Και συνεχίζει ο διάλογος κάπως έτσι:
-Εγώ; -Ναι, εσύ. Να πας να κοιταχτείς. -Να πας εσύ καλύτερα. -Άντε ρε κομπλεξικέ που ασχολούμαι μαζί σου....
Σας θυμίζει κάτι ο διάλογος αυτός; Πόσο καθημερινός και οικείος μας είναι; Το θέμα όμως δεν είναι να επικεντρωθούμε στο διάλογο, αλλά σε μία λέξη του που θα αποτελέσει έναυσμα για να θίξουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο. "Είσαι κομπλεξικός άνθρωπε μου."
Έχει γίνει πλέον συνήθεια στους περισσότερους ανθρώπους, όταν θέλουν να κατηγορήσουν ή να μειώσουν κάποιον, να τον ονομάζουν «κομπλεξικό». Η λέξη «κομπλεξ» έχει εδραιωθεί μια χαρά στη ζωή μας και χρησιμοποιείται ως βασικό στοιχείο κρίσης σε όποιο κοινωνικό ή μορφωτικό επίπεδο και αν βρισκόμαστε.
Όπως όλοι λοιπόν γνωρίζουμε, όταν αποκαλούμε κάποιον «κομπλεξικό», τον χαρακτηρίζουμε ως άτομο με «αίσθημα κατωτερότητας». Και αίσθημα κατωτερότητας σημαίνει πως σε κάποιο κομμάτι της προσωπικότητας μου πιστεύω ότι δεν αξίζω ή ότι δεν είμαι αρκετά καλός, έστω κι αν σε άλλους τομείς πιστεύω ότι αξίζω. Αυτός είναι και ο λόγος που ορισμένοι έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση στον επαγγελματικό τομέα, ενώ στον κοινωνικό νιώθουν μειονεκτικά ή το αντίθετο.
Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό στον πολύ κόσμο είναι πως όλοι άνθρωποι έχουν κάποιο ή κάποια αισθήματα κατωτερότητας και γι αυτό το λόγο όλοι έχουν πρόβλημα αυτοπεποίθησης. Η ουσιαστική διαφορά όμως που υπάρχει μεταξύ τους, είναι ο βαθμός. Άλλοι άνθρωποι πιστεύουν πως το σύνολο της προσωπικότητας τους δεν αξίζει, δηλαδή έχουν μια σχεδόν ολοκληρωτική αυτοαπόρριψη, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν περιορίσει το πρόβλημα σε κάποια μόνο σημεία.
Ένα σημαντικό στοιχείο που εντείνει αυτήν τη διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι ο βαθμός αποδοχής της προσωπικότητάς τους. Όταν αποδεχθείς την ανθρώπινη ιδιότητά σου, δηλαδή ότι από τη φύση σου δεν είναι δυνατό να είσαι τέλειος. Τα λάθη, οι ατέλειες, οι αδυναμίες, οι φόβοι, είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ναι, όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθος επιλογές, ναι όλοι οι άνθρωποι φοβούνται μπροστά στο καινούριο, σε μια απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή τους, ναι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν άβολα όταν γνωρίζουν άγνωστους ανθρώπους. Η διάφορα λοιπόν ενός «κομπλεξικού» από έναν άλλον, είναι κατά πόσο ο καθένας μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα, τις σκέψεις του και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Κατά πόσο δηλαδή ο φόβος για αλλαγή στέκεται εμπόδιο σε κάθε πτυχή στη ζωή του, εγκλωβίζοντας τον σε καταστάσεις που λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης δεν μπορεί να ξεφύγει.
Το ζητούμενο είναι να πιστέψετε στον εαυτό σας και να δεχτείτε πως δεν θα πρέπει να κυνηγάτε το τέλειο αλλά την άπειρη δυνατότητα για βελτίωση. Κάθε μέρα μπορείς να γίνεσαι καλύτερος.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
