το άτομο παρουσιάζει ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά. Αλλά, δεν είναι πάντα έτσι.

Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζονται ως ναρκισσιστές, συχνά επιδεικνύουν υπερβολική ανταγωνιστικότητα, έχουν την τάση να υπερβάλλουν για τα επιτεύγματά τους και επιθυμούν να ελέγχουν τις καταστάσεις γύρω τους. Ωστόσο, αυτό, δεν συνδέεται πάντα με την αίσθηση της ανωτερότητας, αλλά μπορεί να προέρχεται από την ανάγκη να αποδείξουν τον εαυτό τους ή να καλύψουν ανασφάλειες. Και επειδή αυτές οι συμπεριφορές αυτές είναι συχνά παρεξηγημένες, παρακάτω διαβάζεις εκείνες τις 5 που υιοθετούν οι άνθρωποι που λανθασμένα θεωρούνται ναρκισσιστές.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ναρκισσιστές: 7 ύπουλοι τρόποι που προσπαθούν να σε «εξοντώσουν»

• Αναζητούν μόνιμα επικύρωση

Η αυτοπεποίθηση, εξ ορισμού, είναι μια αίσθηση πληρότητας. Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη στις δικές σου ικανότητες και ιδιότητες, χωρίς να απαιτείς εξωτερική επικύρωση. Ωστόσο, εκείνοι που συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως ναρκισσιστές τείνουν να εμφανίζουν υπερβολική ανάγκη για επικύρωση. Αναζητούν διαρκώς την έγκριση και την αναγνώριση από τους άλλους, συχνά θεωρώντας το εσφαλμένα ως μια μορφή αυτοπεποίθησης.

• Δεν θέλουν να τους ασκούν κριτική

Όλοι γνωρίζουμε ότι η εποικοδομητική κριτική είναι απαραίτητη για την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη. Οι περισσότεροι από εμάς μπορεί να μην την απολαμβάνουμε, αλλά καταλαβαίνουμε την αξία της. Ωστόσο, ο αγώνας με την κριτική δεν ισοδυναμεί πάντα με ναρκισσισμό. Θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ανασφάλειας που συχνά συγχέεται με το πρώτο.

• Είναι υπερβολικά ανταγωνιστικοί

Στη σύγχρονη εποχή, εκείνοι που συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως ναρκισσιστές, επιδεικνύουν μια περιφρόνηση για τους άλλους, κάτι που αντιλαμβάνεται ως ανταγωνιστικότητα. Έχουν μια ακόρεστη επιθυμία να είναι οι καλύτεροι, βλέποντας συχνά τους άλλους ως απειλές παρά ως συναγωνιστές. Αυτή η υπερβολική ανταγωνιστικότητα μπορεί να εκληφθεί λανθασμένα ως ναρκισσισμός. Μπορεί επίσης, να αποτελεί ένδειξη χαμηλής αυτοεκτίμησης και της συνεχούς ανάγκης να αποδεικνύουν τον εαυτό τους.

• Έχουν τάση να υπερβάλουν

Όταν έχεις αυτοπεποίθηση, οι ικανότητές σου μιλούν από μόνες τους. Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να υπερβάλλεις για τα επιτεύγματα ή τις δεξιότητές σου, επειδή γνωρίζεις την αξία σου. Όμως εκείνοι που συχνά συγχέονται με τους ναρκισσιστές έχουν διαφορετική προσέγγιση. Έχουν την τάση να υπερβάλλουν για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά τους. Φουσκώνουν τα πράγματα και μερικές φορές παίρνουν τα εύσημα ακόμα και για όσα δεν έχουν κάνει. Αυτό δεν είναι απαραίτητα ναρκισσισμός, αλλά ένας μηχανισμός άμυνας ή μια προσπάθεια να καλύψουν τις ανασφάλειές τους.

• Θέλουν πάντα να έχουν τον έλεγχο

Μερικοί άνθρωποι έχουν μια φυσική τάση να αναλαμβάνουν την ευθύνη, να ηγούνται. Γίνεται πρόβλημα όταν αυτή η ανάγκη για έλεγχο μετατρέπεται σε υπερβολή. Εκείνοι που συχνά συγχέονται με τους ναρκισσιστές εμφανίζουν μια αδιάκοπη ανάγκη να ελέγχουν τα πάντα γύρω τους, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Έχουν την τάση να υπαγορεύουν την πορεία των συζητήσεων, τα σχέδια για το βράδυ ή ακόμα και τις προσωπικές επιλογές των άλλων ανθρώπων.