Γιατί μερικοί άνθρωποι αγχώνονται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των άλλων;

Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν άγχος και πολλές φορές ενοχές όταν δεν καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τους ανθρώπους γύρω τους.

Το κάνουν άραγε από πραγματική ανάγκη ή μήπως καθοδηγούνται από υποσυνείδητες ανασφάλειες; Μήπως δηλαδή στην προσπάθεια τους να ικανοποιήσουν τα θέλω των άλλων, προσπαθούν να αποσπάσουν κάποια μπράβο, τα όποια θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους; Μήπως έχουν περισσότερη ανάγκη την αποδοχή τους;

Οι άνθρωποι που είναι πάντα πρόθυμοι στο να καλύψουν τις ανάγκες των άλλων δυσκολεύονται να πουν σε κάποιον όχι, γιατί πιστεύουν πως αν δε το κάνουν θα τον απογοητεύσουν. Το θέμα όμως αυτό δημιουργεί χειρότερα προβλήματα, από το να πει κανείς «όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Το λες όχι και να θέτεις τα όριά σου είναι κάτι πολύ υγιές. Αντιθέτως, η συνεχή διαθεσιμότητα στις ανάγκες των άλλων δημιουργεί στο άτομο συναισθήματα άγχος, δυσαρέσκειας και αδικίας.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν έχουν αρκετή δουλειά να κάνουν με τον εαυτό τους για να αρχίσουν να θέτουν τα όριά τους. Πρώτα απ΄όλα είναι πρέπον να μάθουν να εκτιμούν τον εαυτό τους. Σε δεύτερο χρόνο είναι ωραίο και ανακουφιστικό να αρχίσουν να λένε όχι σε θέματα που δεν έχουν μεγάλη σημασία π.χ. να αρνηθεί μια έξοδο αν το πρόγραμμα του είναι φορτωμένο. Επίσης, πρέπει να θυμούνται πως «όταν δίνουν πρέπει και να παίρνουν». Για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να φροντίσουν να γνωστοποιούν τις ανάγκες του ακόμα και τις πιο μικρές. Τέλος, να θυμούνται πως η αγάπη κάποιου για τους άλλους, ξεκινά από τον εαυτό τους.