Επιστροφή στο παιδικό δωμάτιο;

 Όλο και πιο πολύ νέοι αναγκάζονται να επιστρέψουν στο πατρικό... Η λύση είναι στους φίλους σου! "Να γυρίσω ή να μην γυρίσω;" Έαν το ταμείο είναι μείον και η υπο-απασχόληση ή η ανεργία δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια. τότε πολύ πιθανό να πρέπει πιεις το "πικρόν ποτήριον". Το βλέπεις άλλωστε όλο και πιο συχνά. Νέοι 35 ακόμα και 40 ετών επιστρέφουν με τα μπογαλάκια τους στο σπίτι της μανούλας, χωρίς βέβαια τη θέλησή τους. Και αυτό δεν είναι καλό.Η συγκατοίκηση με τους γονείς που πια διανύουν την τρίτη ηλικία είναι συχνά προβληματική." Προσοχή στο κενό ανάμεσα στα 60's και τα 00's, να στέκεστε πάντα πίσω από την κίτρινη γραμμή". Με άλλα λόγια η επικοινωνία των γονεών με μεγάλη διαφορά ηλικίας είναι δύσκολη όσο κι αν αγαπάς τους γλυκούς και υποστηρικτικούς κηδεμόνες σου. Θα μου επιτρέψετε να πως "η σιωπηλή" γενιά των 30+, τα μεγάλα θύματας αυτής της εθνικής κρίσης, δε θέλει να γυρίσει αλλά αναγκάζεται για οικονομικούς λόγους. Πως αλλιώς; Υπάρχουν λύσεις μέχρι να σταθείς ξανά στα πόδια σου; Μια από τις Κυριακές που μας πέρασαν, ίσως διαβάσατε για μια πολύ καλή πρωτοβουλία των Atenistas: έδιναν από το FB ραντεβού σε ένα event αναζήτησης συγκάτοικου. Έχεις πρόβλημα με το πως θα συντηρήσεις το σπίτι σου αλλά τελικά δεν πήγες. Η ιδέα όμως σε βγάζει έστω προσωρινά από τη δυσάρεστη θέση να τακτοποιήσεις ξανά την ενήλικη ζωή σου στο παιδικό σου δωμάτιο. Το μόνο τροχοπέδη στην εφαρμογή της είναι ότι εμείς τα Ελληνάκια είμαστε ελαφρώς κακομαθημένα. Κλοτσάμε εύκολα σε περιπτώσεις παραβίασης του ζωτικού μας χώρου (κατάλοιπα από το υπερ-προστατευτικό παιδικό μας δωμάτιο) δε μοιραζόμαστε εύκολα "τα παιχνίδια μας" και σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουμε τη συγκατοίκηση στο αίμα μας. Μήπως αυτή είναι η στιγμή για μια μικρή αλλαγή; Σαν λαός όμως έχουμε χιούμορ, εξωστρέφεια και ποντάρουμε στην καλή παρέα. Γιατί να μην προτείνουμε σε ένα φίλο/φίλη να μοιραστούμε το βάρος που δημιούργησε ή μείωση μισθού ή μια δύσκολη περίοδος οικονομικών δυσκολιών; Γιατί απορρίπτουμε έτσι εύκολα, εμείς οι "κοινωνικοί" Έλληνες, αυτό το πιο κοινωνικό μοντέλο κοινής διαβίωσης; Δε μιλάμε βέβαια για συμβίωση μεταξύ δύο ερωτικών συντρόφων (και αυτό αποτελεί λύση) αλλά για μια ξεκάθαρη συμφωνία μεταξύ φίλων. Έχει σίγουρα και η συγκατοίκηση τις δυσκολίες της. Πρέπει να ταιριάζεις με τον άλλο ενώ το κλειδί είναι ο αμοιβαίος σεβασμός. Τον έχεις αλλά χρειάζεται να τον καλλιεργήσεις λίγο παραπάνω. Ο συγκάτοικος δεν είναι συγγενής σου αλλά ένας άνθρωπος με τις δικές του παραξενιές και ιδιοτροπίες. Καλό λοιπόν θα ήταν πριν το επιχειρήσεις να τις βάλεις όλες κάτω. Μην προσπερνάτε την ιδέα. Σκεφτείτε το σοβαρά μόλις οι κολλητοί σας ή κάποιοι συνάδεφοι πετάξουν -έστω για αστείο- την πρόταση να πιάσετε ένα σπίτι μαζί. Εξασφάλισε πρώτα ένα κομμάτι της ανεξαρτησίας σου και μετά βλέπεις.